Физиологияның дамуының негізгі кезеңдері. - Физиологияның дамуының негізгі кезеңдері.
- Физиология (грекше physiologia; от physis – табиғат және logos - ілім) – ежелгі жасанды ғылымдардың бірі. Ол біртұтас ағзаның, оның бөлімдерінің, жүйелерінің, мүшелері мен жасушаларының сыртқы отра табиғатымен өзара тығыз байланысын зерттейді. Физиология тарихы екі кезеңнен тұрады: эмпириялық және тәжірибелік, мұны өз кезегінде екі кезеңге бөлуге болады: - Павловқа дейін және одан кейін.
- Эмпериялық кезең
- Адам денесінің жеке мүшелерінің жұмысы туралы алғашқы көзқарас ежелде қалыптасқан және ежелгі шығыс, ежелгі греция мен ежелгі римде бейнеленген. Классикалық ортаңғы ғасыр шіркеулік кезеңде, білім танудың даму үрдісіндегі кедергілер кездесті.
- Анатомо-физиологиялық және тану ғылыми зерттеулердің жаңғыруында үлес қосқандар: А. Везаль, М.Сервет, Р.Коломбо, И.Фабрици, Г.Фаллопи, Г.Галилей, С.Санторио және т.б. Олар физиология аймағындағы жаңалықтарды ашуға дайындады.
- Тәжірибелік кезең
- Физиология, тәжірибелік зерттеулерге негізделген өзіндік ғылым ретінде, өзінің бастамасын Уильям Гарвеяден (Harvey, William, 1578-1657)алды, ол қан айналым қағидасын математикалық түрде санап, тәжірибе жүзінде дәлелдеді.
- Физиологиялық (гр сөзінен физис табиғат, логос –ілім,ғ-) біртіндеп организмде немесе оны құрайтын жүйе, мүше, ұлпа, жасуша да жүретін қызметтпен үрдіс туралы, сон—қатар адам және жануар организмнің сыртқы ортамен қарым-қатнасын және олардың реттеу тегершігін қамтамасыз ететінтғылым.
- https://kk.wikipedia.org/wiki/%D0%A4%D0%B8%D0%B7%D0%B8%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B3%D0%B8%D1%8F
- Адам физиологиясы 1995 ж Х,Қ,Сәтпаев
Достарыңызбен бөлісу: |
