Кіріспе Зерттеу тақырыбының өзектілігі

Қазіргі уақытта әлеуметтік қызмет көрсету ұйымдарының 71 %-ы ірі қалалар мен аудан орталықтарында орналасқан. Сонымен қатар мүмкіндігі шектеулі қызмет көрсетілетін 48,7 % -ы адамдардың ауылдық жерлерде тұрады, онда үйде қызмет көрсету бөлімшелері басым. Оларда, әлеуметтік мүгедектерді қоршаған ортаға (өзін-өзі күту дағдысы) алғашқы бейімдеу қамтамасыз етіледі, кіріктіру жүргізілмейді.

Осығай байланыстыда жүйенің институционалдық база одан әрі дамытуға, қызмет алушыларды олардың жеке мүмкіндіктеріне қарай үшін категориялауға және көрсетілетін қызметтің атаулы сипатын күшейту бағытталған шараларды қабылдау күтілуде.

Үшінші – тарифтік жүйе жетілдірілмеген.

Тарифтер арнаулы әлеуметтік қызмет көрсету түрлері бойынша белгіленіп қызметтер көрсететін және оларды көрсету үшін жағдай жасайтын мекемелердің түрлеріне байланысты сараланып. Бұл жартылай стационарлық режимде үйде осындай қызметтер көрсететін мекемелерге қарағанда стационарлық типтегі медициналық-әлеуметтік мекемелер көрсететін қызметтердің қымбатырақ болуына әкеліп соқты.

Бұдан басқа бүгінгі таңда тарифтер қызмет көрсететін ұйымдардың нақты шығындарын көрсетпейді. Бір жағынан, бұл нормативтік құқықтық базада тарифтерді қайта қарау тетіктерінің қарастырылмауымен, ал екінші жағынан – ұйымның арнаулы әлеуметтік қызмет көрсету түрлері үшін автоматтандырылған мониторинг жүйесінің және ұйымның шығындарын есепке алу жүйесінің болмауына байланысты.

Мұндай тәртіптің сақталуы жартылай стационарлық режимге немесе үйде қызмет көрсетуге бағытталған жеке меншік мекемелерді  тартуға кедергі жасауда.