Иттері болмаса алдыңғы келе жатқан үш солдатты өткізіп жіберіп, соңғы қалың тобымен сайысуға болар еді. Ал ит біздің дәл үстімізден түсіреді де, ол мақсат- қа жеткізбейді.
Сондықтан оларды да онша жақынға жібермеу ке- рек деген ой әрқайсымызды қинап тұр.
Сәті түскенде ит жетелеген үшеуі бұлаққа келді де, иықтарынан винтовкаларын алып, жерге қойып суга жуына бастады. Сөйткенше соңғы қалың тобы да қойша жамырап келіп суға бас қойды. Біреуі етпетінен жата қалып су ішіп жатыр, кейбірі беті-қолдарын жуып жатыр. Енді біреулері отыра қалып етіктерін
і і қайта киіп, тағы біреулері аяқтарын жоғары “Гріп шалқасынан түсіп жатыр
Біз демімізді ішімізге тартып біресе жауға, біресе Александр Васильевичке қараудамыз. Александр Ва- сильевич «әзірше тоқтай тұрайық» дегендей алақанын аузына жақындатып белгі берді де, үлкен саусағын шошайтып көзін қысып қойды. Ол оның «өте жақсы болды, қазір соққы береміз»,— деген белгісі еді.
Қуғыншылар енді бәрі орнынан тұрып бізге қарай беттеді. Манағы үш ит жетелеген сары киімділер топ- тың алдына шықты.
Сөйтіп, жетеуміз үш-төрт жүз жауга қарсы тұруға тура келді.
Бұлақ ағыны қатты үлкен өзенше еді. Бәрі бұлақ- тан бері өткен кезде Александр Васильевич қолын кө- теріп тұрып алға қарай сермеп қалды. Екі пулемет, бес автоматтан бірден оқ жаудырдық. Олар бойтасалап жата қалып қарсылық көрсетуге жер қолайсыз ашық, тегіс бір еңіс алаң болатын. Бізге оқ атуға шамалары келмей жартысы төмен, жарымы жоғары қаша жөнел- ді. Демек бір бөлегі оң жағымызға, бір бөлегі сол жа- ғымызға кетті де, кездейсоқ жерден біз қоршауда қа- луга айналдық. Жаудың бірсыпырасы судың бергі жа- ғында сұлап жатты. Тірілерінің қарасы жоғалғанша оқ аттық. Тіпті әбден қызған кезде ілгерілей-ілгерілей енді жаудың алдында емес артында қалып қойдық.
Достарыңызбен бөлісу: |
