Кете бер, керегің жоқ,— деп келтегімен келген жағымды, нұсқады. Мен тағы да түсінбеген адамша манағы патефон ойнатып жатқан столға қарай бұ- рылдым.
Жұртты шақырып келтіре алмаймыз, мынау ке- тер емес қой,— деп екі қолымнан екі полицай ұстап алып жетектегеннен жетектеп былай ұзатып салды да, қайтып кетті. Мен де өз жөніме жүре бердім...
Арада екі-үш ай өтті. Ржищев, Переяслав, Миро- новка аудандары астыртын ұйымдарының күшімен шағын-шағын екі партизан отряды құрылды. Орманға шығу мерзімі тағайындалғанда бір отряд Иван Кузь- мич Примактың басқаруымен Ржищев ауданының Ма- кедон, екінші огряд Емельян Демьянович Ломаконың басқаруымен Переяслав ауданының Григоровка село- сына аттанбақ болды. Аудандық астыртын партия комитетінің нұсқауы бойынша селолардан аттанарда комендатураларды,
полиция топтарын талқандап, олардан қосымша қару- жарақ алып кету ұйғарылды. Біз солай еттік те. ... Түн көзге түртсе көргісіз қараңғы. Жігіттер түн- гі сағат он екілердің шамасында Николай Михайлович Абраменко үйінің жоғаргы жағындағы шағын шие ба- ғының ішіне жиналды. Адамдардың бас-аяғы түгел жиналып болған соң:
Вася, біз басқа жұмыстарды аяқтағанша, өз то- быңмен кепіегі келісім бойынша комендатураның жұ- мысын бітір. Комендантты, оның тілмашын және по- лицайлар тобының бастығын тірідей алып келерсің, түсінікті ме? — деп,— Иван Кузьмич маған бұрылды. Әдеттегідей емес оның сөзі тұжырымды, даусы қатаң шықты. Енді сол минуттан бастап өзімізді кәдімгі ар- мия қатарындағы солдаттай сезіндік.
Түсшікті, командир жолдас!— деп, мен де тұ- жырымды жауап қайырдым.
Жолың болсын! — деді де, өзі қалған жолдас- тарды ертіп алып, селоның түстік жағына қарай жүріп кетті.
ІТолицайлардың көпшілігі комендатурада болатын да, қалғаны көшелерді күзетіп, екі-екіден жүрген. Ко- мендатурада, көшелерде жүрген полицайларды түгел қолға түсіріп түгендесек, екі полицай не үйінде, не кө- шеде жоқ болып шықты.
