Шынында да жайлы қоныс екен,— деді Анна Ивановна орындықңа отыра беріп.
Солай ма? Олай болса жайғасып дем ала бэрі- ңіздер. Балалардың ңарындары ашңан шығар, тамақ әкелейін. Анна Ивановна, түсінесіз ғой, сақ болу кэрек. Егер, сондай бір қауіпті жағдай кездесе қалса, біз мы- на сым арқылы белгі береміз,— деп қабырғадағы сары жез сымды ұстап көрсетті,— онда сіздер анау есік ар- қылы, осы арадан 100 метр қашықтықтағы бақ ішінен шьіғыгі кетулеріңізге болады,— деп бұрыштағы кішке- не есікті^ нұсңады.— Ол жолды кейін көрсетерміз,— дегенді айтты да, Мария кетіп қалды.
Екі күн бір қалыпты оңаша тыныштықта өтті. шінші күні үстіңгі жақтан «Өзіміз, қауіптенбеңіз» о-и/елгі берді де, жер үйге екі адам кіріп келді. Бірі мен^ боилы’ ашаҢ. жасы қырықтарда, ол өзін: «Абра- топы0>’ Д0П. Таныстырды. Екіншісі беті бұжыр, қара жас жігіт. Ол өзін: «Шевченко»,— деп таныстыр-
ды. Екеуі Анна Ивановнамен амандасып болған соң, дереу кенеп ңаптағы радиоқабылдағыштың азығы алып, бұрыштағы орындықтың үстінде тұрған радиі. қабылдағышты айналдыра бастады. Серік пен Борис т нардан түсіп, олардың қасына барды.
Москвадан хабар естігілерің келе ме? — де балаларға Шевченко қабылдағышты түзеп жатып. Е бала «осы кісі шын айтып тұр ма» дегендей, аңыры тұрып қалды да:
Әрине, естігіміз келеді! — десіп, қосарлана жа уап берді.
Ендеше маған болысыңдар. Мына сымды осі лай ұстап тұршы біреуің.
Серік сымды екі қолымен ұстай алды.
Маған көмекшілер табылды. Николай Михайл вич, гуігі Мария машинкасын дайындай берсін, қазі жарты сағаттан кейін хабарды тыңдау керек,— де. Шевченко қол сағатына қарап қойды. Абраменко жеі үйден асығыс шығып кетті. Шевченко қабылдағышті жөндеп болып, оны белгілі бір толқынға дәлдеп жаі қанда, Николай Михайлович пен Мария да кірді. Бі кезде радиоқабылдағыш үні: «Москваны тыңдаңь дар»,— деп барып, кілт үзіліп кетті. Хабарды сте нографиялағалы отырған Мария не болды дегендеі Шевченкоға сұраулы түрде қарай қалды. Шевченк радиоқабылдағышты тағы дәлдей бастады. Кенет қа былдағышта Левитанның мол, екпінді даусы теңіз тол қынындай бірде жоғары көтеріліп, бірде төмен ырғаі пен саңқылдай ағытылып кетті.
«... Айбынды Ңызыл Армия жаудың таңдаулы дп визияларын талқандады... Курск қаласы үшін кесю лескен ұрыстан кейін стратегиялық жағдаймен оні уақытша жау қолына қалдырып кетуге тура келді...»— деген жерлерге келгенде, «Уақытша жау қолына қал дырып кетуге тура келді...» — деген Левитанның сол ғындау сөздерін Анна Ивановна қабылдағышқа қарап тұрып, екі-үш рет қайталап айтты. Серік пен Борис т мамаларына қарап жабығып қалды.
Диктордың сөзі аяқталып, қабылдағышта ызьм пайда болды. Мария дереу жазып алған түсініксіз сы- зықтарға толы дәптерін жазу машинкасының сол жақ жанына қойып, Шевченкоға қарады. Ол «Баса бер» де- гендей, иек қақты...
ЦІырт ұйқыда жатқан Серік әлденеден оянып кетіп лсан-жағына қараса, Анна Ивановна әлі келген жоқ еКен. Борис етпетінен түсіп ұйықтап жатыр. Серік Бо- риске жақындап барып, оны түртіп оятты да:
Достарыңызбен бөлісу: |
