Анна Ивановна апыл-ғұпыл жиналып, Серік пен Бористі ертіп, бақ ішімен селодан шығып кетті.
Аудандық астыртын ұйымның басшыларының бірі Борис Андреевич Олейниктің байланысшысы Алексеі сол күні Анна Ивановналарды екінші селодағы күні бұрын әзірлеп қойған жасырын үйге әкеліп кіргізіп кетті.
Үйдің иесі жоқ екен, оларды отыздарға жаңа кел- ген жас әйел жылы шыраймен қарсы алды. Бұл астыі - тын ұйымның мүшесі Николай Михайлович Абрамеі - коның зайыбы Мария Николаевна еді. Жүздері таныс болмаса да, жүректері таныс бір мақсаттағы абзал жандар бір-бірімен ңысқаша амандасып болған сон, Мария Николаевна:
Үйдің ңожасы ертең келеді. Әзірше дем алың- дар,— деп жаңа таныстарын ортадағы бөлмеге ертіп келді. Ол терезеге күдіктене қарап қойды да:
Анна Ивановна, ғафу етерсіз. Үйде болу өте қауіпті. Полицайлар бұл үйге күнде келеді. Фашистер- дің жасырын агенттері бұл селода да аз емес. Сіздердь қарсы болмасаңыз, «жайлы қонысңа» қондырайын деп тұрмын,— дегенді айтты.
Қарсылығым жоң,— деп, Анна Ивановна келі-
сімін берді.
Онда жүріңіздер,— деп, Мария қабырғадағы те- мір киім ілгішті жоғары қарай көтеріп ңалып еді, кісі көлденең сиярлықтай есік ары ңарай ашылып кетті. Сонан кейін әлгі енсіз есікті жапты да, қолындағы фо- нарьды жағып, тар екі қабырганың аралығымен екі-үш метрдей жүріп келіп: «Енді байқап жүріңіздер»,— деп ескертті. Баспалдақпен төмен екі-үш метр түскен соң, Мария сол жақ қабырғаға фонарының жарығын түсі- ріп, бір қуыстан ондық керосин шам алып, Анна Ива- новнаға ұстата берді. Сонсоң ңалтасынан сіріңке алып, шамды жақты. Бұл орынды көргенде Анна Ивановна: «Шынында да мынау жайды қоныс екен!» — деді іші- нен. 25—26 шаршы метрд^й, астына құрғақ сабан тө- селген жер үй. Ортасында үлкен стол, оның айнала- сында төрт орындың тұр. Үйдің бір жағына тақтайдан 6—7 кісілік нар салынған. Нардың үстінде ішіне сабан толтырылған жалпақ төрт матрац, төрт жастық жатыр. Екінші бір қабырғасында он шақты карабин сүйеулі тұр. Оның ңасында екі жәшік мылтық патроны мен бес-алты кездік жатыр. Стол үстінде қатңан нан кесәк- тері мен төрт кружка, бір үлкен құмыра тұр. Осыған қарап Анна Ивановна: «Мұнда талай патриоттар ке- ліп-кетіп жүреді екен ғой»,— деген ойға келді.
Достарыңызбен бөлісу: |
