Күн еңкейіп қалған кез еді. Екеуміз ұзақ-сонар әңгіменің ізіне түсіп, көз іле алмадық.
Енді не де болса бірер сағаттан кейін тағы да жол- ға шықпақпыз.
Мен пистолетімді сүртіп отыр едім, Иван мені иық- тан түртіп қалды да, қолымен оң жағымызды нұсқап, етпеттеп жата қалды. Ңарасам сұр костюм киген, жа- лаң бас, орта бойлы бір адам бізге қарай тура келе жа- тыр екен. Біз жас қайыңның бүрімен бетімізді қалқа- лап, жасырына түстік. Әлгі адам бізге он шақты қадамдай жақындап келді де, жан-жағына ұрлана қа- рап тұрып қалды. Содан соң балақ тұсын өрт шалған жуан сары қарағайдың түбіне екі аяғын көсіліп жібе- ріп жайланып отыра кетті. Төңірегіне тағы бір қарады да, шалбарының оң жақ қалтасынан «ТТ» пистолетін суырып алды. Иван маған қарап: «мынаның өнерін көрдің бе?» дегендей көзін қысып қойды. Бейтаныс адам пистолеттің сыртын мұқият сүртіп, маңайына құ- лағын тосып, тың тыңдады да, оны бәлшектеп бұза бастады. Өзі маңайына жалтақтап әлсін-әлі үрейлене қарап отыр. Бұрын пистолет ұстап көрмеген бе, әлде ұстап көргенмен ұмытып қалған ба, әйтеуір жарты са- гаттай уақыт ішінде әзер дегенде бөлшектеп бұзып, әр бөлшекті жеке-жеке сүртіп, қайта құрауға кірісті. Бі- РаҚ коп әуреленіп пистолетті әзер бұзған адам, оны ен- ді қаита құра алмады. Байқап жатырмыз, бөлшектерін теріс-қагыс орналастырып, қиюына келтіре алмай әу- реге түсіп отыр.
Сол кезде күн де ұясына батып, жолға шығатын уақытымыз да болып қалды.
Мынау пистолет ұстай білмейтін адам екен, тө- ңіректегі селолардың бірінің пеш үстінде жатқан тоғы- шарларының бірі болу керек! — деді Иван құлағыма сыбырлап. Мен «болса болар» дегендей бас изедім. Екеуіміз дереу орнымыздан тұрдық та, жас қайыңның арасынан шыға келдік. Бейтаныс адам не істерін біл- мей абыржып қалды. Аппақ қудай болып кетті де, ор- нынан тұруға жасқанып, отырған бойы екі қолын кө- тере қойды. Екі қолы дірілдеп тұр.
Түсір қолыңды! Ңол көтеріп үйренген екенсің әбден. Ңорқарың бар пистолет ұстап не қыласың! — деді Иван ананың қол көтергенін жақтырмай. Бейта- ныс адам қолын түсірерін де, түсірмесін де білмей, ті- лі тек «пистолетті жолдан тауып алып едім» дегеннен басқа сөзге келе алмай қалды.
Ңай селодансың? — деп сұрады Иван, оның ал- дьіидағы пистолеттің бөлшектерін рет-ретімен бір-бір- леп алып құрастыруға ыңғайланып. Сол кезде барып бейтаныс адам жауап қатпастан қолын түсірді де, ың- ғайсызданып орнынан тұрды.
Достарыңызбен бөлісу: |
