Мұндағы өткелді тек екі ғана патруль күзетег’ і
екен, бірақ соның өзінде күндіз өтіп кету сондай ңиын. Тек түн қараңғысын жамылып қана жасырын өтуге болады.
Өткенді сырттан бақылап түні бойы күзеттім. Қа- рауылдар жиі-жиі ауысып тұрды, байқаусыз отііі ке- туге болмады. Мен не істерімді білмедім, төңіректе кө- мектесер жан жоқ. Наным бітті, бірақ еңсем түскен ңсоқ. Үмітім көп, қалай болғанда да партизандарға өтуге ұйғардым. Бірақ қалай өту керек, міне осыны ойлап табу қажет. Аңыры, мен өзімше, жол тапқандай болдым.
ІСешке жақын селодағы үйлердің ара-арасымен ке- ле жатып қурайдың арасында жатқан бір бұралқы, аш итті көрдім, оның баурында үш-төрт күшік қыбырлап жүр екен. Сол жерде, осы күшіктердің көмегімен Хоц- кий орманына өтудің амалын ойлап таптым.
Мен иттің жанына тізерлеп отырып, енесінің бауры- нан бір күшікті тартып алдым. Ол қыңсылай бастады. Ит басын көтеріп алып, маған ешқандай парықсыз қа- рады да, қайтадан басын жерге салды. Мен екінші кү- шігін тартып алдым. Сонсоң оларды ептеп қағаз-кітап салатын сумкама салып алдым да, өткелге қарай же- дел басып жөнелдім, күшіктер сәл қыңсылады. Ңұр- тымдай ғана ит күшіктерін жылыту үшін, сумкамды пенжегімнің етегімен жаптым да, өзім түн ңараң- ғысын күтіп жар жағалауындағы ңурай ішіне келіп жаттым.
Қас қарайысымен мен күзетшілерді бақылаумән болдым. Өткелде екі фриц ерсілі-ңарсылы к\'лісіп, ма- сайрап жүр екен. Днепрден самал жел соғады, қурай басы аңырын ғана ырғалады. Мен демімді ішімнен алып, күзетшінің ауысуын күтудемін, өйткені кезегі ауысқаннан кейін оларга көпке дейін жан келмейді. Міне, ақыры қарауыл ауысты, жел де бұрынғысынан үдей бастады. Жел гуілімен мен жер бауырлап жорға- лап отырып өткелге он ңадамдай жақын келдім. Сон- соң мен іш көйлегімнің етегін жырттым да, ұзын жы- Рым алып күшіктерді артқы аяқтарынан бір-біріне байладым, оларды сол жерге тастап, ал өзім жер ба- Уьірлап отырып, жардың қарсы қабағына жеттім де, Үнсіз-түнсіз жата ңалдым. Құлақ салып тыңдауда- мын — күшіктерден үн жоқ.
Достарыңызбен бөлісу: |
