жан-жағына қарады. Марияға Анна Ивановна бұрын- ғысынан ширап, жасарғандай көрінді. Мария терезе- ден сыртты байқады да:
Ал, әже, кеш батып қалыпты, мен үйге барып
азық алып келейін,— деп шығып кетті.
Анна Ивановна киімдерін асығыс киіп, пештің қуы- сынан екі қорап сіріңкені алып, қалтасына салып жатып:
Жауыздар, тек күлдерің ғана қалар,— деп қаи- ратпен серпіле бергенде, есіктен Мария кірді.
Міне, әже, үйдегі барлық дәм асы. Мұнда ел іші гой, күн көрермін,— деп қара қоңыр шәліге ораған нәрсені Анна Ивановнаға ұсынды.
Туыспасақ та туғандай болып едік, «қош» де- меймін, дәл осы үйде кездесеміз, есен-саулықпен жо- лығайық,— деп аналық құшағын жайып келіп: — Бо- ристен айрылыи қалма?! — деді. Екеуі қараңғы үйден сыртқа шыгып айрылысты.
Селоның гаетіне шығып, бүгін күні бойы ойлаған ойын аяқтай алмаған Анна Ивановна артына қарады. Түн қараңғысында үйі көрінбесе де, көз алдына елес- теп тұрды. Осы минутте қарт ана оны қиып тастап кет- кісі келмеді.
Не істеу керек,— деді ол маңдайын алақанымен басып тұрып. «Қанқұмарларға тастап кеткенше, жоқ, әлде тастап кетсем, үйді өртегенде олар не бітіреді» де- ген ойға шомды. Аз-кем тұрып, ойын қорытып алып: үйім әзірге қала тұрсын. Бұл ашудың аяғын талай рет фашистпен бірге сабаған, талайдың қанына ортақ бол- ған дәл сен иттің шаңырағыңды ортаңа бір түсірейін,— деп оң жағындағы түтін шығып жатқан старостаның үйіне бұрыла қарады.
Анна Ивановна үйдің айналасын шолып бір қарап алды да, шөп үюлі сарайдың қасына келіп, шырпы гұ- татып, от қойды. Жалыны лапылдаған өрт лаулап ас- панға көтерілді.
ПАНАСТЫҢ ӨЛІМІ
Панас нелер ауыр жағдайды көз алдына елестетіп үлкен даңғыл жолдың үстіне келді де, жан-жағына өте сабьірсызданып қарап, көп кідіріп тұрмай, жолдың сол жағына бұрылды. Ңолға түсу қаупынан сескенген ол,
Достарыңызбен бөлісу: |
