Үлы Отан соғысының батыр- лары Талғат Бегелдинов пен Сағадат н үрмағамбетовке, Ба- уыржан Момыиіүлы мен Ра- хымжан Қошқарбаевңа, ңаһар- ман партазандар Әди Шәріпов пен Тоңтағали Жәнгелдинге


та, үйге келдік. Үй бүлінген жоқ, аман екен



бет393/395
Дата26.12.2023
өлшемі0.57 Mb.
#488075
1   ...   387   388   389   390   391   392   393   394   395
Jau tilinda 2

та, үйге келдік. Үй бүлінген жоқ, аман екен.


/




Үйді өртеуге де шамалары келмеген екен ғой жауыздардың,— деді апай. Сонымен апай екеуіміз по гребке апарып қойган үй іші мүліктерін, ыдыс-аяктар ды үйге тасып, үйді жөндеп жинап қойдык та, бір жа ңа дүниеге келгендей масайрадық та қалдық. Біресе сыртқа шығамыз да тың тыңдаймыз. Манағыдай емес мылтық даусы алыстан анда-санда үзіліп-үзіліп есті леді. Фашистер алды-артына қарамай қашып бара жат қанга ұқсайды. Біздің әскерлер лек-легімен ілгері кетті.
Осылай біздің селолар басқыншылардан азат етіл- ді. Майдан шебі батысқа ұзап кетті. Жұрт есін жинап. бірін-бірі іздеп табыса бастады. Үйлері аман қалған дары үйлеріне кірді. Үйлері өртенгендер, зеңбірек оғы бомбадан қирағандары қайтадан үй салуға кірісті. Ішетін ас, киетін киімдері, төсеніштері болмаса да, жұрт мұңайған жоқ. Әркім өзінің тіршілік қамын іс- теп жатты. Көп ұзамай өкімет тарапынан жұртқа кө- мек те беріле бастады. Колхозға мал да, құрал-сайман, машиналар да келіп қалды. Колхоз бұрынғы сабасы на келіп, шаруашылығына кірісіп кетті. Село да көр кіне келіп, соғысқа дейінгідей құлпырып шыға келді. Бірақ мен бұрынғыдай әке-шешесіз, үйсіз сол мейірім ді ГІараска апайдың қолында қала бердім. Ол апай ме- нін папам мен мамамды іздейді-ау дейійін, күнде үйден кетіп қалады да, кеш оралады. Маған аяныш білдіре қарайды. Әрине, менің тамағым аш емес. Киімімді де апай жамап-жасқап береді. Бірак папам да, мамам да жоқ кой! Өзім де карап жүрмеймін. Оларды іздеймін Түсі таныс адамдар аты-жөнімді сұраса-ақ болғаны: «Менін мамамды көрдіңіз бе? Папамды біліп тұрсыз ғой, көрген шығарсыз? Мен жалғыз жүрмін»,— дей мін. Бірак сұрау салған адамдарым менің мамамды да, папамды да көрмеген болып шыгады.
Сонымен екі-үш жыл уақыт өтіп кетті. Бір күні үй- ге жүзі таныс екі адам келді. Бірі орта бойлы, мыгым денелі сары, екіншісі онан гөрі жастау, орта бойлы. ашаң жүзді қара торы жігіт. Екеуі де менің бетімнен сүйіп, «Витя, халің қалай?»—деп хал-жайымды сұ- рай келді. «Осылар менің папам мен мамамды білетін шығар»,— деп ойладым да, олардан да сұрамақшы бо лып едім, бірақ Параска апайдан бата алмадым. Кел ген адамдар апайды төргі бөлмеге алып шығып ұзак






Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   387   388   389   390   391   392   393   394   395




©dereksiz.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет