Петровичтiн еменi
Қыр-қын-шы жыл-дың ая-ғы. Мен о-қу-шы-мын.
Қыс қат-ты е-дi. Сол жыл-ғы қыс-та мек-те-бi-мiз-
ге бiр мұ-ға-лiм кел-дi. Ол о-қу-шы-лар-мен бiр-ге а-
ғаш о-тыр-ғыз-ды. Ке-ле-сi жы-лы со-ғыс бас-тал-
ды. Мұ-ға-лiм со-ғыс-қа кет-тi. Сол о-тыр-ғыз-ған а-
ғаш-тар-дан қал-ға-ны – жал-ғыз е-мен. Қа-зiр о-ны
Сергей Петровичтiң е-ме-нi деп а-тай-ды.
(С.Сарғасовтан)
(40 сөз)
Iшiк
I-шiк – жы-лы ки-iм. I-шiк-тi аң те-рi-сi-нен жа-
сай-ды. О-ның сыр-ты қым-бат ма-та-мен қап-та-
ла-ды. I-шiк-тi қыс-ты-гү-нi күн су-ыт-қан-да ки-е-
дi. Ол ә-рi же-ңiл, ә-рi жы-лы. I-шiк кил-ген а-дам су-
ық-та тоң-байд-ды. Ме-нiң а-там-да қас-қыр i-шiк
бар.
(32 сөз)
Менiң Отаным
Он ал-тын-шы жел-тоқ-сан – ме-ре-ке. Бұл
Қазақстан-ның тәу-ел-сiз-дiк кү-нi. Ме-нiң е-лiм –
Қазақстан. Астана – жа-ңа қа-ла. Алматы – мә-де-
ни ас-та-на-мыз. Мен Астана-ны да, Алматы-ны да
көр-дiм. Астанада Қазақстан-ның рә-мiз-де-рi ө-те
сұ-лу.
(31 сөз)
Жаңа жыл
Жа-ңа жыл ө-те көң-iл-дi ме-ре-ке. Бiз-дiң мек-
теп-те жа-ңа жыл-ға дай-ын-да-лып жа-тыр. Шыр-
ша-ға ой-ын-шық-тар, жұл-дыз-ша, жа-лау-ша iл-
дiк. А-яз а-та ба-лар-ға сый-лық ә-кел-дi. Ба-ла-лар
би-ле-дi. Қы-зық ой-ын-дар ой-на-ды. Ақ-ша-қар ма-
ған ө-те ұ-на-ды.
(31 сөз)
Сурет
Қанат су-рет са-лу-ды жақ-сы кө-ре-дi. О-ның
Аль-бо-мын-да не-ше түр-лi су-рет-тер бар. Әр-бiр
су-рет түс-тi қа-рын-даш-тар-мен, бо-яу-мен бо-
ял-ған.Қыл-қа-ла-мы жа-ңа. Қанат күн-нiң су-ре-
тiн сал-ды.О-ның ас-ты-на: “Әр-қа-шан күн сөн-бе-
сiн” деп жаз-ды.
(30 сөз)
|