217
Вестник КазНУ. Серия филологическая. № 1(147). 2014
Диссертациялық жұмысында А.С. Əділова
сентенция терминінің лингвистикалық табиға-
тын ашу үшін, сентенцияның түрлері санала-
тын гнома, апофегма, максима терминдерінің
мəніне тоқталады. Зерттеуші сентенция ұғы-
мына мынадай анықтама береді: «Сентенция –
афоризмнің бір түрі, авторы анық көрсетілме-
ген афоризм, яғни белгілі бір контекстен үзіп
алуға келетін, ықшамдығымен, əсерлілігімен
əрі
интелектуалдық, əрі эстетикалық талапқа
сай келетін, көбіне философиялық, дидактика-
лық поэзияның жемісі, көптің көңіліне ұяла-
ғандай қысқа құрылған нақыл сөз. Мұндағы
тұжырым,
негізінде, қарсы пікір тудырмастай,
терең мəнді, артық-кемі жоқ, «жеті өлшенген»
мазмұнды болып, көбіне ашық немесе бұйрық
райда айтылады. Сентенция, əдетте, шығарма-
ның соңын немесе шырқау шегін ұштай түсу
үшін антикалық, қайта өрлеу жəне
классицизм
əдебиетінде кеңінен белгілі болған» [7, 24].
Аталған диссертациялық жұмыста автор
афористика жанрының негізгі ұғымы афоризм
терминіне арнайы тоқталады:
Афоризм (грекше aphorismos – қысқа на-
қыл) – «белгілі автордың ықшам, ұшталған
түрде берілген жəне дəлдігімен, əсерлілігімен,
пайымдауының тосындығымен ерекшеленетін,
жалпыланып (жинақталып) айтылған ойы.
Афоризмдер адам санасына өзінің айрықша
формасымен əсер етеді, əрі
оның негізгі мағы-
насы ойлану нəтижесінде ғана аңғарылады.
Афоризм қаламгердің өз басынан өткерген,
алайда дəлелдеуді қажет етпейтін шындықты
рухани қорытып шығаруы нəтижесінде пайда
болады. Афоризм, əдетте, көп мағыналы болып,
өмір қайшылықтарының өткіншілігіне негіз-
деледі [7, 27].
Зерттеуші сентенция мен афоризм ұғымда-
рының ұқсастықтары мен айырмашылықтарын
саралай келе
төмендегідей қорытындыға ке-
леді: «Сентенция мен афоризмнің басты ортақ
белгісі – авторы барлығы. Осынысы оларды əрі
ұқсатады, əрі ерекшелейді, себебі сентенция
арнайы ойлану, жүйелеу барысында туған ой
емес, керісінше, жазу процесінде түрлі факті-
лерді қорытып, дəлелдеу,
оқиғаларды байла-
ныстыру үшін немесе сол автор ойына серпін
берер «баспалдақ» ретінде контексте туса, афо-
ризм жеке жанр туындысы, яғни белгілі бір
жүйемен, арнайы ойлану, екшеу, сөз үнемдеу
процесіне ұшырайтын ерекше формалы – ық-
шам, өткір, бейнелі тұтас (цельный), бөлшек-
теуге келмейтін туынды» [7, 28].
Жоғарыда келтірілген пікірден ұғатыны-
мыз, сентенция
контекстің қорытындысы, ық-
шам түйіні болса, афоризм арнайы жанр туын-
дысы, қаламгердің өмір тəжірибесінен қорыт-
қан ойы, философиялық түйіні.
Қадыр Мырза Əлидің «Ғибратнама» жина-
ғына енген ғибратты шағын əңгімелерінде на-
қыл сөздер, қысқа түйіндер, яғни сентенциялар
көптеп кездеседі. Жазушы жинағының атауын
да бекерден бекер «Ғибратнама» қоймағаны
белгілі. Бұл атаудың мəніне үңілу үшін қазақ
əдеби тілінің түсіндірме сөздігіне жүгінеміз:
«ҒИБРАТНАМА [ар+ир] з а т.
Нұсқа боларлық,
Достарыңызбен бөлісу: