195
Үміт cәулесі
Қандай да бір мәселе сені мазаласа, сол саланың
адамдарымен кеңесу керек. Сонан соң Алла тағаладан
қайырлысын сұрап, нәтижеде көңілі қайсысын қаласа
соны істегені дұрыс.
Мұнафықтықтың бір
белгісі осындай жағдайда
түрлі ой айтып, адамды күмәндандырып, игі жоспар-
ларды бұзу болып табылады. Өйткені олардың өздері
әрдайым екіұшты ойда болғандықтан, нақты шешімге
келе алмайды. «Әли-Имран» сүресінің 167-аятында:
ُمُك ِسُفْنَأ ْنَع اوُءَرْداَف ْلُق اوُلِتُق اَم اَنوُعاَطَأ ْوَل اوُدَعَقَو ْمِهِناَو ْخِ ِل اوُلاَق َنيِذَّلا
َنيِقِدا َص ْمُتْنُك ْنِإ َتْوَمْلا
«Үйлерінде отырып алып, туыстарына: «егер
олар тілімізді алғанда, өлтірілмес еді» дегендерге,
«өлімді өз бастарыңнан арашалап алып көріңдерші,
егер айтқандарың шын болса» – деп мұнафықтардың
сөздерін мысалға келтірген.
Мұнафықтар
әрдайым
) ْوَل( «егер» деген сөздерді
жиі қолданады. Аяттағы «егер олар тілімізді алғанда,
ажал құшпас еді» – деген секілді. Алайда олар ақырет
үшін қайсысы қайырлы екенін білмейді. Сондықтан
олар «шіркін»
تيل , «мүмкін» َّلَعَل деген сөзді өте жақсы
көреді, бұларды жиі қолданады. Өйткені олардың има-
ны болмағандықтан әрдайым қиыншылықтан қашып,
оңайды армандап, не істерін білмей жүреді.
Олардың осындай құбылмалығы жайлы Құранда
«Ниса» сүресінің 142 – аятында:
ِء َلُؤَه ىَلِإ َل َكِلَذ َنْيَب َنيِبَذْبَذُم
ِء َلُؤَه ىَلِإ َلَو
«Олар не онда жоқ, не мұнда жоқ, екі
Достарыңызбен бөлісу: 
