«Өзім кетсем де, артымда сөзім қалсын» деп жырлаған ақын жырлары мәңгілік
Биыл қазақ сөз өнерінің белді өкілі, ақын Есләм Зікібаевтың да 80 жылдығы
жүктеу/скачать 129.66 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- ӨЛЕҢ ӨЛМЕЙДІ Ақбөкен – сахараның ботакөзі
- БАЯНАУЫЛ БАУРАЙЫ
| Биыл қазақ сөз өнерінің белді өкілі, ақын Есләм Зікібаевтың да 80 жылдығы
ӨСТІМ МЕН ДЕ САҒЫМЫҢМЕН ЖАРЫСЫП Есләм ЗІКІБАЕВ ЖАЙЫМДЫ СҰРАМА, АНА Қалайсың деп жайымды сұрама, ана, Мен емеспін кешегі бұл бала. Ойшыл етіп жіберген бұл күндері Зеңгір аспан, Шет-шексіз мына дала. Қалайсың деп жайымды сұрама, ана, Артық кетсем, айыптап сынама да… Еркелеуді кейде өмір көтермейді – Ара түсер сен жоқсың бұл арада. Айтары не – Келмесе, келсе де әлім, Тағдырын көп ойлаймын мен солардың. Мен солардың саулығын тілеп жүрем, Өйткені сол саулықтан енші аламын. Мақтаушы ең ғой қайыспас қайсарды көп, Арамзаның бетін бір қайтарды деп Соның бәрін енді ұқтым, Үйретті өмір – Балаң қазір кеткендей байсалды боп. Айта алмаймын – Нені ұқтым, нені ұқпадым. Өмірден көп сырлардың көріп бәрін. Кейде опық жеген де кездерім бар Алдамшының сөзіне сеніп қалып. Темірқазық мен үшін – пәктік деген, Содан болар – Ісім көп нақ бітпеген, Аңғалдықпен алданған кездеріме Енді есеп беріп жүрмін сақтықпенен. ӨЛЕҢ ӨЛМЕЙДІ Ақбөкен – сахараның ботакөзі, Атты екен қандай адам көзі қиып. С.Сейфуллин. Жалындаған жанарында от Жырға құштар жан едің. Берерің де, аларың көп Сырға құштар жан едің. Күн көзі боп аялаған Аяулы асыл бар елің. Жақсылығын аямаған Жомарт, жайсаң жан едің. Аққу едің айдындағы, Көлдің көркем сәні едің. Елестетер ай-нұрды әлі Ерекше бір жан едің. Сұлулықтың тәңіріндей Бар адамзат табынған Жанарың от, жаның гүлдей Жаралып па ең жалыннан. Алаулаған гүлзар – бақты Ұқсатам да өзіңе, Көктемдегі қызғалдақты Елестетем көзіме. Тау құзына асылған ән, Сәкен шығар деп қалам. Арамдыққа бас ұрмаған, Көз алдымда текті адам. Қарамаймын келбетіне, Кейде көзге жас алам. Мүсін бе едің жер бетіне, Қолдан құйып жасаған. Жүрек тоқтап, көз жұмылып, Дамылдасын ол мейлі. Ақын тірі, ізгі үміт, Өлең, өнер өлмейді. Асыл аға, жыр еліңде Бізбен бірге жүресің. Адал жанның жүрегінде Сәкен деген ұлы есім. БАЯНАУЫЛ БАУРАЙЫ Баян жайлы ән де көп, өлең де көп, Ғаламат жер беретін өнерге леп. Деген сөзді естуші ем, сондықтан да Іздеп келем әдейі көрем бе деп. Іздеп келем жолдармен бұратылған, Кейде шыңның басына тік атылған. Енді бірде жалт беріп ылдиына Сақтандырар өзіңді сұрапылдан. Ақбет жатыр төбеде мұнарланып, Бұлты бүркеп көктемнің, тұманданып. Тас-табиғат жасаған тұлғасына Көз алмастан қарайды құмар халық. Ай сәулесі шомылған жасыл айдын, Қарайды оған көңілі тасымай кім? Жағасында сыр тербеп Сұлтан аға Отырады екен қанша рет Жасыбайдың. Өз тарихы болса да әр ұяның, Жоқ бұл жерде жазылған жария мұң. Бір ғаламат тастарға тіл бітірсе, Шырқар ма еді Шолақтың «Ғалия» әнін. Сыр ақтарсақ берісі, әрісінен, Талай тарлан көрінер табысымен. Қазақ жерін әлемге әйгілі еткен Баянауыл бақытты-ау Қанышымен. Сандық тастар тау болған, өріле кеп, Ойладым бұл қазақтың төрі ме деп. Дүниеде жер көп қой, сондадағы Шіркін, Баянауылдай жөні бөлек. ТУҒАН ЖЕР О, туған жер! Бабам өтті өз қойнында мекендеп, Жер жұмағы осы арада екен деп. Өстім мен де сағымыңмен жарысып, Арманыма жетем деп. Бір ұлыңмын сол сенімнен танбаған, Сенің ғажап құдіретіңе таң қалам. Өмір бойы көкірегімді кернеген, Секілдісің, арман-ән. Қиял қуып кеттім алыс, кеш мені, Сырым саған, жырым саған кестелі. Өзің жайлы толғанусыз өткен жоқ Өмірімнің кештері. О, туған жер! Сенсің менің тағдырым, Мәуелі еткен арманымның жаз гүлін. Бір ескерткіш жасап берем болса да – Тындырғаным аз бүгін. О, туған жер! Менің байлық-ырысым, Арманымның шешек атқан гүлісің. Өмірім де бір өзіңе өзектес, Тіршілігім, Қуанышым, Тынысым! жүктеу/скачать 129.66 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|