күрделі болмыс объекттері (космос, мəдениет, саясат жəне т.б.)
қабылданары сөзсіз.
Ендігі ғалымдар тобы педагогиканың басқа ғылым салаларынан
(психология, жаратылыстану, əлеуметтану жəне т.б.) алынған
білімдерді жанама түрде пайдаланып, оқу жəне тəрбие аймағында
туындайтын мəселелерді шешуге икемдестірілген қолданбалы пəн
рөлін таңдады. Бұлай болғанда педагогикалық практиканың іске асуы
мен өзгерістеріне тұғырлы тірек болар тұтастай теориялық негіз
қалыптасуы мүмкін емес. Мұндай педагогика мазмұны педагогикалық
құбылыстардың
жеке
тақырыптары
жөніндегі
кездейсоқ,
жүйеленбеген, байланыссыз деректер жиынтығы күйінде көрінері
екінің біріне аян.
Қазіргі кезеңде ғылым мен практикаға үшінші ғылыми тұжырым өз
тиімділігімен танылып отыр: педагогика- өзіндік нысаны мен зерт-теу
пəніне ие салыстырмалы дербес білім саласы («Педагогика»
оқулықтарының ең соңғы басылымдары: Б.Т.Лихачев, И.П.Подласый,
В.А.Сластенин жəне т.б.).
Достарыңызбен бөлісу: