136
§3.
Бір лік пен бей біт ші лік –
біз дің ор тақ мүд де міз
1.
«Топ тас ты ру» әді сі ар қы лы Бау ыр жан Мо мы шұлы ту ра лы бі ле тін
мә лі мет тер іңді жа зың дар.
2.
Мә тін ді тү сі ніп оқып, негізгі ойды анықтаңдар. «Қосжазба күн де-
лігін» тол ты рың дар.
Мә тін де гі маған әсер ет кен үзін ді
Үзін ді жай лы өз пі кі рім
Отан үшін отқа түс – күймейсің
…Мен екі рет жа ра қат тан ған кі сі мін. Бі рақ еке уін де де сап-
тан шық қа ным жоқ. 1942 жы лы полк ко ман ди рі ке зім де омырт-
қа ма оқ ти ді. Сан бат қа жет кіз ген ше ес-тү сім ді біл ген жоқ пын.
Есім ді жи сам, ет пе тім нен жа тыр екен мін.
Бас жа ғым да дә рі-
гер бір де ңе деп баж-бұж етіп тұр. Бақ сам, сө зі мен ту ра лы екен.
«Бұл кі сі ні де реу гос пи таль ға жі бе ру ке рек», – деп бе зек қа ға ды.
– Сон ша не боп қап ты? – де дім дә рі гер ге.
– Омырт қа ңыз да оқ қа да лып тұр,
жол дас ка пи тан, – де-
ді дә рі гер одан сай ын дег бі рі ке тіп. – Сіз ді де реу гос пи таль ға
жө нел туі міз ке рек.
Тіс те ніп, әрең де ген де қо лым ды жет кі зіп, ар қам ды си па-
сам, ра сын да да, оқ бар екен.
– Скаль пе лің бар ма? – де дім дә рі гер ге.
– Жоқ.
137
– Өт кір бә кің бар ма?
– Жоқ.
– Ұс та ра ның жү зі бар ма?
– Бар.
– Ен де ше, со ны спирт пен шай да, оқ тұр ған жер дің етін кес!
– Олай ету ге бол май ды, жол дас ка пи тан…
– Бо ла ды! Бұй ыра мын! Орын да ма саң, ата мын! – деп ет пет-
теп жат қан күйім де оң жақ жам ба сым да ғы ка бу ра ның ау зын
ағы та бас та дым. «Ба тыр ға да жан ке рек» де ген емес пе, дә-
рі гер де реу айт қа ным ды іс теу ге кі ріс ті. Ол ар қам ды кес кі лей
бас та ған да пис то лет тің са бын сын ды рар дай қы сып, ті сім шы-
қыр лап мен жат тым.
– Мі не ки, жол дас ка пи тан, оғы ңыз! – деп, дә рі гер әл ден
уа қыт та омырт қа ма ті рел ген оқ ты алып, ала қа ны ма сал ды.
Жа рам ды таң ды рып алып, ар қам нан ал ған оқ ты Бло ха де ген
жау ын ге рім нің қо лы на ұс та та са лып, жау мен ау ыр ұрыс жү-
ріп жат қан полк ке жет тім. Бір не ше күн
қа та ры нан жау мен
жа ға ла сып, жан ұшы рып жүр ген де ар қам да ғы жа ра ны ұмы-
тып та кет тім. Ол бір де су ла нып, бір де қа ра қо тыр ла нып, бір-
де қы шып, өзі нен-өзі жа зы лып кетті.
(Әзіл хан Нұр шай ықовтың «Ақиқат
пен аңыз» романынан)
Достарыңызбен бөлісу: