Беташар
— қазақтың
келін
түсіргенде жасалатын салтының бірі.
Дәстүрлі беташар, әдетте, тойға жиналған халық тарқар кезде
өткізілген.
Шымылдық
ішінде отырған келіннің
басына
орамал
жауып, той өтіп жатқан үйдің ең жақын, үлгілі
келіндері екі жағынан қолтықтап алып шығады. Беташардың
тәрбиелік мәні зор болғандықтан, келіншектің екі жағына
тұратын
әйелдер
жесір
,
жеңілтек
, т.б. болмауы қатаң ескеріледі.
Орамалдың
теңге
түйілген ұшын
домбыраның
мойнына не
таяқтың ұшына байлап,
жырау
беташар жырын бастайды.
Ол
шаңыраққа
жаңа түскен келінге ата-енесін, үй-ішін
таныстырады, қандай туысқандық жақындығы бар екенін,
беделін, қадір-қасиетін шебер тілімен жеткізіп, әрқайсысына
жеке-жеке сәлем жасатады. Сәлем алған адам жас келінге
беретін сый-сыяпатын атайды.
Қазақ даласында
ислам діні
берік орын тепкеннен кейін пайда
болған
тұрмыс-салт
жырларының бір түрі. Ол ел арасында ораза
ұсталатын
рамазан
айында айтылады. Кешкілік ауыз ашар кезінде
ауылдың өлең айтуға бейімі бар жастары жиылып, әр үйдің тұсына
келіп Жарапазан айтады. Оны ешкім ерсі санамайтын болған, қайта
үйден шама-шарықтарына қарай
сыйлық алып шығып,
Жарапазаншыларды риза етіп жіберетін болған. Жарапазан мәтіні
айтыла-айтыла әбден қалыптасқан жаттанды шумақтардан құрылады.
Жарапазан айта келдім, сіз байларға,
Кім кетіп, кім жетпеген бұл айларға?!
Кірерсіз сегіз бейіш сарайларға
Мұхаммед үмбетіне шақыр рамазан!
Бір келген он екі айда шақыр рамазан,
Қылыңыз рамазанда жанды құрбан!
Үш айда енді бізге қалам, Құран,
Мұхаммед үмбетіне шақыр рамазан!
Бес парыз мұсылманға минат болған,
Ораза, намаз, зекет, қажы, - ол- нұр
иман!