115
7
тарау
БАЛАНЫҢ ГИПЕРАКТИВТІ
МІНЕЗ-ҚҰЛҚЫМЕН ӘЛЕУМЕТТІК
ПЕДАГОГТЫҢ ЖҰМЫСЫ
XIX ғасырдың ортасында неміс дәрі-
гері, психневролог Хейнрих Хофманн
ең
алғаш тым ширақ баланы сипаттап және
оған «ұшқалақ» деген ат берді.
Гиперактивтілік –
ағылшын термині-
нен kyperactivity, (аса/тым белсенді). Ги-
перактивтілікке мектепке бейімсіздену –
білім алу қабілетінің бұзылуы немесе мінез-құлықтың ауытқуы,
себеп болады.
Гиперактивтілік балаларға әлеуметтік бейімделуде үлкен ке-
дергі келтіреді. Көптеген зерттеушілер гиперактивтіліктің сырт-
қы көріністеріне физикалық белсенділіктің жоғарылауын, ыжда-
һатсыздықты, импульсивтілікті жатқызады. Гиперактивтіліктің
негізіне жүйке жүйесіндегі қозу және тежелу процестерінің үйле-
сімсіздігі жатады. Гиперактивтіліктің пайда болуының себептері
туралы әртүрлі пікірлер бар: бұл генетикалық факторлар, мидың
құрылымдық ерекшеліктері мен жұмыс істеуі, босану кезіндегі
баланың
жарақаты, баланың өмірінің алғашқы айларында жұқ-
тырған жұқпалы аурулар болуы мүмкін, сонымен қатар тамақтан
уланудан немесе психосоматиканың
фонында уақытша көрініс
табуы мүмкін.
Гиперактивтілік – мидың зақымдану
синдромын құрайтын
бірқатар белгілердің басты ерекшелігі. Ол мидың ауыр зақымда-
луы болмаған жағдайда, көбінесе реттеуші есебіндегі ми құры-
лымдарының көптеген микрозақымдалуымен сипатталады