Реферат тақырыбы: «Жапонияның өндірістік және өндірістік емес саласы»
жүктеу/скачать 33.91 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Автомобиль өндірісі
- Тау-кен және мұнай барлау
- Жапонияның өндірістік емес салалары Әдебиеті
| Өнеркәсіп
Жапон өндірісі мен өнеркәсібі өте әртараптандырылған, әр түрлі озық салалары бар, олар жоғары жетістікке жетеді. Өнеркәсіп ұлттық ЖІӨ-нің 30,1% (2017) құрайды. Елдің өңдеуші өнімі әлемдегі үшінші орында. Өнеркәсіп бірнеше облыстарда шоғырланған Канто аймағы Токионы қоршаған, Кейхин индустриалды аймағы ) сияқты Қансай аймағы Осаканы қоршаған ( Ханшин индустриалды аймағы ) және Тэкай аймағы Нагояны қоршаған ( Chūkyō – Tkai индустриалды аймағы ) негізгі өндірістік орталықтар.Басқа өнеркәсіп орталықтарына оңтүстік-батыс бөлігі жатады Хоншū және солтүстік Сикоку айналасында Сето ішкі теңізі (Сетучи индустриалды аймағы); және солтүстік бөлігі Кюшю (Kitakyūūū ). Сонымен қатар, деп аталатын өнеркәсіптік орталықтардың ұзын тар белдеуі Taiheiyō белбеуі Токио мен аралығында орналасқан Фукуока, диірмен қалашықтары ретінде дамыған белгілі бір салалармен құрылған. Жапония көптеген салаларда, оның ішінде жоғары технологиялық дамуға ие тұрмыстық электроника, автомобиль өндірісі, жартылай өткізгіш өндіріс, оптикалық талшықтар, оптоэлектроника, оптикалық медиа, факсимиль және көшірме машиналары, және ашыту процестері тамақ және биохимия. Алайда көптеген жапондық компаниялар АҚШ, Оңтүстік Корея және Қытайдың жаңа қарсыластарына тап болды. Автомобиль өндірісі Жапония автомобильдер өндірісі бойынша әлемдегі үшінші орында. Toyota қазіргі уақытта әлемдегі ең ірі автомобиль жасаушы болып табылады, ал жапондық автомобиль өндірушілер Nissan, Honda, Сузуки, және Мазда сонымен қатар әлемдегі ең ірі автомобиль өндірушілердің қатарына жатады. Тау-кен және мұнай барлау Жапонияның тау-кен өндірісі минималды болды, ал Жапонияда кен орындары өте аз. Алайда, сирек кездесетін жердің жаппай кен орындары Жапония жағалауларынан табылды.2011 қаржы жылында шикі мұнайдың ішкі кірістілігі 820 мың килолитрді құрады, бұл Жапонияның шикі өңдеудің жалпы көлемінің 0,4% құрады. Жапонияның өндірістік емес салалары Әдебиеті Жапон ауыз әдебиеті мен мифологиясы жақсы дамыған. Жапон жазба әдебиетінің алғашқы үлгілері — “Коджики” шежіресі (712) мен “Манъесю” өлеңдер жинағы (759). “Коджики” ертедегі мифтік әңгімелер, аңыздардан тұрады. “Манъесю” антологиясы халық поэзиясының 4516 үлгісін және алғашқы жазба әдебиет өкілдерінің (500-дей автордың) шығармаларын қамтыған. Шығармалардың көпшілігі танка жанры үлгісінде жазылған. 9 — 10 ғасырларда жапон прозасының алғашқы үлгілері пайда болды. Мурасаки Шикибудың “Генджи — моногатори” романы (11 ғасыр) — әлем әдебиетіндегі алғашқы романдардың бірі. “Хейке — моногатори” (“Тайр әулеті туралы әңгіме”, 13 ғасыр), “Тайхейки” (“Алып әлем туралы әңгіме”, 14 ғасыр) гунки (әскери эпопея) жанрында жазылған. 15 — 16 ғасырларда поэзия жетекші рөл атқарды. Театрлар ашылып, драматургиялық шығармалар жазыла бастады. Онда, көбінесе, әскери тақырыптар қамтылды. 15 ғасырда әскери эпопеяларды серілік романдар ығыстырып шығарды. Мысалы, “Согамоногатари” (“Ағайынды Согалар туралы әңгіме”), “Ешицуне-ки” (“Ешицуне туралы әңгіме”), т.б. 17 ғасырда Ихара Сайкакудың (1642 — 1693) “Бір еркектің махаббат машақаты” (1682) романы, Чикамацу Монзаемоның (1655 — 1724) пьесалары танымал болды. Бұл жылдары ақындар Басе (1643 — 1694), Бусано (1716 — 1783), Исса (1763 — 1827) шығармалары әдебиет тарихынан елеулі орын алды. 18 ғасырда Цурия Нанбоку (1755 — 1829), Каватаке Мокуами (1816 — 1893) сияқты драматургтердің есімі танымал болды. 20 ғасырдың басында Киносита Наоенің “Отты бағана” романы, ақын Ишикава Такубокудың (1885 — 1912) “Бір уыс құм” (1910), “Көңілсіз ойыншық” (1912) шығармалары әдебиеттің даму бағытын айқындады. 2-дүниежүзілік соғыстан кейін Жапония әдебиетінде жаңа кезең пайда болды. Қоғамның ішкі қайшылықтары әдебиетте де түрліше бағыттар мен ағымдар тудырды. Дәстүрлік бағыттың өкілдері — Нагай Кафу, Сига Наоя, Масамуне Хакуте, т.б. болды. Ясунари Кавабатаға “Қарлы ел” (1947), “Мың қанатты тырна” (1951) повестері мен “Таулар дауысы” (1953), “Көне астана” (1961) романдары үшін 1968 жылы Нобель сыйлығы берілді. 20 ғасырдың 2-жартысында Шимода Сейджидің “Таңсәрі” (1970), Накадзато Кисенің “Айырық” (1963), Суми Суэннің “Өткелсіз өзен” (1970), Кубода Сейдің “Сякунаго деревнясының күнделігі” (1972) романдарында Жапонияның өткір әлеуметтік мәселелері көтерілді. Жапон әдебиетінен қазақ тіліне “Жапон ертегілері” (1959), “Жапон әңгімелері” (1965), “Хиросима қасіреті” (жинақ, 1969),Шимазаки Тоссонның “Орындалмаған өсиет”, Эндо Сюсанудың “Әйел жүрегі” (1970) кітаптары аударылды. М.Әуезов (1960), Ғ.Мүсірепов (1967) Жапонияда болып, екі ел қаламгерлері арасындағы шығармалар байланыстардың негізін қалаған. Өнері жүктеу/скачать 33.91 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|