84
XV ғасырға дейінгі шақ, екінші кезең – XV ғасырдан Қазан
төңкерісіне дейінгі уақытты қамтиды. Жалпы, бұрынғы-
соңғы ғылыми əдебиеттер мен қазақ тілі сөздік құрамын-
дағы араб, парсы сөздері 17 процент (Л. Рүстемов) шамасы
болады екен. Өзге түркі
тілдеріне, оның ішінде, өзбек, та-
тар тілдеріне қарағанда, қазақ тілі құрамында араб,
парсы
сөздері аз дегеннің өзінде осыншама. Мұның өзін де жүйе-
леп қараған дұрыс. Қайсыбір зерттеушілер айтқандай,
бұлардың біразы ертеректе қазақ халқын құраған тайпа-
лар тіліне еніп, түбірлі өзгеріске душар болған
адам, ажал,
əдет, дəулет, құдірет, мезгіл, сабын, уақыт, халық тəрізді
сөздер. Аталған сөздердің дыбыстық тұлғасы қазақ тілінің
заңдылығына бағынып, тілімізге
төл сөздер қатарында
баяғыда қосылып, əбден кірігіп кеткен. Ал енді
ғибрат,
ғайбат, мехнат, махрұм, еждиһат тəрізді сөздер бір кезде
діни ұғымдар арқылы немесе кітаби лексикада қолданылған.
Бір қарағанда, бұлар да фонетикалық өзгеріске ұшыраған
сияқты. Содан да болар, кейде осы тектес сөздердің негізінен
алыс
кете алмай, қазақ тілі лексикасының заңды түрде
қатарына жете алмай, екі арада жүрген əрі-сəрі сөздерді
қайсы біреулер қолдануға əуес. Бірақ ескілікті көксегіш
адамдардың аузында əлі күнге жүргенмен,
бұлар тілімізге
сіңе алмай, сөздік құрамға ене алмай келеді.
Зерттеушілердің қай-қайсысы да араб, парсы элемент-
терінің қазақ тіліне тікелей қоян-қолтық араласу нəтижесін-
де емес, көршілес туыс халықтар арқылы сатылап жеткенін
баса айтады. Сонда байқалатын бір жəйт, араб халифатының
діни шабуылы қазақ еліне екі жақтан, яғни бірі оңтүстіктен,
екіншісі батыс жақтан болғанға ұқсайды. Оңтүстікте өз-
бектер арқылы, батыста татарлар арқылы сөздер ауысып
отырған. Кірме сөздер құрамы жағынан əр алуан.
Біразы
үй тұрмысына, басқа да шаруашылыққа байланысты болса
(
айна, атырап, бадам, базар, байрақ, батпан, орамал, перне,
таба, таға, торап), енді бір алуаны мəдени жəне ғылыми
ұғымдарды білдіреді (
дəуіт, дəптер, дəреже, дүние, қалам,