412
Бір білімдар айтып кеткен деседі:
«Әділ бектің халқы байып, өседі!»
Ақ басты адам айтқан екен аса дөп,
Көпті көрген, дейтін кісі «жаса көп!»:
«Өз қылығын езгі қылған ұтады,
Құт
келер-ау, ол опасыз жытады.
Қатты жұмыс істеп, игі қалдыр ат,
Құт – опасыз, сені босқа қалдырад.
4980. Ей, қолы ұзын, жамандыққа бой ұрма!
Қылығыңды езгіліктен айырма!
Жүз үйірер бір күн бектік, ұлылық,
Оны
езгілік істемейді, ұлым, ұқ!
Ізде езгілік, елдің жүгін көтергін,
Ол езгілік келгенше көп өтер күн.
Өтер өмір борандатып, желдетіп,
Құт пен бақыт – кетер сенен ол да өтіп!»
Патшаның Одғұрмышқа [берген] жауабы
Айтты патша: «Ұқ
патшалық ісін бір,
Жол-жорықтың есігін аш – түсіндір!
4985. Сені мұнша іздегенім тосыннан,
Тілегім де, себебі де осыннан.
Ақыл-кеңес берсең енді не етеді,
Сонда қолым ізгілікке жетеді.
Көп қой адам құлқын қуып шұнайтар,
Жоқ
қой адам әділ, тура, шын айтар.
413
Бек тілегін табар, бірақ аяныш –
Медеу болар көңілге жоқ таяныш.
Жұртқа толып кетті мынау Сарай тым,
Біреуі жоқ пайдалы іске жарайтын.
4990. Бұған ұқсас айтылған бір бәйіт бар,
Оны оқысаң, ұғып алар жәйт бар:
«Кісімін!» деп жүр
ғой ала-құлалар,
Бар ма бірі елге пайда қыла алар!
Мың адамның ісін қылса бір кісі,
Соны істемей талай мың жүр – бұлалар!»
«Ей, Одғұрмыш! – деді патша төтенше, –
Сені Құдай жарылқады бөтенше!
Атыңа орай қылығың да толысты,
Бақ,
тілекті берді Тәңір, болысты.
4995. Со Құдайдың бергенінен бер бөліп, –
Жан тірілсін, қалсын сосын нәпсі өліп!»
Достарыңызбен бөлісу: