Тұрсын ЖҰртбай «Ұраным алаш!»

Сөздің ауқымы мен астарының кілт өзгергенін осы пікірлерде бір де бір рет «ұлтшыл», «буржуазияшыл», «реакцияшыл», «алашордашыл», «саяси, идеологиялық өрескел қате», «өрескел бұрмалаушылық» деген сөздердің қолданылмауынан-ақ байқауға болады. Тіпті М.Ақынжанов өзінің баяндамасында Маркс пен Лениннің, партияның атын атамауы да Сталиннің марқұм болуынан кейін туған дүбара толқу. Әйтпесе, онсыз баяндама жасаудың өзі «саяси қате» болар еді. М.Әуезовтің де сыналмауында екеуінің нағашы, жиендігінде, құдандалығында емес, уақыттың өз үкімін осылай білдіртпей орындатуында.

Н.Сауранбаев: «Баяндаманың мазмұнынан және ол туралы Мұсабаев жолдастың хабарламасынан біз баяндаманың негізгі идеясын, яғни, дастанның қай нұсқасының қай кезеңде туғанын анықтай алмай отырмыз. Екінші, біз осы мәселені шеше алатындай жағдайдамыз ба, жоқ па? Шешуі қиын мәселе.

Әуезов: Өте қиын.

Н.Сауранбаев: Екінші, қай нұсқасы халықтық, қай нұсқасы феодалдық? Ол туралы қандай қате пікірлер айтылды, қайсысы дұрыс, қайсысы бұрыс, соған маркстік-лениндік ілім тұрғысынан баға беруге тиіспіз. Сондықтан негізгі бағытымыз әр нұсқаның шығу тегін анықтау. Сөйлеушілер де осыны ұстанғаны жөн.

Мұқанов: біздің міндетіміз – осындай күн тәртібі қойып отырған маңызды мәселе жөнінде саяси сауатты, әдеби әрі ғылыми, терең мағыналы баяндама жасауға көмектесу. Өйткені бұған қатысатын аудиторияның өресі жоғары. Олардың алдында жерге қарап қалмас үшін бес қаруымызды сай ұстап, баяндаманы тарихи және әдеби көзқарас тұрғысынан әділ сынға құруымыз қажет. Біз қазір: баяндаманы жырдың нұсқалары жөніндегі академиялық құрылымға негіздейміз бе, әлде, саяси жағы өткір сынға құрамыз ба, соны шешіп алуымыз керек. Мен соңғысын жақтаймын. Өйткені өмірдің барлық құбылысына маркстік көзқарас тұрғысынан қарауға тиіспіз. Демек, Ақынжановтың баяндамасының бағытын өзгерту керек.

Снегин: Біздің басты мақсатымыз: осы көптеген дискуссиялар аяқталғаннан кейін, қазақ эпосының қайсысы халықтық, қайсысынан бас тартамыз, соған жауап беру.

Мұхтар Әуезовтің бұл сөзінде екіұштылық бар. Мысалы: «Қозы Көрпеш – Баян сұлу» дастанының біз білетін нұсқасы тұтасымен реакцияшыл, мұнда әмеңгерлікті насихаттайтын феодалдық-патриархалдық ақсүйектердің идеологиясы жатыр», «Мұның реакциялық туынды екенін 1934 жылы жазғамын» немесе «Қозы Көрпеш – Баян сұлу» дастаны біздің аса құнды мұрамыз, сондықтан да біз оның бірегей нұсқасын жасауға міндеттіміз»,–«Бұл тұрғыдан біз көптеген қателіктер жібердік, енді соған да жауап беруіміз керек»,–.деген бір беттің ішінде бірін бірі жоққа шығарған қарама-қайшы пікірлердің кездесуін қалай түсінуге болады? «Балды да болмайық, балсыз да болмайық»,– деген ұғым, мүмкін, осындайдан шыққан шығар.

Сол кездегі Тіл және әдебиет институтының директоры А.Ысқақов өз кезегінде:

«Әуезов жолдас дұрыс айтады, аңызды ғылымға айналдыруға болмайды... Ұсынылған баяндаманы азусыз баяндама деп бағалаймын»,– деді.

Иә, оның азуын қағып алған Сталин марқұмның өлімі. Әйтпесе... 1953 жылы 26-наурызда өтуге белгіленген дискуссияда кімнің тісі қағылатынын олардың өздері де білмейтін.

Алайда Берияның, сол арқылы қауіпсіздік комитетінің жеке билігі күш ала бастағанын сезген қырағылар сақтық таныта бастады. Осы екі ортадағы саяси жағдайға байланысты үзіліп қалған талқылаудың жалғасын көкек айының 2-і күні Жазушылар Одағында үшінші рет өткізді. Онда М.Ғабдуллиннің баяндамасына орай сұрақтар, ұсыныстар, түзетулер күн тәртібіне қойылды. Біз тек жарыссөздің мазмұнын ғана келтіреміз.

«Ғ.Мүсірепов: Жаңа жинақы нұсқа барлығының басын қоса ала ма, жеке аяқталған шығарма дәрежесіне көтеріле ме, көркемдік, идеялық жағынан эпосты бір ізге түсіру ме бұл? Көне эпосты өңдесе, ол авторлық нұсқа болып есептелмей ме? Мысалы, менің «Қозы Көрпеш – Баян сұлу» пьесам да нұсқаға жатады, бірақ ол эпосқа жата ма? Жазушыны эпикалық шығарманың нұсқа иесі, авторы деп тануға бола ма? Біздің эпостарымыздың өзара байланысы бар, олардың әлеуметтік ортасы мен желісіне қарап олардың дүниеге келген уақытын анықтауға бола ма?

Т.Жароков: Бүгін эпостың әр түрлі нұсқасын жасауға бола ма?

С.Мұқанов: Біз эпостың екі түрін білеміз, оның біреуі жалған эпос. Эпостардың барлық нұсқалары шындыққа жанаса ма?

Әуезов: Мәлік, сіз менің 1927 жылы басылып шыққан «Әдебиет тарихы» жинағым бар дедіңіз. Ондай басылым болған емес. Оны қайдан алдыңыз? Ол туралы Мүсірепов анықтама бере алады ғой деймін. Қазақ әдебиетінің тарихының 49, 50, 51-жылдарғы бағдарламасы бар. «Қазақ әдебиетінің» бірінші томын құрастыру барысында Оқу ағарту министрлігі педагогикалық институттардың оқытушыларына арналған осы бағдарламаны негіз етіп алдық. Өзінің маңызы, көлемі, үш мың данамен таралымы жағынан Әуезовтің, Мұқановтың мақалаларынан кем емес. Онда Кенесары да, Қобыланды да бар. Сіз неге сол туралы айтпадыңыз.

Баяндамаңыз: қалай жазу керек және қалай жазбау керек деген екі бөліктен тұрады. Алдыңғы бөлімі басым. Осы пікір таласының мақсаты не? Екінші бөлігі үстірт, санайық, 35-36 беттердің арасында 6 эпос талданған. Сонда 6 эпостағы батырлардың құны бір эпостың (Қобыландының – Т.Ж.) құнына тұрмай ма? Мұндай сәйкессіздік дұрыс па? Сіз бірінші том 1948 жылы шыққан, оның бір тарауын Әуезов жазған деп қателесесіз. Оны жазған Жұмалиев пен Сізсіз, Мәлік, сіздің бірінші томға тікелей қатысыңыз бар. Ол кезде сіз институттың директоры болдыңыз, ғылым кандидатысыз, талдауға қатыстыңыз, томның басылуына жетекшілік еттіңіз, оны неге айтпайсыз?

Дауыс (Нұрмағамбетова – Т.Ж.): Сіз тек қазақ әдебиеттанушыларының ғана қателеріне тоқталдыңыз. Неге сіз академик Орловтың 1945 жылы жарық көрген «Қазақтың батырлық жыры» туралы тіс жармадыңыз. Марғұланның докторлық диссертациясын айттыңыз, ендеше 600 беттік диссертация жазған Смирнова туралы неге үндемедіңіз? Сіз Кенжебаевтің қателігін айттыңыз, ендеше кезінде «Біздің Мәлік» деген кітапта Қобыландыны және басқа батырларды мадақтаған Сильченконың қателігі туралы неге айтпадыңыз?

Тәжібаев: Марабай нұсқасы дегеніміз – Қобыландының Қазанға жорығы баяндалатын нұсқа болса керек. Ендеше 1922–1924 жылдардағы саналы ұлтшылдық туралы неге айтпайсыз. Марғұланның қателіктері дедіңіз, соның бәрін жиып, дау тудырмайтындай жинақтап неге айтпадыңыз?

Әуезов: Сіз, халықтық және феодалдық деп бөлгенде, олардың айырмашылығын неге ажыратып айтпадыңыз? Көркемдік мәселесін енді ғана көтеріп отырсыз, онда стиль және басқа да мәселелерді неге көтермейсіз? Халықтық сыпат жөнінде үстірт айтылды. Қазақ эпосы дегеніміз не, әңгімені содан бастау керек еді.

– Эпосты дәуірлеу туралы Мүсірепов жолдастың сұрағы туралы айтарым, бұл әлі зерттелмеген тақырып. Екіншіден, қолда бар нұсқаларға сүйене отырып мынау – ХІІІ ғасырда емес, ХҮІІІ ғасырда шыққан, немесе ХҮІІІ ғасырда емес, ХІІІ ғасырда шыққан деп кесіп айта алмаймыз. Қазақ эпосының генезисі шешілген жоқ. Дәуірлеу жөнінде кеңес білдірген адамға алғыс айтар едім. Жинақталған нұсқа жөнінде Мәскеу ғалымдарымен – тілшілермен, орыс әдебиетінің тарихшыларымен, фольклорға қатысы барларымен ақылдастым. Олардың біреуі: Қазір Қазақстанда эпикалық мұралардың барлығы реакциялық немесе феодалдық деп жарияланды. Ал халық сол қалпында өмір сүріп келеді. Қалайда бір шара қолдану қажет. Эпостың әр түрлі нұсқаларының ішінен халықтық көріністерді алып, бір нұсқа жасау керек, – деді... Бір нұсқа – діни сарында, екіншісінің көркемдігі төмен, үшіншісінің тағы бір кілтипаны бар. Сондықтан да ғалымдар нақты нұсқалармен жұмыс істеуі керек деп есептеймін.

Әуезов: Ол кітап шыққан жоқ.

Мүсірепов: Тиражы таралып кеткен.

Әуезов: Бұл кітап таралмаған болуы тиіс. Сүйінші данасы шығар.

Ғабдуллин: Ол кітапта сүйінші дана деген таңба жоқ.... Расында да мен мектеп бағдарламасына тоқталғамын жоқ, ол жөнінде басқа бір жолдас сөйлеуге тиіс болатын. Егер қажет болған жағдайда бағдарламаны тереңдеп жатпай-ақ, талдап шығуға болады. Ғылым Академиясында маған тілден кім баяндама жасайды деп сұрады. Мен Сауранбаев, Аманжолов, профессор Балақаевты атадым. Олар көптеген еңбектер жариялады, өзге де тілшілер айта жатар деп мен оған тоқталмадым.

Үшінші мәселе, эпостарды қалай зерттеу керек, қандай бағытты ұстанбау керек деген мәселенің екеуіне де тоқталамыз. Ол баяндамада қысқаша қамтылды. Ал әрбір дастанға баға беруді бір жарым сағаттық баяндаманың уақыты көтермейді. Сондықтан да эпикалық дастандардың көркемдік деңгейі, тілі, стилі сияқты өзге де жайларды назардан тыс қалдырдым. Ол арнайы зерттеудің ауқымына лайық.

Баяндаманың батырлар жырына арналған тарауында оны М.Әуезов жазды деген сөз айтылған жоқ. Мәтінді оқып берейін... Сізге қойылар кінә, томның бас редакторы бола тұрып, халық жауы Жұмалиевті авторлыққа тартқаныңыз. Ал институттың директорының орынбасары ретінде «Қазақ әдебиеті тарихының» бірінші томындағы қателіктерден бас тартқамын жоқ, бас тартпаймын да.

Нұрмағамбетованың: Орловтың, Смирнованың, Сиьченконың қателеріне неге тоқталмағанымның себебіне байланысты мынаны айтамын. Орловтың қателігін айтпағаным – менің кемшілігім. Смирнованың диссертациясына келетін болсақ, мен ол диссертацияны көргемін де, оқығаным да жоқ, докторлық диссертациясымен танысуды қаншама рет өтінсем де, ол маған оқуға берген жоқ. Сильченконың еңбегінде ондай қателер жіберілген болса, онда оны қарап шығып, қосу керек. Енді, Тәжібаевтің терминдер мен Мұқановтың қате тұжырымдары туралы пікіріне орай айтарым,: «өткеннің мұраларын бағалауда маркстік-лениндік ұстанымдардын ауытқудың кесірінен» деген терминді ұнатпай, басқа терминді ұсынғысы келсе, оны өзге жолдастар көрсетіп берсін. Батырлар жырына қойылатын басты талап – оның халықтығы. Халықтық ерекшеліктерді көрсету міндет. Мен өзімнің баяндамамды батырлық ұстаныммен емес, таза әдеби тұрғыдан дайындағанымды ескерулеріңізді өтінемін».

Кеңес Одағының Батыры, «Қобыланды» жырының тарихын зерттеген ғылым кандидаты Мәлік Ғабдуллиннің сөз ырғағынан Әуезовке қарсы қандай да бір салқындықтың табы аңғарылады және орыс ғалымдарының еңбегін білмегенге сайып, немқұрайлы қарауы – талқылаудың тек қазақ зиялыларына қатысты екенін танытады. Жаудан қайтпаған батырдың жүрегі кеңес идеологиясының алдында тіксініп-ақ қалған сияқты.

Төраға: Енді пікір алысайық. Өте маңызды мәселені талқылап отырмыз, сондықтан да нақты шешімге ұмтылуымыз керек. Бұл – көпшілік болып шешетін мәселе.

Тәжібаев: «Менің сөзім маманның сөзі емес, тек баяндамашыға кеңес ретінде пікір білдіргім келеді. Біріншіден, маған Ғабдуллиннің баяндамасындағы: эпикалық жырларды әр түрлі таптардың өкілі әр дәуірде қалай өңдегені туралы пікірі ұнамады. ХІХ ғасырдың басында қазақ халқының тағдыры шешілді, Ресейге қосылу мәселесі көтерілді, феодальдар мен хандар оған қарсы барын сала күресті, сондықтан да олар эпосты бұл жағдайда өз мүддесіне пайдалануы мүмкін емес, тек Марабай нұсқасына ғана жүгініп, пікір қорытуға болмайды, нақты дәлел қажет. Орыстарға қосылғаннан кейін халық ақындары феодальдар мен байларға қарсы тұрды. Міне, маркстік ұстанымды осы арада қолдану орынды. Екі жақты қаналған халық эпосты өзінің қанаушыларына қарсы пайдаланды. Ал, Мәлік жолдас, ғалым ретінде төңкеріс тұсында, кеңес өкіметінің алғашқы жылдарында буржуазияшыл-ұлтшылдар отырып партияға, демократияға, орысқа, кеңеске, халыққа қарсы эпостық шығармаларды қалай пайдаланды, соны айтуы керек еді. Бұл қазақ эпосын зерттеудегі принципті мәселенің бірі. Эпосты абстракті түрде зерттеуге болмайды. Эпосты заман тарихымен, халық өмірімен байланыстыра зерттеу керек. Мәлік мұны атүсті сыдыртып өткен.

Ғ.Мүсірепов: Ғабдуллин жолдастың екі бөліктен тұратын баяндамасының бір бөлімі жалпы мәселені қамтиды, екінші бөлімінде жекелеген жолдастардың қателігіне тоқталған. Алайда негізгі мәселе – қазақ эпосы туралы пікіріне қанағаттанбадым. Бүкілодақтық мән беріліп отырғандықтан да мұндай талқылау ол деңгейге жауап бермейді. Біз үшін эпостың құндылығы неде, неге ол құнды, зиянды, зиянсыз нұсқаға бөлінуінің себеп-салдары қайсы, ол бізге тиесілі ме, мысалы, Мамай туралы жырлар, мүмкін басқалардан ауысып келген шығар? Егерде осының бәріне тоқталмсақ, бұл баяндама үшін үлкен ақаулық болады.

Төраға: сөзді астарламай, нақты ғылыми тұжырымды айтыңыз:

Мүсірепов: Баяндамада дастандарға қатысты нақты тарихи адамдардың атын көрсетсін, оларды да жұртшылық білсін, сонда ғана сіз қойып отырған сұраққа жауап алуға болады».

Бұдан кейінгі баяндаманы талқылау кезегі М.Әуезовке келді.

3.

Мұнда жазушы, ғалым осы үш жылдың ішіндегі қыжылы мен запыранын сарқа төкті. Соның ішіндеМ.Ғабдуллинге барынша зілденді.

Әуезов: «Баяндаманың екі бөліктен тұруы: нені зерттеу керек, нені зерттемеу керек деген мәселені бөліп көрсетуі орынды. Тәжібаев пен Мүсірепов жолдастар баяндамадағы бөлімдердің ара салмағы сақталмағандығы туралы дұрыс айтты. Қазақ эпосының мәселелерін талқылауға кеңес одағының түкпір-түкпірінен ғалымдарды шақырып отырғанда әр пікірді бетке ашық айтуға тиіспіз. Мұнысы дұрыс. Мен баяндаманың екінші жартысына тоқталамын. Сілтемелерді дұрыс алмаған. Халықтық эпос туралы Маркстен, Лениннен, Сталиннен, Горькийден алынған сілтемелердің неге сүйеніп айтылып отырғаны белгісіз, мұның барлығын фольклортанушылар біледі. Әр бағдарламада, оқулықта бар. Оны неге қолданып отырсыз, соның себебін түсіндіруіңіз керек. Кіріспе бөлімде бұл да жоқ. Басты мәселе – эпостың өзі. Ашығын айтайын, эпосқа осындай баға беру арқылы көпшіліктің алдына шығудың өзі ыңғайсыз, 4-5 курстың студентінің баяндамасына ұқсап кеткен. Осындай өремен үлкен аудиторияның алдына шығуға бола ма? Бұл Академия үшін де, көп халық шақырылған үлкен талқылау үшін де ұят».

Әрине, Әуезов пен Ғабдуллиннің ғылыми парасатын салыстыруға болмас. Алайда бас баяндамашыны «4–5 курстың студентінің деңгейімен» теңестірудің реті жоқ сияқты. М.Әуезовтің бұлай қатты шүйілуінің себебі мынада:

М.Әуезов (жалғасы): «Мәлік бұл арада тек айыптыны іздеген. Бастапқыда бір тақырыпқа – мен, екінші тақырыпқа – Мұқанов баяндама жасайды деген сөз шығып еді, кейін мен баяндама жасамайтын болып келіскемін. Сол үшін де Әуезовті тағы да кінәлі етіп шығарудың негізі жоқ. Сіз ғылым кандидатысыз, жоғары оқу орынында фольклордан дәріс бересіз, Неге сіздің баяндамаңыздың кейіпкерлері тек қана өзара дұшпан көзқарастағы ғалымдар, олардың досы, пікірлесі, көзқарастары ортақ адамдары жоқ па? Сіз Сталиннің «Социализмнің СССР-дегі экономикалық мәселелері» деген еңбегін айналып өтуге дейін барғасыз.