Зертханалық жұмыс № Ciscoның бір коммутаторында vlan- ды келтіру

Бақылау сұрақтары:

1. 
   Виртуалды жергілікті желілер не үшін жасалынады? Олардың артықшылықтары?
   
2. 
   VLAN мен коммутатор порттары өзара қалай байланысады?
   
3. 
   Әртүрлі виртуалды желілер арасындағы қатынас қалай қамтамасыз етіледі?
   
4. 
   Виртуалды жергілікті желілерді басқару қалай жүргізіледі?
   

оқып-үйрену.

Желінің құрамы:

• 
  екінші деңгейлі таратудың үш коммутаторы 2950-24 (Switch1, Switch2, Switch4);
  
• 
  роутердің ролін атқаратын үшінші деңгейлі орталық коммутатор 3560- 24PS (Switch3);
  
• 
  сервер (Server1);
  
• 
  әрбірінде екі түйіні бар үш ішкі желі.
  

23 сурет - Корпоративті желінің сұлбасы

5. 
   кесте - Компьютерлердің конфигурациясы
   

5. 
   кесте - Порттар бойынша коммутаторлардың байланысы
   

Орталық коммутаторды конфигурациялаңыз:

1. 
   кезең.
   

1. 
   VLAN 10 құрыңыз: Switch3>en Switch3#conf t Switch3(config)#vlan 10
   

2. 
   VLAN 11, VLAN 12 және VLAN 13 құрыңыз.
   
3. 
   Сервер режимінде VTP протоколын келтіріңіз: Switch3(config)#vtp domain HOME Switch3(config)#vtp password HOME Switch3(config)#vtp mode server
   
4. 
   VTP конфигурациясы туралы ақпаратты қарап шығыңыз:
   

5. 
   Барлық интерфейстерді транкқа келтіріңіз:
   

және осы келтірулерді екінші мен үшінші интерфейстер үшін қайталаңыз.

2. 
   кезең.
   

1. 
   VLAN 10 коммутаторында жасаңыз және оған 1 портты access порт сияқты беріңіз.
   

Switch4(config-vlan)#exit Switch4(config)#int fa0/1

Switch4(config-if)#switchport access vlan 10 Switch4(config-if)#switchport mode access Switch4(config-if)#no shut

2. 
   VLAN 11 коммутаторында жасаңыз және оған 4 портты access порт сияқты беріңіз.
   
3. 
   VLAN 12 коммутаторында жасаңыз және оған 2 портты access порт сияқты беріңіз.
   
4. 
   Коммутаторды в client режиміне ауыстырыңыз.
   

Switch4(config)#vtp password HOME

Switch4(config)#vtp mode client
Маңызды! Домен аты мен паролін енгізу кезінде керек регистрді сақтаңыз.
4 кезең.

Switch1 коммутаторының конфигурациясына өтіңіз және келесі келтірулерді орындаңыз:

1. 
   VLAN 11 коммутаторында жасаңыз және оған 1 портты access порт сияқты беріңіз.
   
2. 
   VLAN 13 коммутаторында жасаңыз және оған 2 портты access порт сияқты беріңіз.
   
3. 
   Коммутаторды в client режиміне ауыстырыңыз. 5 кезең.
   

1. 
   VLAN 12 коммутаторында жасаңыз және оған 2 портты access порт сияқты беріңіз.
   
2. 
   VLAN 13 коммутаторында жасаңыз және оған 1 портты access порт сияқты беріңіз.
   
3. 
   Коммутаторды client режиміне ауыстырыңыз. 6 кезең.
   

Нәтижесінде бір виланда орналасқан компьютерлердің бір-біріне енімі бар, ал басқа компьютерлердің енімі болмайды. Компьютерлердің келесі жұптары арасында байланысты PING командасымен тексеріңіз:

а) ДК1 – ДК2; б) ДК3 – ДК4; в) ДК5 – ДК6.

Егер сіз дұрыс жасаған болсаңыз, онда ping жұптар арасынан өтеді, бұрыс болса – келесі қондыруларды тексеріңіз:

• 
  транктық порттар болып саналатын Switch3-те барлық порттар, Switch1, Switch2 және Switch4 – үшінші порт;
  
• 
  коммутаторлардағы интерфейстерді жалғау;
  
• 
  әрбір коммутаторда домендердің аты мен парольдары (sh vtp status командасы);
  
• 
  коммутатордағы интерфейстердің виланға байланысы (sh vl br командасы).
  

Орталық коммутатордағы маршрутизацияны келтіріңіз. Әрбір VLAN үшін интерфейстерді жасаймыз.

Vlan 10 (шлюз) үшін интерфейсті келтіру:

Switch3(config)#int vlan 10

Switch3(config-if)#ip address 10.10.0.1 255.255.0.0

Switch3(config-if)#no shut

Switch3(config-if)#exit

10.[VLAN].0.1 IP адресі мен /16 маскасын бере отырып, әр VLAN үшін осы келтірулерді қайталаңыз.

Осыдан кейін әр компьютердің келтіруіне кіріңіз және керекті шлюзды қондырыңыз. Мысалы ДК1 үшін – 10.11.0.1.

Маршрутизацияны мына командамен қосыңыз:

Switch3(config)#ip routing 8 кезең.

OSI моделінің желілік деңгейінде желінің жұмыс істеу қабілеттілігін тексеріңіз. Маршрутизацияны қосқаннан кейін барлық компьютерлер кез- келген хосттан енімі болады.

9 кезең.

Жұмыстың негізгі міндетін орындаймыз: кез-келген вилан үшін осы вилан мен Server1 сервердің түйіндерінің ғана енімі болуы мүмкін.

Ол үшін желінің трафигіне келесі шектеулерді енгіземіз: 1 - Пакеттерді кез-келген хосттан серверге рұқсат ету.

2. 
   - Пакеттерді серверден кез-келген хостқа рұқсат ету.
   
3. 
   – Бір ішкі желіден трафикті осы ішкі желіге рұқсат ету. 4 – Барлық қалғандарына тыйым салу.
   

Енім тізімдері нақтырақ №14 зертханалық жұмыста қарастырылады.

Орталық коммутаторды (Switch3) ашамыз және оның конфигурациясын access-list сүзгілеу командасының көмегімен ауыстырамыз:

Switch3(config)#ip access-list extended 100

(100 нөмірі бойынша енімнің кеңейтілген тізімі жасалады)

Switch3(config-ext-nacl)#permit ip any 10.10.0.0 0.0.0.255

Switch3(config-ext-nacl)#permit ip 10.10.0.0 0.0.0.255 any (10.10.0.0/24 желісіне енім рұқсат етіледі)

Switch3(config-ext-nacl)#permit 0.0.0.255	ip	10.11.0.0	0.0.0.255	10.11.0.0
Switch3(config-ext-nacl)#permit 0.0.0.255	ip	10.12.0.0	0.0.0.255	10.12.0.0
Switch3(config-ext-nacl)#permit 0.0.0.255	ip	10.13.0.0	0.0.0.255	10.13.0.0

(рұқсат етіледі: 10.11.0.0/24 желісінен осы желіге енім;

10.12.0.0/24 желісінен осы желіге енім; 10.13.0.0/24 желісінен осы желіге енім.

Switch3(config-ext-nacl)#exit

Енді бұл access-list-ті нақты интерфейске қоямыз және кіріс трафигінде барлық VLAN-дарға қолданамыз (in опциясы – кіріс трафигіне, out – шығыс трафигіне):

Switch3(config)#int vlan 10

Switch3(config-if)#ip access-group 100 in Бұл қадамды әрбір VLAN үшін қайталаймыз. Нәтижесінде алатынымыз:

Кез-келген вилан үшін тек осы виланның түйіндері мен Server1 серверінің енімі болуы мүмкін.