Ғылыми зерттеу
жүктеу/скачать 63.64 Kb.
|
|
Ғылыми зерттеу Ғылымның даму және өмір сүру формасы ғылыми зерттеу болып табылады. Ғылыми (ғылыми-зерттеу) қызмет – бұл жаңа білім алуға және қолдануға бағытталған қызмет. Ғылыми зерттеу– бұл нысанды (объектіні), процесті немесе құбылысты, олардың құрылымы мен байланыстарын жан-жақты зерттеуге, сондай-ақ адам үшін пайдалы нәтижелерді алуға және практикаға енгізуге бағытталған қызмет. Оның нысаны – материалдық немесе идеалды жүйелер, ал пәні – жүйенің құрылымы сондай-ақ, оның элементтерінің өзара әрекеттесуі, әртүрлі қасиеттері мен даму заңдылықтары және т.б. болып табылады. Ғылыми зерттеулер әртүрлі негіздер бойынша да жіктеледі. Қаржыландыру көзі бойынша бюджеттік, шаруашылық шарттық және қаржылық емес ғылыми зерттеулер болып бөлінеді. Бюджеттік зерттеулер мемлекеттік бюджет қаражатынан қаржыландырылады. Шаруашылық келісімшарт зерттеулерін шаруашылық келісім – шарт бойынша тапсырыс беруші ұйымдар қаржыландырады. Қаржылық емес зерттеулер ғалымның бастамасы негізінде оқытушының жеке жоспары бойынша орындалуы мүмкін. Ғылым туралы нормативтік құқықтық актілерде ғылыми зерттеулер нысаналы мақсаты бойынша іргелі, қолданбалы, зерттеу және әзірлеу болып бөлінеді. Ғылыми зерттеу жұмыстарын жүргізу түрлері Іргелі ғылыми зерттеулер– бұл адамның, қоғамның, қоршаған табиғи ортаның құрылысының, қызмет етуі мен дамуының негізгі заңдылықтары туралы жаңа білім алуға бағытталған эксперименттік немесе теориялық қызмет. Мысалы, іргелі қатарына биологиялық жүйелердің жұмыс істеу заңдылықтары, олардың өзара және қоршаған ортамен өзара әрекеттесуі туралы зерттеулерді жатқызуға болады. Қолданбалы ғылыми зерттеулер – бұл практикалық мақсаттарға жету және нақты міндеттерді шешу үшін жаңа білімді қолдануға бағытталған зерттеулер. Басқаша айтқанда, олар іргелі зерттеулер нәтижесінде алынған ғылыми білімді адамдардың практикалық қызметінде пайдалану проблемаларын шешуге бағытталған.Мысалы, өнеркәсіптің түрлі салаларында ағзалардың биогенез заңдылықтарын технологиялық пайдалану туралы жұмыстарды қолданбалы деп қарастыруға болады. Биотехнология саласындағы ғылыми зерттеулер көбінесе аталған екі түрдің үйлесімін білдіреді, сондықтан оларды теориялық-қолданбалы деп атауға болады. Зерттеу тақырыбы бойынша жұмыстың келешегін анықтауды, ғылыми міндеттерді шешу жолдарын табуға бағытталған жұмыстарды ғылыми зерттеулер деп атайды. Әзірлеу деп нақты іргелі және қолданбалы зерттеулердің нәтижелерін практикаға енгізуге бағытталған ғылыми зерттеулерді атайды. Ғылыми зерттеулерді ұзақтығы бойынша да келесідей топтарға бөлуге болады: ұзақ мерзімді, қысқа мерзімді және экспресс-зерттеулер. Зерттеудіңнысандары мен әдістеріне байланысты да эксперименталды, әдістемелік, сипаттама, эксперименталды-аналитикалық, тарихи-биографиялық зерттеулер мен аралас зерттеулер болып та бөлінеді. қоғамдық өндіріске байланысы жағынан қаржыландыру көздеріне байланысты мақсатына байланысты халық шаруашылығы бойынша қажеттілігіне байланысты зерттеу ұзақтығына байланысты Таным теориясында зерттеудің екі деңгейі бар: теориялық және эмпирикалық. Зерттеудің теориялық деңгейі танымның логикалық әдістерінің басым болуымен сипатталады. Бұл деңгейде алынған фактілер зерттеледі, логикалық ұғымдардың, ақыл-ойдың, заңдардың және ойлаудың басқа да түрлерінің көмегімен өңделеді. Мұнда зерттелетін объектілер ойдан талданады, қорытылады, олардың мәні, ішкі байланысы, даму заңдары пайда болады. Бұл деңгейде сезім органдарының (эмпирия) көмегімен таным болуы мүмкін. Теориялық танымның құрылымдық компоненттері: мәселе, гипотеза және теория. Мәселе(проблема)- бұл күрделі теориялық немесе практикалық міндет, оны шешу тәсілдері белгісіз болады, ал кейде толық белгілі болмайды. Мәселелер дамымаған (алдынала) және дамыған болып бөлінеді.Дамымаған мәселелер келесі ерекшеліктермен сипатталады: - олар белгілі бір теория, тұжырымдама негізінде пайда болады; - бұл қиын, стандартты емес міндеттер; - олардың шешімі танымда туындаған қайшылықты жоюға бағытталған; - мәселені шешу жолдары белгісіз. Қаржыландыру көздеріне байланысты ғылыми зерттеулердің жіктелуі Дамыған мәселелер өздерін шешу жолында азды-көпті нақты нұсқауларға ие болады.Гипотеза– зерттелетін объектілердің құрылымы және құрылымдық элементтердің ішкі және сыртқы байланыстарының сипаты туралы белгілі бір салдарларды тудыратын себептер туралы тексеруді және дәлелдеуді талап ететін болжам. Ғылыми гипотеза келесі сипатқа ие: - релевантты, яғни ол сүйенетін фактілерге қатыстылық; - тәжірибелік жолмен тексеру, бақылау немесе эксперимент мәліметтерімен салыстыру (тексерілмейтін гипотезаларды қоспағанда); - барлық ғылыми біліммен үйлесімділік; - гипотезаның түсініктеме күші болуы тиіс, яғни – гипотезаның растаушы фактілерінің, салдарларының кейбір мөлшері анықталуы тиіс. - қарапайымдылық – гипотезада ешқандай ерікті жорамалдар, субъективтіойлар болмауы тиіс. Гипотезаның сипаттама, түсініктеме және болжамдар деген түрлерін ажыратып қарастыруға болады. Сипаттама гипотезасы – объектілердің маңызды қасиеттері, зерттелетін объектінің жекелеген элементтері арасындағы байланыс сипаты туралы болжам. Түсініктеме гипотезасы– себеп-салдарлық тәуелділік туралы болжам. Болжамдық гипотеза – зерттеу объектісінің даму үрдістері мен заңдылықтары туралы болжам. Теория – бұл логикалық ұйымдастырылған білім, білімнің тұжырымдамалық жүйесі, ол шындықтың белгілі бір саласын барабар және тұтас бейнелейді. Ол келесі қасиеттерге ие: - Теория ұтымды ойлау қызметінің бір түрі болып табылады. - Теория – шынайы білімнің біртұтас жүйесі. - Теория фактілердің жиынтығын сипаттап қана қоймай, оларды түсіндіреді, құбылыстар мен процестердің пайда болуы мен дамуын, олардың ішкі және сыртқы байланыстарын, себепті және өзге де тәуелділіктерді анықтайды. - Теориядағы барлық ережелер мен қорытындылар негізделген, дәлелденген болу керек. Теориялар зерттеу пәні бойынша келесі топтарға жіктеледі: әлеуметтік,математикалық, физикалық, химиялық, психологиялық, этикалық және тағы басқалар. Қазіргі заманғы ғылым әдіснамасында теорияның төмендегідей құрылымдық элементтерін бөліп қарастырады: - бастапқы негіздер – ұғымдар, заңдар, аксиомалар, принциптер және т.б.; - идеалданған объект – зерттелетін құбылыстар мен заттардың шынайылығының, маңызды қасиеттері мен байланыстарының теориялық үлгісі; - теорияның логикасы – дәлелдеудің белгілі бір ережелері мен тәсілдерінің жиынтығы; - философиялық ұстанымдар және әлеуметтік құндылықтар; - теорияның салдары ретінде шығарылған заңдар мен ережелердің жиынтығы. Теорияның құрылымын ұғымдар, пайымдаулар, заңдар, ғылыми ережелер, ілімдер, идеялар және басқа да элементтер құрайды. Ұғым– белгілі бір заттардың немесе құбылыстардың маңызды және қажетті белгілерін көрсететін ой. Санат– бұл заттар мен құбылыстардың аса маңызды қасиеттері мен қатынастарын көрсететін жалпы, іргелі ұғым. Санаттар ғылымның жеке саласына қатысты философиялықжәне жалпы ғылыми болып бөлінеді. Ғылыми термин– ғылымда қолданылатын ұғымды білдіретін сөз немесе сөз тіркесі. Белгілі бір ғылымда пайдаланылатын ұғымдар (терминдер) жиынтығы оның ұғымдық ақпаратын құрайды. Пікір – бұл бір ойдың дұрыстығы немесе жоққа шығарылуы. Принцип– бұл басқару идеясы, теорияның негізгі бастапқы жағдайы. Принциптер теориялық және әдіснамалық болып бөлінеді. Аксиома – бұл бастапқы, дәлелденбеген және белгілі ережелер негізіндеқұралған қағида. Заң – құбылыстар, процестер арасындағы объективті, елеулі, ішкі, қажетті және тұрақты байланыс. Заңдар әртүрлі негіздер бойынша жіктелуі мүмкін. Мәселен, шындықтың негізгі салалары бойынша табиғат, қоғам, ойлау және таным заңдарын; іс – әрекет көлемі бойынша – жалпы ортақ, жалпы және жеке заңдарды бөліп көрсетуге болады. Заңдылық – бұл: - көптеген заңдар әрекетінің жиынтығы; - маңызды, қажетті ортақ байланыстар жүйесі, олардың әрқайсысы жеке заңды құрайды. Ереже – бұл ғылыми тұжырым, тұжырымдалған ой. Оқу– бұл шындық құбылыстарының қандай да бір саласы туралы теориялық ережелер жиынтығы. Идея– бұл: - оқиғаның немесе құбылыстың жаңа интуитивті түсініктемесі; - теориядағы өзекті жағдайды анықтайды. Тұжырымдама– бұл ғылыми идеямен (идеялармен) біріктірілгентеориялық көзқарастар жүйесі. Теориялық тұжырымдамалар көптеген құқықтық нормалардың мазмұнын негіздейді. Зерттеудің эмпирикалық деңгейі сезімдік танымның басым болуымен сипатталады (сезім мүшелері арқылы сыртқы әлемді зерттеу). Бұл деңгейдеьтеориялық таным бағынышты жағдайда кездеседі. Зерттеудің эмпирикалық және теориялық деңгейлерінің өзара әрекеттесуі: - фактілер жиынтығы теорияның немесе гипотезаның практикалық негізін құрайды; - фактілер теорияны растауы немесе оны теріске шығаруы мүмкін; - ғылыми факт әрдайым теорияға бағынышты, өйткені ол ұғымдар жүйесінсіз тұжырымдалуы мүмкін емес, теориялық түсініктерсіз айқындалады; - қазіргі ғылымдағы эмпирикалық зерттеу алдын ала анық болады және теориямен бағытталады. Зерттеудің эмпирикалық деңгейінің құрылымын фактілер, эмпирикалық жалпылама және заңдар (тәуелділік) құрайды. Дәлелдеме» (Факт) ұғымы бірнеше мағынада қолданылады: - объективтік оқиға, объективті шындыққа (шынайылыққа) немесе сана мен таным саласына (сана фактісіне) жататын нәтиже; - шынайылығы дәлелденген қандай да бір оқиға, құбылыс туралы білу (шындық); - жинақтау және эксперимент барысында алынған білімді баламалайтын ұсыныс. Эмпирикалық жалпылау – белгілі бір ғылыми фактілер жүйесі. Эмпирикалық заңдар құбылыстардың тұрақтылығын, байқалатын құбылыстар арасындағы қарым-қатынастың тұрақтылығын көрсете ді. Бұлза ңдар теориялық білім болып табылмайды. Эмпирикалық заңдар теориялықзаңдардан айырмашылығы - шындықтың маңызды байланыстарын ашуда тәуелділіктің жоғары деңгейін көрсетеді. жүктеу/скачать 63.64 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|