Сіз Киевте тұрмайсыз, алдамай-ақ қойыңыз. Тіпті Киевте тұратындар да әлі орындарынан қозғал- ғап жоқ, сіз қызық екенсіз, шыдамсыз адам болуыңыз керек,— деп проводник қыз күлді.
Киевте тұрмайтыным рас. Бірақ онда партизан достарым көп еді. Оларды көрмегелі он үш жыл болды, сағынып келемін. Телеграмма беріп едім, он шақтысы вокзалда күтіп тұрған шығар,— дедім.
Е, майдандас достарыңызға келе жатыр екенсіз ғой, онда ағысуыңыз заңды екен,— деді де қыз өз ку- песіне кіріп кетті.
Поезд Киев-Дарница көпірінен өтіп, ңалаға кірді. Жұрт купелерінен шығып, түсуге әзірлене бастады. Проводник қыз да вагон есігіне келді.
Поезд өзі жүріп келе жатқан көшені басына көтере екі-үш рет айқайлап, вокзал алдына ағындап келіп тоқтады. Перронға көз жіберіп, достарымның бірін де көре алмадым. «Әлде ешқайсысы телеграмманы алма- ды ма екен?» деп ойлап вагоннан түстім де, чемода- нымды жерге қойып, жан-жагыма қарап тағы біраз тұрдым. Бірақ көзіме таныс ешкім көрінбеген соң, пер- ронның шыгар есігіне қарай беттедім. Сөйтіп келе жат- қанымда алдыма бір милиция лейтенанты кесе көлде- нең тұра қалды да:
Азамат, документіңізді көрсетіңіз,— деді ол қо- лын фуражкасының күн қағарына апарып.
«Мәссаған, достарымның орнына алдымнан мили ңия шығып, өзіме сенімсіздік білдіргені не қылганы. Бірақ бір кылмысты адамды іздеп жүріп, маган тап болган шығар» деп ойладым да, чемоданымды жерге
Киев қаласы. С. А. Ковпак партизандарды шығарып
салып тұр.
қойьхп, документімді көрсетейін деп қолымды қалтама сала бергенімде әлгі лейтенантым күліп жіберді де:
Мені шыныменен танымағаныңыз ба, коман- дир! — деп құшақтай алды. Сол сәтте анадай будка- ның артына жасырынып тұрған достарым да шыға келді. Сол арада ұмар-жұмар құшақтасып бәріміз мә- ре-сәре болдық та қалдық.
Қасым, мына Васяны танымай қалдың ба? Та- нымайтыныңды біліп, өзіміз тығылып тұрып, оны әдейі жіберіп едік. Бірақ: «Вася, байқа командиріңнің бұрынғы мінезі өзгермеген болса, сенің формаңа қара- майды. Мә, саған документ, деп тұмсықтан сүйкеп жі- береді. ¥руға ыңғайланса-ақ бас жагыңды бүркей бер дегеміз»,— деп бұрынғы құрама комиссарының заңы- бы Александра Никонтьевна күліп жатыр.
Достарыңызбен бөлісу: |
