Президент Н.Назарбаев республика халқына жолдауы:”Қазақстан-2030”
Ел Президенті 1997ж. аяғында өзінің Қазақстан халқына Жолдауында республикамыздың ұзақ мерзімге арналған стратегиялық даму бағдарламасын ұсынды. Бұл бағдарлама бойынша шамамен 30 жыл ішінде халқының әл-ауқаты жоғары, саяси жағынан тұрақты, тәуелсіз елге айналуы тиіс. Белгіленген мақсатқа жету үшін жеті басымдылықты іске асыруы қажет.
1. Ұлттық қауіпсіздік. Қазақстанның территориялық тұтастығын сақтай отырып, оның тәуелсіз мемлекет ретінде дамуын қамтамассыз ету.
2. Қоғамның ішкі саяси тұрақтылығы мен ұлттық бірлікті сақтай білсек қана мақсатқа жетуіміз мүмкін.
3. Ашық рыноктың экономика, шетелдік инвестиция мен ішкі қаржыға негізделген экономикалық өсу.
4. Қазақстан азаматтарының денсаулығы мен білім алуы.
5. Энергетикалық ресурстар. Еліміздің бай энергетикалық ресурстарын экономиканың дамуы мен халықтың тұрмысын жақсартуға тиімді жасау.
6. Инфрақұрылым, әсіресе көлік пен байланыс.
7. Кәсіпқой мемлекет.
Қойылған стратегиялық мақсатқа жету үшін қажетті нәрсенің бәрі елімізде бар.
1-ден: Еліміз тәуелсіздік алып, дербес даму жолына түсті.
2-ден: Еліміздің экономикалық және саяси жүйесі түбірінен өзгеріске ұшырады.
3-ден: Халқымыздың білім деңгейі мен творчестволық потенциялы жоғарылады.
4-ден: Еліміздің бай табиғи ресурстары.
5-ден: Еліміздің ұлан байтақ жерлері.
Міне, осы аталған жағдайлар тиімді пайдаланып, алға қойылған мақсаттарға жетуге жұмылдыруы тиіс. Бүгінгі жас ұрпақтар алдынан даңғыл жол ашылып отыр. Олардың әрқайсысының ортақ іске өз үлесін қосу мүмкіндігі бар.
ХХғ. Қазақстандағы әлуметтік демографиялық процестер.
1897ж. халық санағы бойынша Қазақстан территориясында қазақтар 81,7%, орыстар 10,9%, Украйндар 1,9% пройтті болған болса, 1914ж. шығыс Словяндардың үлес салмағы 29,6% дейін көбейді. Патша үкіметі қазақ жерлеріне басқа ұлт өкілдерін қоныстандыруды жоспарлы түрде жүргізіп отырды.
Осындай саясат Кеңес өкіметі тұсында да жалғасты. Егер қазақтардың республикадағы үлес салмағы 1926ж. 75,6% болған болса, 1939ж. 38% болды. Осылайша қазақ халқы өз жерінде ашшылыққа айналды.
Орталықтың қоныстандыру саясатының келесі кезеңі тың игерумен байланысты. Тек 1954-1962ж. ішінде Қазақстанға 2млн. адам көшіп келді. Осының салдарынан 1959ж. республикада қазақтардың үлес салмағы 42,7% көтерілді. Бұл жағдай қазақ халқының болашағына үлкен қатер төндірді. 1991ж. Қазақстан тәуелсіздік алғаннан кейін халықтың көшіқон процесінде жаңа құбылыс басталды. Ол республикадан басқа ұлт өкілдерінің көшіп кете бастауымен және тағдырдың айдауымен шет елдерде жүрген қазақтардың тарихи отанына қайта оралу процесінің бастауымен байланысты.
Достарыңызбен бөлісу: |