Өміріме қысқа өлең сияқтанып қысқа болар Деп ойлап ем, Ұзын болдың, өмірім. Ұрдым-пердім ұлым болар Деп ойлап ем, Ұзатылар қызым болдын
жүктеу/скачать 231.75 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- ЖЫЛДАРЫМ МЕНІҢ, ЖЫЛДАРЫМ
| ӨМІРІМЕ
Қысқа өлең сияқтанып қысқа болар Деп ойлап ем, Ұзын болдың, өмірім. Ұрдым-пердім ұлым болар Деп ойлап ем, Ұзатылар қызым болдын, өмірім. Қара аспаннан жалт еткен бір Жасыным ба деуші едім. Қара көздің мөлт еткен бір Жасымын ба деуші едім. Қара қарға ғұмырымен неге мені өлшедің? Неткен жанмын таусылмайтын талқаны мен кеусені? Ей, Өмірім, Түсінбеймін, Түсінбеймін мен сені!!! ТҰНҒЫШЫМ (Бірінші жарыққа шыққан өлеңім үшін) ...Не болар екем, япырай! Қызбысың әлде ұлмысың? Болмады тыныш көңіл жай, Туғанша қашан тұңғышым. Бебеулеп ұзақ толғаттым, Қиналдым, қайтем, туа алмай. Жаныммен әлек боп жаттым, Жүрегім күліп қуанбай. Шыр етіп кенет түңғышым Ашты дүние есігін. Сайраған сәби жыл құсым, Іңгәлап іздейді несібін. Тұңғышым, ер жет, қанаттан, Өмірге жаңа сый әкел! Қақ канатты, талаптап! Не болса да тәуекел! * * * * * * * * ХАЛЫҚҚА ХАТ Туған халқым! Қатемді кешір менің. Сенің арқаң — сескенбей, есіргенім. Егерде жырың болмай, ұрың болсам, Алақанға саласын несін мені Жоқ! Менің жүрек емес төсімдегі Ол бір от сенің ұлы көшіндегі Өзіңнің жандырғаның, өшіргенің Әзірге тастаған жоқ есім мені, Уа, жұртым! Кешір мені! Кешір мені! Зәредей қылығың жоқ мен сенбеген, Жасудамын жаныммен көрсем деп ем. Жасымнан жамандықты жеңсем деп ем, Жасырмай бәрін айтып берсем деп ем. Жамандық көре алмайсын сенсең менен, Өзіңнің қалыбыңмен өлшенген ем, Аманат бір өзіңе өлсем денем. Аманат бір өзіңе жырым-сырым, Аманат Асан-жүрек жырым-жырым, Жолсызбен жортамын деп, Орта жолда Жете алмай жетеріне жығылды ұлын, 0, менің Желпілдеген туырлығым! Желбіреп, жетіле бер Туың бүгін! Ой-қырыңа мың сәлем мен көрмеген, Шөлдер менен тауларға, көлдерменен. Құмда отырған қойшының қараша үйін, Кайсыбір сарайлардан кем көрмеп ем. Жетім қалған қозыға жем берген ем... Жетіліп, жетісіп ем сендерменен, Кешір менің жанымды емделмеген! Самал сырын жеткізіп, бұлақ сөзін, Болсам деп ем өзіңнің құлақ-көзің. Бастап кетті басқаға шуақ-сезім, Шуақ-сезім — секірген лак кезім. Менде өзіңдей болмады тұрақ-төзім. Неге бұлай? ...Білесің бірақ та өзің. Несін білдім өмірдің, несін көрдім? Көз жазып қалмайын деп көшіңе ердім. Туған ел, көз жасы үшін кешір мені, Кешегі жетімдер мен жесірлердін? Ортасында өшу мен өсулердің Таяғын тарттым талай кесірлердің, Туған ел, сол үшін де кешір мені! Жаманын да болса егер жатсынбадым, Мен жақсы көрдім, мені жатсынғанын. Мен сеземін жаманын, жаксың барын, Барлығы үшін, бәрібір, ақсын қаным. Барымды ойымдағы тапсырмадым. Бәрін де бір өзіңе аманаттап, Кеудемде тыныш ұйықтап жатсын жаным. Туған халқым! Қатемді кешіре гөр! Кешіре гөр! Кеш қылмай несібе бер. Ақынды ая, Өмірге ақын бергін! Көрікті болсын десең көшің егер Ал мені... Кешіре гөр! Кешіре гөр!.. * * * * * * * * * * * * * * ШЫДА, ШЫДА Шыда, шыда! Шыдай түс, шыда тағы! Шыдамдыны мына өмір ұнатады. Үміттің құлан иек құла таңы, Әйтеуір бір атады, бір атады... Өкінбе, өкпелеме, бүгініңе, Өмір, өмір! Болмайды түңілуге, Мәңгі сені жазбаған сүрінуге, Қайта тұрып, қақың бар жүгіруге. Түсінемін жаныңның ауырғанын, Шыдадың ғой, шыдай түс, дамылдағын. Иогтардың тәсілін қабылдағын, Басқасына бас ұрып, табынбағын. Шыда, шыда! Шыдай түс, тағы шыда! Тау құлатқан тасқынның ағысына, Кір жуытпай, кіршіксіз намысыңа, Қарысуға болады, алысуға... * * * * * * * * * * * * * * ЖЫЛДАРЫМ МЕНІҢ, ЖЫЛДАРЫМ Жылдарым менің, жылдарым, Жазылмай қалған жырларым. Айтылмай жүрген сырларым, Ақтармай жүрген мұндарым, Жылдарым, қайран, жылдарым Жылысып өткен жылымды, Жоғалтқан өмір дер едім. Айта алмай қамап мұңымды, Шерменде болып келемін. Көргенім ылғи өгейлік, Қуанам неге тоқсынып. Жыл өткен сайын кедейлік, Жыл келген сайын жоқшылық. Кедейдің көңілін жасытып, Мұң басады екен мұндайда, Дәулетімді тасытып, Бақытқа бөлер жан қайда? Жылдарым менің, жылдарым, Айтылар ма екен сырларым. Ашылар ма екен мұндарым, Жазылар ма екен жырларым. * * * * * * * * * * * * * * МЫНА ҚАСҚА.. Қор болған жылдарым-ай, күндерім-ай! Асауға ауыздықсыз мінгенім-ай! Мына қасқа бәрін де біле тұрып, Мына қасқа бірін де білмеуін-ай! Шынымен түсінбей ме мына қасқа, Мына - көз, мына - жүрек, мына - басқа?! Мына қасқа шынымен түсінбей ме, Бұлбұлдың қонбайтынын қу ағашка?! Мына - жүрек, мына - көз, мына баста, Ненің барын біледі мына қасқаң... Сезгіштігін білдіріп алам ба деп, Тас жүрегін жасырар қына басқан. Аламын деп қасқаның тас қамалын, Тас жүрекпен қашанғы тас боламын. Тас жүрекке табынтып, тастамағын, Жүрегін бер, тәңірім, жас баланың! Сағындым сені, сәби кездерім-ай, Сандалтып, мені тастап безгенің-ай. ...Мына қасқа бәрін де сезіп тұрып, Мына қасқа бірін де сезбеуін-ай! * * * * * * * * * * * * * * ӨЗІММЕН ӨЗІМ (Басқаларға қатысы жоқ) Өзімнен өзім аса алмай, Өзімді өзім баса алмай, Ауыздық салған асаудай, Барар жер, басар ізім жоқ, Бұғалықтан босанбай, Байлауда тұрам қашанғы-ай?! Өзіммен өзім алысып, Болмайтын жерде қарысып, Жаны игі жақсы жандардың Жағасына жабысып, Жамандықпенен табысып, Жабыларменен жарысып, Секілді күндес абысын - Өләпат менің намысым. Өзімді өзім танымай, Өзгеге көңіл жарымай, Жақсылығыма қорымай, Жамандығыма налымай, Тауыққа шашқан тарыдай Таусылар болды шаруа-ай! Өзіммен өзім жүз жыртып, Өзіме өзім мұз бүркіп, Өзімнен өскен балуанға Өз мойнымды үздіртіп, Табынтқан мені тағдыр-ай, Өзгеге кезді сүздіртіп!.. * * * * * * * * * * * * * * ЖИЫРМА Келгелі жиырма жыл мен өмірге,
Жиырма!
Қайтемін еш қуаныш бұйырмаса? Тез жойып оннан өткен қателікті, Өмірді бастар ма екем жиырмаша... * * * * * * * * * * * * ПЕНДЕЛІК Арылайын десем де пенделіктен, Арылатын болмадым - ол неліктен? Жүгіріп те көрдім ғой, жығылып та, Ұрынып та жүрмін ғой, бұғынып та. Жаныма өгей жасанды қылығымен Жағынып та көрдім ғой, жұғынып та... Жауыма да жатсың деп айта алмадым, Бала қаздай алдында байпандадым. Талай-талай сөзімнің әкесі өліп, Талай сөздің кезегін қайтармадым. Жақсылық та етпедім адамға көп, Жамандығын айтпадым жаманға кеп. Пенделіктің іргесін қалай бердім, Капелімде құлатып алам ба деп. Ашу да айтып көрмедім, басу да айтып, Ақиқатын, шындығын жасырмайтын. Ақыл сұрар адамды таба алмадым Пенделіктің алдында бас ұрмайтын. * * * * * * * * * * * * * * АЖАЛҒА Менің досым, болсаңшы кешірімді, Сабыр етші, тауысайын несібімді. Басталмаған ісім көп. Аялдашы! Қақпашы тым ертерек есігімді. (Алам десең, пендеңнін жаны дайын) Тоқташы, тіршіліктен жалығайын. Рақатқа белшемнен батпасам да, Қалтам толы сорымнан арылайын. Осынау азын-аулақ тәтті өмірді Қайтер еді өткізсем сәл көңілді! Аялдашы, бой жазып, бір түзейін Өкінішпен ұзатқан күндерімді. Баянсыз жылдарым бар текке кеткен, Бишара жандарым бар өкпелеткен. Әлде мені тірлікте масқаралап, Өмірдің азғыны боп өт демек пе ен?! Қапаста жатса-дағы күрсінбеген, Жомарт менің жүрегім дүрсілдеген. Міне, соның жасырмай алуан сырын, Ақтарайын, ел-жұртым білсін деп ем. Риза етіп досым мен қастарымды, Жастанайын сонан соң жас қабірді. Тым болмаса сөнейін бір жарқ етіп, Қишы маған әзірше жас жанымды. * * * * * * * * * * * * * * КЕШІРІҢДЕР Кешіріңдер, туыстар, Кешіріңдер, ағайын, Өр көкірек бейбаққа өкпеледің талайың. Кірсіз көңіл ақ туын Жоғары ұстап, ағайын, Ақ киімге оранып, алдарына барайын. Кешіріңдер, жарандар, Қошаканың болайын. Сый сұрағам жасыңнан, Мейір күткем картыңнан. Еркелеп ем сендерге, Емін-еркін шарқ ұрғам, Екенмін ғой антұрған. Сөз өргізіп артымнан, Арыла алмай келемін Бала күнгі қалпымнан. Кешіріндер, достарым, Кешіріңдер, қастарым. Есім кіре бастады, Мен-мен емес, басқамын... Еркелікті тастадым. Естеріңе алғайсың еркін жүрген қалқаны. * * * * * * * * * * ...Сонымен күндер өтті, Күндер өтті... Кімдер кеп, кімдер етті? Жонынан майы тамған жомарт елім Бәрін де қабылдапты, күндемепті! Күндемепті бәтірің, талғамапты, (Өмір үшін адамдар қанға батты.) Кеткендердің артында айғыз-айғыз Біреуден із, біреуден таңба қапты. Біреулерден із емес, жол қалыпты, (Өмір жолын олардың оңғарыпты.) Артында тұғыры жоқ пақырлардың Алдында апандайын ор қалыпты. Өтті күндер, кетті кім құрағынан, Ит өлімді еріксіз мұра қылған. Адамдардың өмірі жаралсашы Радийдің өзінің шуағынан... * * * * * * * * * * * * * * Өкпелетті дей алман өмір мені, Кейбір ойым ұшқанда көңілдегі Салауат боп, сал денем жеңілдеді. Қуантты да дей алман өмір мені, Кезбе бұлттай кей ойлар көгімдегі Нөсерлетіп, қайтейін, төгілмеді. Өкпелетті дей алман өмір мені, Барды-жоқты бөлістім елімдегі, Соны көрдім, көрсе егер елім нені... Қуантты да дей алман өмір мені, Көп несібем кұныға желінбеді, Жалтақ бақыт жалт етіп көрінбеді. * * * * * * * * Өмірімді несіне жек көремін, Ауыр-жеңіл болса да өткеремін. Өмір қашып барады құска мініп, Мен артынан жетем бе деп келемін. Тақдырыма несіне өкпелейін, Мойын бұрмай келіп ем көпке дейін. О, өмір, ұстатпаған уың бар ма? Әкел, әкел, оны да жеп көрейін! * * * * * * * * ӨЗІМНІҢ ЕСЕБІМШЕ... Өзімнін есебімде Мен биыл дәл қырықтың бесеуінде. Кім біледі... Ендігі қалған өмір Неше жылға жетерін, Неше күнге? Ұмыт болып есебің, есегің де, Ұйықтап кетсем болғаны төсегімде Қырықтың бесеуінде. Адал едім, Артынан «арам» болдым, Адам едім, Ақыры «надан» болдым. Жиылып бұл жалғанның жамандығы Ақыры маған қонды. Жаман болды... Айтындар, Қайсысың бар ардақтаған, Таразыға тен қойып, салмақтаған? Басылған мандайыма қарғыс танба, Қарауға жан батпаған. Жапалақ емеспін мен жалбақтаған, Қыранмын екі көзін қан қаптаған! * * * * * * * * Егерде айта алмасам айтарымды, Алжыдым. Ақылымды сайтан ұрды. Қынына қылышымды салам онда, Ақ жүзі алмасымның қайтарылды. Егерде айтып кетсем айтарымды, Ақылым арнасына қайта кірді. Қынынан қылышымды алам онда, Кағамын албастынды, сайтанынды! Бітті серт, кегім менің қайтарылды! ...Ыркыңа сенің деген көніп келдім, Енді сен ерік бергін, ерік бергін! Сөзден өлген атамды тірілтпесем, Қос мені қатарына өліктердің. Бәріміздің бабамыз сөзден өлген, Әнердің кереметін сөзбен өрген. Мен тынбаймын солардың кегін алмай, Сен мені салыстырма өзгелермен! Қалай да айтарымды айтып өлем, Айта алмасам, жасайды қайтіп өлең? Тәңірім мені қоңсы қондырмағай Тіл білмес дуанамен, шайқыменен. * * * * * * * * * * НЕНІ КӨРДІМ Не көрмедім демеймін, Нені көрдім? Маған, өмір, Көрсін деп нені бердің? Ештеңе де көргем жоқ, Көрмей, білмей, Жөніме елгім келеді, жөніме елгім. Көргемін жоқ қуаныш, қайғыны да, Қуануға мұрса жоқ, қайғыруға. Жоқшылық та жат маған, байлығың да, Қонысым бар қос жолдың айрығында. Махаббатты білмеймін, сүюді де, Сүймей өмір өткерген күйім міне. Жүрегіме біреулер ғашык болып, Иілді ме, білмеймін, күйінді ме? Жақсылығын біреудің, қорлығын да Көргемін жоқ, білмеймін барлығын да. Қуанышым белгісіз, зар-мұңым да, Таң нұры да белгісіз, тағдырым да. Не көрмедім демеймін, Не көрдім мен? Көрермін деп бәрін де келер күннен, Айрығына қос жолдың қосым тіктім, Қос еркешті түйемді шөгердім мен. * * * * * * * * Толқын-көңіл тоқырап, таусылуы-ай, Тасып-тасып басылған тау суындай. Жетім жүрек жастықтын жұртында қап, Ұлиды кеп берінін қаншығындай. Қырық күздін қырқада бұлты аунайды, Қырық көктем келсе де жылыта алмайды. Қылын шертсен күмбірлеп күй төгетін, Қырт көнілден бұл күнде дым тамбайды. Қырқасына шыққанда қырық белдің, Мойынымды артыма бұрып көрдім. Жатыр екен жиырма мекенінде, Мен несіне қырықты қуып келдім?! Қырық... Қырық... Қай жерге тоқтар екен, Жайлауында жастықтың жоқ па мекен?! Жастық — өлең, жігіттер, Жастық — өмір, Қалғанының барлығы оттау екен! * * * * * * * * Бәрібір, Бізді ішкіш деп жүр ғой, Аяулым, Ішіп қайталық, Басына барып Һәйәмның. Көземіз майға, Көзіміз жасқа кенеліп, Азан салайық: - Оянғын, баба, оянғын. Хан менен бектен, Молда мен шонжар, күштіден, Дейді ғой Сізді қиянат көріп ішті деп. Оянғын, баба, Отырайық бір кәйіп қып, Біздің шараптар Сіздің майлардан күштірек. Сіз көрген, баба, Қиянаттарды көрмей біз, Рақаттарды кешіп жүріп-ақ шөлдейміз, Тірі пенденің тілін алмаймыз, көнбейміз. Қоймайтын болдық, Өзіңізге ұсап өлмей біз. Көрдіңіз қиянат, Көрмей-ақ біздер ішеміз. Басымыздағы бақыттардан да күсеміз, Қазылған орға өзіміз іздеп түсеміз. Қайтеміз енді? ...Бәрібір бізді, Ішкіш деп жүр ғой, аяулым, Көтеріп жібер, Көнілің неден қаяулы? Не деген екен? Несі бар осы заһардың? Оқышы тағы, оқышы Омар Һәйәмды. * * * * * * * * ОРТА ЖОЛДА Көңіл де пәс, пәс кеуде, Аэропортта даң-дұңмен Затым кетті Мәскеуге, Ақтөбеде қалдым мен. Алдан шығып достарым, Тоса берді тостағын. Ұсынғасын тостағын, Сілтеп-сілтеп тастадым. Адал ас пен көңілін Қалай қиып кетерсің?! ...Айхай, менің өмірім, Армансыз-ақ етерсің! Маған жоқ-тын жат, дұшпан, Бәрі бауыр, тұстасым. Қалып қойдым ақ құстан Ақтөбеде, қысқасы. Көңіл, неге мұздадың? Асықпа, әлі жетерсін. Қазағынның тұз-дәмін Қалай қиып кетерсің?! Қарсы алар ма бір адам Сонау алыс шалғайда? Мына көңіл, мына дәм Бола ма алда, болмай ма?! Бірге күліп, жыласқан Пәк көңілдер бір жүрсін. ...Мына дала, мына аспан Қимай тұр ма, кім білсін?!! * * * * * * * * * * * * * * МЫҚТЫМЫН ҒОЙ ДЕГЕНМЕН.. Мықтымын ғой дегенмен Қорғасындай бір салмақ кетер емес денемнен. Басады кеп төбемнен. Қош айтысып өлеңмен, Терезеге төнем де Алатауды көрем мен Басы қарға бөленген. Бауыры көкке кенелген - Алатауды көрем мен. (Қорғасындай бір салмақ арылмайды денемнен.) Мықтымын ғой тегінде! Қорқытарың өлім бе, оранарым кебін бе?! Түкірдім мен оларға! Ей, жүрегім, жеңілме! Ана тұрған көгінде - жұлдызың бар сенің де, Басын иген өлімге, түкірдім мен өмірге! Ей, жүрегім, жеңілме! Ей, жүрегім, жеңілме! ...Мен несіне жерінем?! Қорқатыным өлім бе?! Қорықпай-ақ берілем Өкінішті... Амал не... Өлмейтіндей келіп ем... Мына жарық дүнием бірге туған менімен Бірге өледі менімен!!! * * * * * * * * Қысқа жіп келмей күрмеуге, Қысқа жіп келмей байлауға, Қысылып жүрген құр кеуде Қыжылдап босқа қайнауда. Өзімді бітеп өз демім, Өзді өзін сезім қамауда. Өткізген сәтсіз кездерім Өрт болып ішті жалауда. Қамықпа дейсің сен маған, Қамықпай қалай тұра алам? Жел айдап, алға самғаған Қайықты қайтіп бұра алам? Қамықпа дейсін, жарқыным, Қамықпан, мақұл, қамықпан. Қамыққан жүрек, ал тыным, Ал тыным, жүрек жалыққан. * * * * * * * КЕТЕР МЕ ЕКЕМ... Бірде олай ауытқып, бірде бұлай, Бір байламға келе алмай жүргенім-ай. Таулы аймақтың ауасы секілденген Аумалы да төкпелі күндерім-ай! Аяз қарып, аптаптың жандыруы-ай, Бірі шаттық, бірі мұң қалдыруы-ай. Не туары белгісіз жүкті әйелдей Не болары белгісіз тағдырым-ай! Өз-өзінен өзегім өртенгенде, Өз-өзімнен түңіліп, жеркенгенде, Сары ауру сарғайтқан науқастайын Үміт күтем бүгіннен, ертеңнен де. Нені күтем, Не керек осы маған? Аяқ-қолым, жанарым, басым аман. Шаруаның баласы емес пе едім Күшіменен тамағын асыраған?! Өмір деген осынау майданда бұл Қолбасы да, қорқақ та сайрандап жүр. Өмір менен өлімнің өртасында Кетер ме екем келе алмай байламға бір?! * * * * * * * * * * * * * * АЛДАМА МЕНІ, АҚ САҒЫМ Алдама мені, ақ сағым, Арбама енді алыстан. Өзімше мен де патшамын, Өзімше мен де данышпан. Алдағын, мені арбағын, Жалғанды кезер жоқ жайым. Сыбаға сенен алғанмын, Ілессем енді онбайын! Алданып саған тау асып, Алданып саған құм бастым. Хайуандарменен санасып, Айдаһарлармен сырластым. Тұяғы күйген құланнын Шөлдерде мені қалдырдын. Ысқырған ұлы жыланнын Уымен сусын қандырдым! Арбама енді, Алдадың! Алданып саған барғамын. Адасып өлмей жапанда, Қалайша тірі қалғанмын?! * * * * * * * * * * * * * * ТАНЫС ӘУЕН Сірә, бізге тыныштық жоқ тұрмыста, Іздеме оны, Табамын деп тырмыспа. Тыныштық жоқ, Тыныштық бар - мәңгілік, Тындырып бақ, ғұмыр қысқа, күн қысқа. Тіршілікте тыныштық жоқ тұрмыста. Демалыс ап, Кавказ, Қырым барғанын - Бәрі өкініш, Өзіңді өзің алдауың. Қалай үзіп, қайда тығып, тыншисың, Тыным бермес ойларынның жалғауын!? Тіршілікте анау жүрек, мынау бас Сая бағып, сірә, тыныш тұра алмас, Желік көніл, Жетім ойлар тұрғанда, Тыншып бейқам сауық-сайран құра алмас. (Бұл — қағида қайталаған тіл біткен) Тыныштық жоқ! Тыныштық жоқ тірлікте! Тыныштық сол — Үлкен жердің үстінде Өткен ғұмыр, Біткен сөйлем, Бір нүкте... * * * * * * * * * * * * * * ЖОЛЫМ МЕНІҢ БОЛМАЙ ЖҮР Жолым менің болмай жүр көпке дейін, Тағдырыма сондықтан өкпелеймін. Алды тартып, өмірдің арты теуіп, Ығыстырып тастайды шетке, кейін. Айбын, ашу, жоқ менде адам қанау, Менде жоқ жағымпаздық - табан жалау, Менде - төзім, Сірәда, жүйкем менің Өгіздің терісінен жаралған-ау. Жо, жоқ! Менің өкпем жоқ тағдырыма, Өміріме, өзіме — барлығына. Нан батырып жесем де ризамын Көз жасымнын бір тамшы қалдығына. Жүректе қан, кеудеде жан тұрғасын, Көңілден күй, көзден жас сарқылмасын, Көз жасымен тағдырым суарылып, Жарқылдасын өмірім, жалтылдасын. Көтеріліп көңілім шарқ ұрғасын, Көз алдымда тағдырым қалтылдасын! Ішек үзілсін, домбыра сынсын мейлі Шер тарқатар шемен күй тартылғасын! * * * * * * * * ШАЛҚЫ, МЕНІҢ ШҰҒЫЛАМ Тағы, тағы, Тағы да, тағы да кел, Ағыла бер, жырларым, ағыла бер, Бағына гөр, жүрегім, бағына гөр. Анда-санда қанынды бір тасытқан Сағына гөр жырынды, сағына бер. Мазалай бер, мазала, Тыным берме. Әбігерге сала бер, ұрын кел де. Желпіп жібер шаттықтың шәйісімен, Бүкіл мына ғаламның мұңын бер де. Үйіп-төгіп басыма, жұбанышым, Бүкіл мына ғаламның қуанышын, Жарамасаң, жүрегім, жарылып кет, Қуанышым алдында кінәлісің. Сок, соқ, жүрек! Соқ, жүрек, қозғал, миым, Ми қозғалмай, ойды да қозғау қиын. Жырсыз өмір — мен үшін өмір емес, Жырсыз өмір — мен үшін тозған бұйым. Шалқы, менін шұғылам, көк белдеуде, Көпір бол да, тартып ал, көк пен жерге. Нөсерлетіп, сөндір де таста мені, Баяу жанып баратса от кеудемде. * * * * * * * * * * * * * * ЕСТІ КҮНДЕРІМ Көңілде
Өмірді көктем көріп ем. Енді-енді түсініп келем, Өткенде өткелдерінен. Кей-кейде жығылып барып, Кей-кейде жығылып та алып, Өмірдің сырын ұқпадық, Ол бізден бұғынып қалып. Тыңнан жол таппақ та болдық, Тыңнан нәр татпақ та болдық... Ақыры батпаққа қондық, Сонан сон ақ мақта болдық. ...Беу, менің есіл күндерім, Білмедім есім кіргенін. Әйтеуір, есіп жүргенмін, Өмірді кешіп жүргенмін. Әйтеуір, есті білмедім, Білмедім кештің кіргенін. Қош енді, ескі күндерім! Келе ғой, есті күндерім!!! * * * * * * * * * * * * * * СІРӘ, МЕН БАЙҚАМАСПЫН Сірә, мен байкамаспын, байкамадым, Қайтейін, айтарымды айта алмадым. Шындықтын көзі шығып кете ме деп, Әлі де тайқудамын, тайқудамын. Осынау шуақ шашқан кең өлкеде, Сірә, мен қаламын-ау көлеңкеде. Шынымен жұртым маған шын өкпелеп, Із-түзсіз мәнгілікке жөнелте ме? Өлемін деп өкініп, сескенбеймін, Өлмек парыз, өмірден өшсем мейлі. Айта алмаған сөзім бар, арманым бар, Арманымды қалдырып кетсем деймін. Түсінем, Қасым-тағдыр қасымда жүр, Басымда жүр, көзімнің жасында тұр. Тым құрыса қалса екен бір шумағым Басымдағы туған жер тасында бір. Қайтейін, айыптымын алдарында, Айта алмаған сөзім бар, арманым бар. Дөстарым, жаман ақын жазған жырдың Тым құрыса бір парағын аударындар! * * * * * * * * * * * * * * ЖАНАШЫРҒА Білем... Білем... Сендерді, туыстарым! Өзімсініп дұрыс қой ұрысқаның. Көкпар тартсаң өзімді — өздерің біл, Жырларымда болмасын жұмыстарың! Жырым менің - өзімнің асау жаным, Іздемей-ақ қой оның осал жағын. Жырым менің алтын да, асыл да емес, Білесің бе не заттан жасалғанын?! Келесін сыртымнан тон пішуменен, Жеңбексің желеуменен ішу деген... Ақын ба от пен суды түсінбеген?! Ақын ба жанына ақау түсірмеген?! Ішу деген, шынында, осал жағым, Осал жақтан іле бер, шошандағын. ... Құлы болсаң өмірдің — өзің болғын, Қара басым құлдықтан босанғамын! Сөз сенікі, сөйлей бер, нан табарым, Әлі-ақ ертең әләуләй тарқар әнің. Тұғырыңды бәйгеге қоссаң — сен қос, Тұлпарымды қор қылмай, қаңтарамын. * * * * * * * * Түн маған ұйықтау үшін жаралмаған, (Ұйықтасын сапарларын тамамдаған). Алдымда сапар жолы тарам-тарам, Ұйықтасам, барлығынан қаран қалам. Түн менің ұйқым үшін жаралмаған, Түн келсе, түйсік түсіп, алан болам. Іздеймін жоқтарымды таба алмаған, Ансаймын жерлерімді бара алмаған. Алдандырып, әлдилеп кеше-бүгін, Неше жылым өтті екен, неше күнім? Қаншама ойлар қалды екен қаза болып Жастығымның астында, төсегімнің? Түкілдірігі түсімнен сиқыр ашқан, Қаншама ойлар қалды екен ұйқы басқан? Қанша сәттер ғажайып Ғайып болды Оянғанда сүренсіз сиқы қашқан? Түн маған ұйықтау үшін берілмеген, Ұйқы тен шала-жансар өлімменен. Қанша менін өлді екен уақытым Ақ төсек, ала жастық кебіндеген?! жүктеу/скачать 231.75 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|