Садритен Алуа, 102 педиатрия Білім алушының өзіндік жұмысы Бронхиолит Бронхиолит – төменгі тыныс жолдарының қабыну ауруы. Бұл өкпенің ең кішкентай ауа жолдарына (бронхиолаларға) әсер ететін вирустың әсерінен болады. Бронхиолалардың міндеті – өкпеде ауа ағынын бақылау. Олар жұқтырған немесе зақымданған кезде ісінуі немесе бітелуі мүмкін. Бұл оттегінің ағынын тежейді. Бұл әдетте балалық шақтағы ауру болса да, бронхиолит ересектерге де әсер етуі мүмкін.
Бронхиолит көбінесе эпидемия кезінде және негізінен < 24 айлық балаларда дамиды, аурудың шыңы 2 айдан 6 айға дейінгі балаларда болады. Өмірдің бірінші жылындағы жыл сайынғы сырқаттанушылық 100 балаға шамамен 11 жағдайды құрайды. Солтүстік жарты шардың қоңыржай климатында жағдайлардың көпшілігі қараша мен сәуір аралығында болады, ал аурудың шыңы қаңтар – ақпан айларында болады.
Этиологиясы Капиллярлық бронхиттің көптеген жағдайларының себептері:
Респираторлы-синтициальды вирус
Риновирустар
3-типті парагрипптің вирусы
Сирек кездесетін себептер: А және В тұмауы вирустары, 1 және 2 типті парагрипп вирустары, адам метапневмовирусы, аденовирустар және Mycoplasma pneumoniae.
Патогенез және патоморфологиясы Морфологиялық классификацияға сәйкес инфекциялық бронхиолит бастапқы жедел жасушалық бронхиолиттерге жатады. Жедел бронхиолиттегі морфологиялық өзгерістер вирустың әсерінен бронх эпителийінің некрозымен, шырыштың гиперсекрециясымен және бронх секрециясының реологиялық қасиеттерінің өзгеруімен, қабыну ісінуі мен лимфоцитарлық-моноциттік инфильтрация нәтижесінде бронх шырышты қабығының қалыңдауымен сипатталады. Бұл өзгерістер бронхиолалардың бітелуін тудыратын шырышты тығындардың пайда болуына әкеледі, бұл дистальды өкпе тінінің шамадан тыс ісінуіне немесе төмендеуіне әкеледі. Дамып келе жатқан өкпе ісінуі ауа жолдарының қысылуына байланысты бронхтың бітелуін күшейтеді. Перибронхиальды инфильтраттар өкпенің іргелес интерстициальды тініне ауысуы мүмкін. Ұсақ ошақты ателектаздар мен өкпе эмфиземасы жиі кездеседі. Цитоплазмалық қосындылар тән; синцитийдің айқын түзілуі сирек кездеседі.
Жоғарыда аталған патологиялық процестер өкпеде қалыпты газ алмасуды бұзады. Желдету перфузиялық қатынастарының бұзылуы гипоксемияның тез дамуына ықпал етеді, аурудың ауыр ағымында гиперкапния да дамиды.