Жазушы Ақан Нұрмановтың «Құланның ажалы» романы тіліндегі эмоционалды – экспрессивті сөздердің қолданысы:
– Әй, шық бері, кім де болсан («Құланның ажалы»,24 бет)!
– Әй кім де болсан, бері шық! Шық, малғұн! – деп ақырып жіберді ол есікті қамшысымен бір тартып («Құланның ажалы»,31 бет).
Апырмай, бұрын асығыс жүргенді жаратпаушы еді («Құланның ажалы»,32 бет).
Ал, жарқыным, жөніңді айтшы («Құланның ажалы»,49 бет)!
– Алда, мүсәпірім – ай, солай де («Құланның ажалы»,51 бет).
– Әп – бәсе, айттым ғой, түйсігін бар адамсың деп («Құланның ажалы»,53 бет).
– Неғылған ерлік! Онан да есерлік десейші («Құланның ажалы»,60бет).
– иә, сөйт, шырағым («Құланның ажалы»,61 бет).
– Ойбай, Құлан аға, аналар болатын емес («Құланның ажалы»,62 бет).
– Ей, саржағал ит! – деп есіктен ақыра кірді Серкеш («Құланның ажалы»,65 бет).
– Шырағым, сен оларды қой, әуелі әлгі малдың жәйін айтшы («Құланның ажалы»,66 бет).
– Ағатай! Шыбын жанымды қия гөр («Құланның ажалы»,70 бет).
– Тұр! Ой ит, о несі! – деп жиренгендейүн қатты мерген («Құланның ажалы»,70 бет).
– Ой, қарашықтарым, неден қорықтындар? – деді қитар, шала мас адамның елбірей қалатын күлкісімен езу тартып («Құланның ажалы»,85 бет).
– Ой, күшіктер – ай! Күшік – ақ екенсіңдер – ау («Құланның ажалы»,85 бет).
– Әңгіме? Қандай әңгіме? Ой, хақ тағала – ай, мен тіпті мылжыңдап, есімнен шығып кетіпті – ау («Құланның ажалы»,86 бет).
- Қап, бармағымызды тістеп қалдық - ау», - деп ойлады ол («Құланның ажалы», 101-бет).
Әттең, сізден несін жасырайын, бүгіндер көп күнім құсалықпен өтіп жүрген бір жанмын («Құланның ажалы»,122 бет).
– Ей, теке сақал! Мен кімге айтып тұрмын?! Түс аттан («Құланның ажалы»,128 бет).
– Ей, жалмаң сары! – деп айқай салды мерген мыналардың құлақ қоймастан («Құланның ажалы»,128 бет).
– Апырмау, сіз шын Құлансыз ба? Құлан батырдың өзісіз бе («Құланның ажалы»,129 бет)?
Достарыңызбен бөлісу: |
