Саққұлақ: Мен ойнап тиістім ғой.
Шөжек: Ойнап тиіскенің сондай болса, сонда шындап тиіскенің қандай
болмақ?
Саққұлақ: Кешіріңдерші мені, Шөжек, Көжек, Марғау, мен енді
сендерді ешқашан ренжітпеймін.
Шөжек: Не істейміз, кешіреміз бе?
Марғау: Кешіріп, бəріміз дос болайық!
Шөжек: Жарайды, онда бəріміз адал дос болайық!
Көжек: Не жетеді нағыз досқа, асылға,
Қуансаң да, қайғырсаң да қасыңда.
Ұйықтамасаң ұйықтамайды ол-дағы
Қуанады сен қуансаң болғаны.
Шөжек: Ендеше, достығымыздың құрметіне əн шырқайық.
Бəрі: Шырқасақ, шырқайық.
(Осы кезде И.Нүсіпбаев «Дос болайық бəріміз» əні орындалады.
Бəрі бірге би билейді.)
Саққұлақ: Теңдесі жоқ, бір ғажайып,
Шіркін жасап, бір қалайық.
Тағы да бір шырқатайық,
Шөжек: Жоқ, би билеп дулатайық!
Бəрі: Дулатайық, дулатайық!
ИТ ПЕН МЫСЫҚ АДАМҒА ҚАЛАЙ ҮЙРЕНДІ?
Қатысқандар:
Шал
Кемпір
Мысық
Ит
Автор: Баяғы заманда бір кемпір мен шал болыпты. Балалары жоқ
екен. Шал егін егіп, жинаған астығын қамбаға тығып қояды да, үнемдеп,
шетінен базарға алып барып сатып, шай-тұзын айырады екен. Бір күні шал
қамбадағы астығынан алып, базарға апарып сатпақ болады. Қамбаның есігін
ашып қалса, тышқандардың өріп жүргенін көреді. Бірде-бір дəні бүтін астық
қалмапты. Тышқандар жегенін жеп, жемегенін ортасынан қақ бөліп, шаша
беріпті. Мұның зардабынан кемпір мен шал қатты қайғырады.
Шал: Кемпір-ау, қамбадағы бар астықты тышқан жеп қойыпты.
Кемпір: Осы астықпен күн көруші едік, енді қайтеміз?
(Сол кезде бұлардың тұсынан өтіп бара жатқан мысық мұның естіп,
қастарына келеді.)
Мысық: Неге сонша қайғырып тұрсыңдар?
122
Шал: Қайғырмай қайтейік? Алаяқ тышқандар қамбадағы астығымызды
талан-таражға салыпты. Соның жазасың беретін біреу табылар ма екен бұл
дүниеден?
Достарыңызбен бөлісу: |
