Детективті хикаят Алматы, 2021
жүктеу/скачать 3 Mb. Pdf көрінісі
|
| Сүлеймен қарақшы
— Тiрi қалдырам. Тек менi тап қазiр Бекабаға ертiп барсаң болды. — Ой, көке. Оның отырған жерiне бiздiң топтан Рахманнан басқа ешкiмдi кiргiзбейдi. Тiптi ол маңға мен жолаған да емеспiн. — Шын айтасың ба? — Оллаһи, шыным. — Мейлi. Жоламасаң, жоламаған шығарсың. Бiрақ ол жердi сырттай бiлесiң ғой. — Сырттай емес, үңгiрiне апаратын жолды да бiлемiн. Тек үңгiрге кiрген емеспiн. — Бекабаны көргенсiң бе? — Көрген емеспiн. Әйтеуiр “дәу” дейдi. Бiзге Рахман “Бекаба өйт дедi, Бекаба бүйт дедi” деп, ол айтқан небiр бұйрықтарды алып келедi. Бiз оны орындауға мәжбүрмiз. — Сендердiң бәрiң оны көрмесеңдер, ол отырған жерге кiрмесеңдер, сонда оның сыртпен байланысын кiм жүргiзедi? Кiмдер күзетедi оны? — Кiмдер күзететiнiн де, Рахманнан басқа оған кiмдер кiрiп- шығатынын да бiлмеймiн. — Қалай ойлайсың, Өдiмәттiң онымен қатынасы бар ма? — Ол жағын да бiлмедiм, көке. — Өдiмәттiң үйiн де бiлмейсiң бе? — Оны да бiлмедiм. — Сен сонда не бiлесiң? Адам жеуден басқаны бiлмейтiн болғаның ба?! Жүр, далаға шығайық. Жөйiт қуанып, қолының қандарын дуалдағы iлгiшке iлiнген орамалға сүрте сап, Сүлейменге жақындады. Пышағын тастамай, белбауына қыстырды. — Таста пышағыңды! Сасқан жөйiт, пышағын лақтырды. — Алға түс! Кең бөлмеден шығып, айналма дәлiзбен жүргенде, Сүлейменге “бағанағы жөйiттiң айтқандарын тексерiп көрейiншi” деген ой келдi. — Сен оң жақтағы дуалды жағалай жүр, — дедi жөйiтке. 412 Сүлеймен қарақшы — Ойбай, көке. Ол жақпен жүруге болмайды. Төбедегi қадалма ағаштарға жалғасып тұрған жiптердiң қазығына тиiп кетуiм мүмкiн. — Сондай қазықтардың мен бiрiн де көре алмай келемiн. Қайда олар? — Қазiр көрсетем. Жөйiт дуалға iлiнген шамды алып, жарықты оң жаққа түсiрдi. — Мiне, көрдiңiз бе? Бiр қазық, екi қазық, үш қазық… Бұл жер қаракөлеңке болған соң қазықтар көзге онша көрiнбейдi. Сүлеймен дуалдың ең пәсiне қағылған жуандау ағаш қазықтарды ендi көрдi. Оларға байланған жiптер де дуалға жабысып тұр. — Осы қазықтарға байланған жiптердiң ұштары жоғарыдағы қадалма ағаштарға қалай жалғасатыны белгiсiз. Оны Рахманнан басқа ешкiм бiлмейдi. Бiрде бiр әйелдi осы жақпен әдейi жүргiзiп, төбедегi қадалма ағаштардың қалай жұмыс iстейтiнiн көргенбiз. Сонда Рахман бiзге көрсетпей, қадалма ағаштарды қайта орнына қойып, жiбiн қазыққа жалғаған. Не құдiретi бар екенiн бiлмеймiн, мынау қазықтарға сәл тисеңiз болды, төбеден iстiк ағаштар сарт етедi. — Тиiп көрсең, берi қашып үлгересiң бе? — Жоқ. Екеумiз де өлемiз. Себебi қадалма ағаштар осы дәлiздiң екi шетiн тұтастай ала құлайды. Айналма дәлiз бiткен кезде жөйiт оң жақтағы дуал түбiндегi қазықтардың бiрiн түртiп қалды да берi қарай секiрiп кеттi. Қанша жылдам секiрсе де, сорлы зорға үлгердi. Өйткенi қалай қазықты түрттi, солай төбеден көлденең қатарласа бекiтiлген, екi ұштары iстiк бiлектей-бiлектей темiр торға ұқсас қадалма ағаштар сарт етiп, әткеншекше ары-берi тербелiп тұрды. Егер бұл бiреуге қадалса, оның тiрi қалмасы анық. — Ойпырмай, нәлетiлер. Қалай ойлап тапқан? — дедi Сүлеймен таңқалып. — Мұның сырын Рахман қалай бiлiп жүр? — Әкесi үйреткен. Әкесiне атасы айтқан. Бiлуiмше, Рахманның арғы аталары Қоқан ханы кезiнде осы қорғанда қызмет еткен көрiнедi. Қоқандықтар қолға түскен жауларын жаңа бiз шыққан бөлмеге қамайды екен. Солар қашып кетпесiн деп, олар осындай пәленi ойлап тапқан да. Екеуi тағы бiр баспалдақпен төмен түсiп, жертөленiң үш бөлiкке бөлiнетiн тұсына келдi. — Сыртқа шығу үшiн қалай жүруiмiз керек? |