оны белгілі бір уақыттағы, белгілі бір автобиографиялы, белгілі бір
дүниетанымды автор-адаммен үйлесімде алуға болады. Осыдан барып “автор
образы” нақты бір адамның образымен кірігіп [сливается] кетеді” [11, Б. 382-
383] деп қорытады.
Академик Виноградов пен Бахтинның автордың шығарма ішіндегі
табиғатына үңілудегі пікірлері де, өздері айтқандай, “үйлесіп” жатыр. Өйткені
Виноградовтың жоғарыдағы пікірінде айтылатын
авторлық тұлғаның дәуір
мен қоғамның дамуына, белгілі бір әдеби бағыттардың пайда болуына
байланысты түрлі күйде көрініп, “бір-біріне үйлеспейтін басты белгілерін
ұсынатынына” мән берсек, Бахтинде авторлық тұлғаның “белгілі бір
уақыттағы, белгілі бір дүниетанымды адаммен үйлесімде” болатынына көңіл
қоямыз. Және автор Бахтинде де белгілі бір дәуірдің перзенті бола отырып,
сол дәуірмен үйлесіп, ал өзге бір дәуірдегі авторлық тұлғамен үйлесе
бермейтінін, сөйтіп әрқилы кезеңде түрлі авторлық тұлғаға тән үйлесе
бермес
“басты белгілерін”, ерекшеліктерін танытатынына көз жеткіземіз.
Шындығында, автор өзінің жеке бейнесін емес, көркем шығарманы жазу
барысында әрқилы образдар жасай отырып, объективті өмірді, субъективті
сананы суреттеуге ұмтылады. Сол арқылы өзінің шығармашылық тұлғасын
айқындайды. Көптің,
қоғамның, заманның келбетін қаншалықты дәрежеде
суреттей алды, өз позициясын қандай деңгейде жүзеге асыра алды, сомдаған
кейіпкерлері қаншалықты шынайы, көркем – міне, осындай сан түрлі
сауалдарға лайықты дәрежеде жауап беретін көркем шығармада ғана автордың
шығармашылық тұлғасы танылады.
Бахтин авторды әрдайым мазмұн тұтастығынан іздейді... “Ол мазмұн мен
форманың құйылысып, ажырамас күйге айналған тұсынан табылады” деуі де
сондықтан.
Автордың көркем шығармаға қатысы жайында Б.О.Корман өз еңбегінде:
“Автор сөзіне бүгінгі әдебиеттану ғылымында әр түрлі маңыз беріліп
қолданылады. Сондықтан бұл терминнің мазмұн-мәні туралы ескерте кеткен
орынды. Автор арқылы біз жазушының барлық немесе жинақталған
шығармаларының концепцияларын сақтаушы екенін түсінеміз. Авторға
бұлайша мән беру, оны нақты жазушыдан да, сондай-ақ авторды баяндаушы,
жеке-дара баяндаушы, әңгімеші, әңгімеші-қаһарман т.б. құбылыстардан бөліп,
шегін ажыратып береді. Жоғары
мағыналы инстанция бола отырып, автор
шығармаға тура мағынасында енбейді. Ол үнемі сюжеттік-композициялық
форма құрамында жанама-субъект болып қала береді” [12,19 б.] деп нақтылай
түсіндіреді.
Бұл жерде де Корман автордың көркем шығармада тек “
Жоғары
Достарыңызбен бөлісу: