самарали раҳбарлик қилишга яроқсиз бўлиши мум
кин.
Агар раҳбар юқори тузилмали масалалар билан
шуғулланувчи бўлинмадан тузилмалаштирилмаган,
ижодий масалалар билан машғул бўладиган бўлин-
мага ўтказилса, юқорида қайд қилинганларга ўхшаш
ҳолат бўлиши мумкин. Албатта,
баьзи кишилар бош-
қаларга қараганда маълум шароитга мослашган шах-
сиятга эга бўлади, улар тавсифидаги хулқини ўзгар-
тиришга талаб қилинадиган ҳар хил қолатларда сез-
гирлик қилиш қобилияти камроқ бўлади.
Самаралироқ ишлашни истаган раҳбар бўйсунув-
чиларидан кўпроқ самара олмоқчи бўлса, ўзининг бу
тун мансаби давомида қандайдир битта раҳбарлик ода
тини қўллай бериши мумкин эмас. Аксинча, раҳбар
барча одатлардан, усуллардан ва
таъсир этиш турла-
ридан фойдаланиши лозим.
Раҳнамолик, бошқариш каби, маълум даражагача
санъатдир. Бир қанча тадқиқотчиларга далилланган
қандайдир назарияни ярата олмаганларига сабаб бал
ки шудир. Раҳнамога ҳолатий ёндашишини тааллуқ-
ли деб ҳисоблаб, раҳбарлар мос равишда тайёргар-
лик кўриб, ўзига хос ҳолатларга одатларини танлаш
га ўргатиш мумкин. Баъзи ҳолатларда рақбарлар ўз
ишларида масалани тузилмаларга ажрата билиб, ма
салани
режалаштириш ва ташкил этиш, хайроихоҳ-
лик билдириш ва қўллаб-қувватлаш билан самарага
эришишлари мумкин. Бошқа ҳолатларда раҳбар ечим
қабул қилишда бўйсунувчиларнинг қатнаш иш ига
маълум даражада имкон бериб,
ишни амалга ошири-
лишини тузилмалаштирмай туриши, таъсир этишни
тўғрироқ деб билиши мумкин.
Достарыңызбен бөлісу: