ЭКОНОМИКАНЫҢ НАҚТЫ СЕКТОРЫНА ШЕТЕЛ ИНВЕСТИЦИЯЛАРЫН ТАРТУДЫҢ ЖЕТІЛДІРУ ЖОЛДАРЫ

Өндірістің техникалық дамуында инвестицияға деген сұраныстың қалыптасу заңдылықтары зерттелген, яғни ең алдымен жүйелік, рыноктық және институционалды өзгерістерді жүзеге асыру үшін ұсынылған арнайы техно аудандар мен техно парктер, қаржы-несие саясаты мен инвестицияны қаржыландыру көздерін өзгерткен жеке инвесторлардың дамуы және жаңа меншік формаларының динамикалық дамуы. Бұл белгілі бір деңгейде осы сферадағы рыноктық жағдайға адекватты тұжырымдалған инвестициялық шешімдерді жасауға әрекет етеді. Өндіріске инвестициялаудың рационалды стратегиясын қалыптастыру мен инвестициялық жобаларды қаржыландырудың жағдайларын жасау үшін тәжірибеде шаруашылық субьектілер экономикалық критерилер мен инвестициялық климатты бағалау көрсеткіштері түрінде шешім қабылдаудың жаңа әдістемелік құралдарын пайдалану бойынша ұсыныстар тұжырымдалған. Ұсынылған әдістемелік құралдарды қолдану компанияның, кәсіпорынның қызметін ішкі-өндірістік жоспарлау тәжірибесінде тұжырымдалған инвестициялау стратегиясын жасауға мүмкіндік береді, сондай-ақ қабылдайтын инвестициялық шаруашылық шешімдердің іс-әрекетін сандық бағалауға мүмкіндік береді. Сонымен қатар шаруашылық етудің рыноктың жағдайына бейімделген экономиканың нақты секторындағы инвестициялық сұранысты қысқа мерзімді болжаудың жаңа әдістемелік қағидалары – жасалған және ұсынылған.

Қаржы-несие және басқа да рынок капиталында әрекет ететін басты параметрлер мен инвестициялық қаржыландырудың обьективті жинақталатын жағдайлармен сәйкес келетін өндірісті инвестициялаудың экономикалық тартымдылығын бағалаудың жасалған әдістемелік негізгі экономиканың нақты секторының инвестициялық дамуының ғылыми тұжырымдалған болжамдарын қалыптастырумен неғұрлым тиімді капитал салынатын сфераны таңдау және инвестициялық жоспарлаудың экономикалық тұжырымдалған парадигмасын жасау үшін нақты негізі ретінде қызмет етуі мүмкін.

Бұл аспектіде арнайы техно аудандар мен техно парктер капитал салымының табыстылығының нақты ішкі нормасын анықтау қағидаларында өндірісті экономикалық тәуекелсіз инвестициялаудың критериясы тұжырымдалған; инвестициялық жобаларды тәуекелсіз қаржыландыру үшін капитал салымының минималды тиімділігін бағалаудағы берілген әдістеме инвестициялық несие және басқа да қаржылық параметр бойынша пайыздық қойылымдар мен инфляция деңгейін есептеу арқылы экономиканың нақты секторына инвестицияның тиімділігі мен қаржылық жағдайын және инвестициялық тартымдылықты сандық бағалау үшін мүмкіндіктерді ашады. Инвестициялық іс-әрекеттегі жоғарғы нәтижелерге жету мен инвестициялаудың жаңа қағидаларын тәжірибеде жүзеге асыру мақсатында, сондай-ақ ынталандырушы механизмді күшейтуді жүзеге асыру мақсатында шаруашылық субьектілердің инвестициялық белсенділігін салықтың ынталандырудың оптималды жүйесі тұжырымдалады.

Шаруашылық субьектілер өзгерген инвестициялық ортаға тез бейімделуі қажет және осы өзгерістерге әсер ете білу немесе оларды бақылай білу керек, ал инвестициялық жобалар ортаның болашақта өзгеруіне бейімделуі қажет. Бәсекелік ортада аман қалу үшін шаруашылық субьектілер бәсекелестерді озу мүмкіндігін беретін анықталған қабілеттермен иелік ету қажет. Оларға жаңа өнімді жасау және өндіріс шығындарын төмендетуге көңілін жинақтай отырып өзінің қабілеттілігін дамыту қажет. Инвестициялық стратегияны жасау мен оны пайдалану үлкен мәнге ие. Стратегиялық шешімдерді қабылдау ерекшелігі мынада, яғни олар бәсекелік ортадағы шаруашылық субьектілердің оптималды позициясын сақтау мен жетуге бағытталуы қажет. Корпоративтік стратегия шаруашылық субьектілердің маркетинг, өндіріс, инвестициялау және инвестиция алу сияқты салаларындағы қызметін шарттастырады. Техникалық-экономикалық тұжырымдауды дайындау кезінде дайындығын шарттастыратын орталық стратегияны дұрыс таңдауға мүмкіндік беретін жақын жатқан мақсаттарды анықтау керек. Шаруашылық субьектілердің инвестициялық тартымдылығы – инвестиция тиімділігіне қарағанда кең түсінік, ол инвестордың тәуекелдігіне ескерту қажет. Сондықтан шаруашылық субьектінің инвестициялық мүмкіндігін анықтау кезінде инвесторлардың өздерінің инвестициялық потенциолына жеткілікті көңіл бөлу қажет. Шаруашылық субьектілердің қаржылық-экономикалық қызметінің негізгі бағыттарын қарастыра отырып төлем қабілетіне, негізгі қаражаттар мен шығындарды пайдалануға және қалыптастыруға, ақша қаражаттарының жағдайына, есептеулер мен басқа да активтерге, қаражат көздерінің құрылымына және оларды пайдалануға, қаржылық тұрақтылыққа, кәсіпорынның тәуекелсіздігіне және оның негізгі қаражаттарын тиімді пайдалануға баға беру қажет.

Анықталған стагнация жағдайында өндіріс, құрылымдық және қарыз дағдарысын тереңдеуі, халықаралық кеше бойынша пайыздық қойылымдар өсуі, экономиканың нақты секторын және оның құрылымдық қалыптасуын көтеру үшін ішкі көздерді жинақтау және тікелей шетел инвестицияларын тарту мәселесі күрделі тапсырма болып табылады және шетел инвесторларының қызметін инвестициялық реттеудің заңдылық либерализациясы көмегімен ғана шешілуі мүмкін. Қазіргі жағдайда ішкі жинақтаудың мобилизациялау мәселесі халықтың төмен төлем қабілеті мен банктік және банктік емес қаржылық жүйенің дамымағандығымен күрделенген. Экономикаға шетел инвестицияларын тартуды белсендіру үшін салық салу жүйесін жетілдіру және банк жұмыстарын жетілдіру мен банктік емес қаржылық институттардың (сақтандыру мекемелері, зейнет ақы және инвестициялық қорлар, және тағы басқа) байланысын дамыту жолымен кеше банк жүйесіне халық жинағын тарту негізінде бюджет табысын көтеру арқылы елдің масштабында ішкі жинақтаудың нақты бағдарламасын жасау қажет, сондай-ақ экономиканың нақты секторын көтеру бойынша бағдарламаны дефициттік бюджеттік қаржыландыру саясатын жүргізу қажет. Экономиканың нақты секторын тиімділігін тездету мен көтеру мақсатында әлемдік шаруашылық интеграциясына бағытталған ең алдымен ірі өндірістік кәсіпорындарды реабилитациялаудың нақты бағдарламасы жасалынуы қажет. Осының негізінде инвестиция салудың басты басымдылық бағыттары анықталынуы қажет және осы туралы қоғам, кәсіпорын және шетелдік, сондай-ақ отандық кәсіпкерлер ацпортпен қамтамасыз ету қажет. Олар үшін заңдылық тәртіп бойынша салық салудың, кешелеудің, мемлекеттік субцидиялаудың жеңілдік беру жағдайы анықталынуы қажет.

Бағалы қағаздармен байланысты инвестициялық процесс экономиканың нақты секторындағы ұдайы өндіріс процесіне басты факторы болып табылады. Қандай да бір инвестор, бағалы қағаздарға қаражаттарын сала отырып, уақыттың экономикалық бағасын ескеру қажет; қазіргі сәтте тұтынудың бас тарта отырып, ол өскен көлемде өзінің қажеттілігін болашақта қанағаттандыруға сенім артады. Сонымен қатар, инвестиция – ақша қаражаттарының құның ұлғайту, пайда алу мақсатында ақша қаражаттарын әр түрлі активтерді алу /37/. Бағалы қағаздың басты түрі ретінде акция инвестиция үшін ыңғайлы және тартымды обьектісі болып табылады. Акцияда инвестициялық тауарлар ретінде бағалы қағаздың сапалылығы неғұрлым жақсы көрсетіледі. Инвестициялық тауарлардың тұтыну құны мынада, яғни олар табыс әкеледі және болашақ, тұтынушылықты қанағаттандыра алады. Бірақ, акциялар әрдайым табыс әкеле бермейді, сондай-ақ шығынға әкеліп соғуы мүмкін; осы шығындардан және өзінің табысын сақтандыру үшін инвесторлар әр түрлі бағалы қағаздар арасында өздерінің салымдарын бөліп салады. Бұл мәселе оңай емес, сол себептен инвестициялық тәжірибеде инвестициялық қорлар атына ие болған акциялардың қоғамдық портфелдері пайда болды. Инвестициялық қорлар өздерінің салымшыларының қаражаттарын соларға өздерінің акцияларын сату жолымен жинақтайды және алынған қаражаттарды бағалы қағаздарға таратады.

Қазақстандық қор рыногы жағдайында бағалы қағаздардың ликвидтік шараларын анықтау үлкен маңызға ие. Бағалы қағаздың ликвидтілік шараларын әрбір нақты инвестор үшін эмпирикалық түрде анықтауға болады, сондай-ақ қандай да бір эмитенттің акцияларының ликвидтілігінің нормативті шарасын анықтауға болады.

Акцияның табиғатына байланысты, қор рыногында әрекет ететін және жекешелендіру кезінде оны қалыптастыруға қатысытын екі ірі инвесторлар тобын бөлуге болады. Бір тобы бағалы қағазды меншік титулы ретінде қарастырады, ал басқасы – инвестициялық тауар ретінде. Бірінші топты кәсіпорында бақылауды қамтамасыз ететін акцияның қабілеттілігі қызықтырады. Осы топтың инвесторлары бақылау үшін қандай да бір қол жететін қаражатты төлеуге дайын. Екінші топтың инвесторлары акцияның табыс әкелетін мүмкіндігін тартады. Бұл топ анағұрлым көп мүшелі болып табылады, оның құрамы азаматтарды санамағанда әр түрлі инвестициялық институттар кіреді, олардың ішіндегі ең бастысы болып коммерциялық банктер мен инвестициялық қорлар табылады. Банктер инвестициялық процесте өздерінің қаражат есебінен немесе делдал ретінде қатысады. Делдал ретінде банктер қаржылық брокер, сондай-ақ акция эмиссиясын кепілі мен ұйымдастырушысы ретінде шығуы мүмкін. Акцияға салым салудың тиімділігін бағалау кезінде инвестор үшін маңыздысы, акцияның болашақ бағасын алдын ала көру, өйткені курстың айырмасы бойынша ұтыс дивидендтерді әлде қайда көтереді.

Корпоративтік бағалы қағаздарға инвестициялық салымдардың тиімділігін бағалауға деген әдістемелік тәсілдерді қарастыру инвестордың көз қарасы жағынан бұл бағалы қағаздардың салыстырмалы тартымдылығы туралы келесідей қортындыға келуге мүмкіндік берді; біріншіден, – бағалы қағаздарға қаражат салымы тұрақсыз экономикалық даму кезінде өзінің артықшылықтары бар, немесе бекітілген пайыз инвесторды эмитенттің қаржылық жағдайынын нашарлауы кезінде табыстардың бөлігін жоғалтудан қорғайды, сондай-ақ қазіргі жағдайда неғұрлым сенімді болып компания мүлігінің жоғарғы өтімділігінің кепілдігі табылады; екіншіден, – компанияның қаржылық жағдайын мен экономика – кезінде акцияға инвестицияның бағытталуы тиімді болады, өйткені дивидендтер компания табысына пропорционалды өседі. Сол кезде табыстың бекітілген пайызы, мысалы облигация бойынша, капиталдық пайдалылығын шектейді және инвесторды табыстың жоғарғы көзінен бас тартуы мәжбүр еткізеді. Осы жерде мынадай қорытындыға келуге болады, яғни корпоративті бағалы қағаздарға салым салудың инвестициялық тәуекелділік мәселесі жөнінде айтпасақ болмайды және тәуекел мен табыс арасындағы оптималды арақатынасын іздестіру. Бағалы қағаздарға салымдардың ықтималды тәуекелділігінің көлемін бекіту тәуекелдік түріне байланысты, сол себептен тәуекелді басқару кезінде капиталдың құрылымына, жоғалтудың көлеміне, жоюлардың салдар мен мүмкіндігіне байланысты тәуекелдіктің пайда болу себептері мен құрылу деңгейі бойынша топтастырып және табиғатын шығару қажет.

Экономиканың нақты секторын инвестициялаудың ұшқыр мәселесі болып бағалы қағаздарға капитал салымының тәуекелділігінен инвесторды қорғау. Берілген мәселе шешімін табуы мүмкін, біріншіден, – тәуекелдік компенсациялау мақсатында менеджер жағынан инвестициялардың эмитенттері жағынан, яғни компания, кәсіпорын, мемлекет және тағы басқа жағынан сенімді кепілдеме беруді пайдалану мен құру арқылы; және үшіншіден, – банктік депозиттерді сақтауда әрекет ететін жүйені жасау. Бұл жерде тәуекелдікті компенсациялайтын немесе төмендететін жаңа тәсілдер мен әдістерді пайдалану мен дамыту талап етіледі; фьючерлік келісім шарттар, опциондар және басқалай көмегімен диверсификациялау, инвестициялық несиелер (сонымен қоса, қарыздың қаржыландыру, зайымдар, салымдар, несиелер, иппотекалық ссудалар) арқылы жүргізілуі мүмкін. Сонымен қатар бұл ірі коммерциялық банктерге акция пакетінің бөлігін беру жолы арқылы жүзеге асырылуы мүмкін, сондай-ақ біріккен кәсіпорын құру және шетелдік қаржылық топтарын басқаруда келісім-шартқа отыру жолы арқылы жүзеге асырылуы мүмкін. Бірақ, қазіргі жағдайда кәсіпорынның инвестициялық белсенділігін қаржыландыру көзі болып акцияның курстық құның болжаулық бағалауды есептеу мен эммисиондық табыс та қаржыландыру көзі ретінде болуы мүмкін. Акцияның курстық құның есептеу үшін шетелдік тәжірибеде пайдаланатын келесідей бағалау әдістері қолданылуы мүмкін; активтердің өтемділігін есептеумен қатар кәсіпорынның өз қаражаттарымен балансын бағалаудың өтемі әдісі, негізгі және айналмалы қорлардың өсу коэффиценттерінің базасындағы сараптамалық әдіс, сондай-ақ өндірістің табыстылық коэффиценттері, кәсіпорын қызметінің әр түрлі аспектісі бойынша баллдық коэффиценттерін анықтау әдісі және қолма-қол ақшаның дисканттық түсімін талдау әдісі.

Қазіргі кездегі Қазақстан үшін жобалық несиелеудің әлемдік тәжірибелі пайдалану мен зерттеу актуалды болып табылады. Жобалық кешелеу аясында әлемдік тәжірибені жетілдіру отандық экономиканы құрылымдық қайта құру мен реформалау жолы бойынша қозғалысты жеңілдетеді және инвестициялық сфераның дамуындағы қиыншылықтардан құтылуға көмектеседі. Сондай-ақ, инвестициялық саясатты өткізуде белсенді және тиімді қатысу. Шетелдік тәжірибені зерттеу қалыптасқан ішкі жағдай мен өткізілетін жобаның сипаттамасына байланысты кешелік жобалауды ұйымдастырудың әр түрлі схемасы болуы мүмкін. Мысалы “өніммен төлеу” схемасы жоғарланған сұраныстың өнімі шығарумен байланысты жобаларды кешелеуді ұйымдастыру түрінде қызық болып табылады.

Жалпы, жобалық кешелеудің жалпы жұмыс спецификалық қағидаларының мазмұны негізінде келесідей құрылымдық механизмді ұсынуға болады; кешелеу обьектісі, обьектіні таңдау бөлу әдістері; қаражат көздерін шектеу қағидасы, кешелеудің ұйымдастыру схемасы; координоция және бақылау. Бұндай кезде жобалық кешелеу механизмі түсінігін обьектіні (жобаны) таңдаумен, кешені пайдалану шегі мен көздерін анықтаумен, қатысушылар үшін қолданбалы кешелеу жүйесін жасау мен байланысты тәсілдер жиынтығын білдіретін кеше функциясын қайта бөлуді қолдану тәсілі ретінде түсіну қажет /38/.

Жобалық несиелеудің отандық тәжірибесі мен оның дамуындағы әлемдік тіжірибені пайдаланудың мүмкін бағыттарын анықтауда қазіргі сәтке жинақталған бағалаулар келесідей қорытындыға келуге мүмкіндік береді. Қазіргі уақытта қалыптасқан экономикалық жағдайлар бойынша республика инвестициялық жобалар мен жобалық несиелеудің дамуын белсенді жүзеге асыру үшін әлі қолайлы болып табылмайды.Инвестициялық белсенділікке кері әсер ететін келесідей қағидаларды бөліп көрсетуге болады:тұрақсыздық, анықталмағандық және норматифтік актілермен заңдардың белгісіздігі; қаржылық операциялардың құқық базаларының тиімсіздігі және қүсініксіздігі; инфрақұрылыммен байланысты мәселелер ; қазақстандық бизнес мәдениетінің салдарынан шығатын мәселелер және т.б. Жоғарыда айтылған жағдайлардың әрқайсысы жобалық несиелеу механизмін паәдалану мүмкіндігіне өздерінің іздерін қалдырады. Бұл әсер жобалық несиелеудің барлық аспектілерін қамтиды:институционалды-құқықтық,рыноктық,техникалық және қаржылық – экономикалық.Инвестициялық зерттеудегі әлемдік тәжірибеге сүйенетін болсақ,тұрақты бағада ұзақ мерзімді перспеективаға ақша қаражаттарының ағымдарын суреттеу үшін мынадай есептеу әдісін қолданылған. Бұл жағдайда капитал құның білдіретін бастапқы параметрлер нақты санауда, яғни инфляцияны санамағанда, берілуі қажет.Бұл үшін әдетте мынадай формуланы пайдалаланылады: R= r - i , мұндағы ,R-нақты қойылым , r-номиналды қойылым, i-инфляция қарқыны. Қазақстанда, инфляцияның жылдық қарқыны әрдайым толқып отырады,сондықтан берілген формуланы пайдалану ауытқуларға әкеледеді.Тұрақты бағаларды есептеу кезіндегі басқа да жетіспеушіліктер болып әр түрлі шығындар ,тауарлармен қызметтердің түрлеріне бағалардың бір қалыпты өзгермейтіндігін көрсететін «құрылымдық» инфляцияның бар болуы табылады.Бұл айырмашылық уақыт өтуімен сәйкес келетін ақша ағымдарының құңдылығының тқмендеуіне немесе жоғарлауына әкеледі.Қаржылық есептеулерді жүзеге асыру кезінде мәселенің басқа көзі болып – салық салу ерекшелігі мен шығынды есептеу табылады. Сонымен, жоғарғы инфляция қарқыны кезіндегі айналмалы қаражаттардың тапшылық мәселесі арнайы салық пен ҚҚС есептеу тәртібін одан әрі жоғарлатады.

Инвестициялық жобаларды өткізу деңгейіне ақша ағымдарын жоспарлаудың отандық тәжірибенің тағы бір әлсіздігі болып амортизациялық есептеу саналады.

Қазақстанда бағаның өсу индексін есептеумен қатар негізгі қаражаттардың баланстық құңын кезендік индексациялауды білдіретін заң актілері жоқ.Сонымен қатар амортизацияның есептік соммасы уақыттын өтуімен қатар кәсіпорынның тозған қорларды қайта құру мақсатына жинақталған нақты қажеттіліктерді көрсетуді тоқтатудаСонымен бірге, амортизация қосымша құңды білдіреді, яғни ҚҚС көзі болып табылады. Жалпы жобалық несиелеу мәселесін зерттеу берілген бағыттын тиімділігі мен перспективті екендігітуралы қорытындыға келуге мүмкіндік береді.Инвестициялық жобаларға қызмет етумен несиелеудің жаңа инструментіретінде жобалық несиелеудің басымдылықтары бастаушылары(инициаторлар) үшін-кредиторларды тарту және сонымен өздерінің қаражаттарының шектеулігіне қарамастан жобаларды өткізу мүмкіндіктерін жоғарлату; кредиторлар үшін-жоба бойынша берілген толық ақпаратты зерттеу арқылы салымның сенімділігімен қайтарымдылығын қамтамасыз ету. Отандық тәжірибеге жобалық несиелеу механизмін енгізу қиындықтарына қарамастан жобалық несиелеуді тиімді пайдалану үшін бар мүмкіндіктерді толық пайдалану әлі де жеткіліксіз,мысалы:бізде инвестициялық жобаларды өткізуде кәсіпкерлікті қолдау бойынша әр түрлі қорлар бар (бюджеттік,бюджеттік емес). Сондай-ақ бізде мемлекеттік және жеке инвестициялық құрылымдар әрекет етеді, бұл базаларда (инвестициялық корпарация,қаржылық-инвестициялық консорциум,әр түрлі қаржылық өнеркәсіп топтары және т.б.) берілген механизмді кең көлемде қолдануға болады.Бұл жағдай негізінде отандық кәсіпкерлердің бұндай құралдарды пайдалануда тәжірибесімен қабілетінің жоқтығын білдіреді және берілген сферада консультациялық қызмет көрсетуде мүмкіндіктерді жеткіліксіз пайдаланбағандығы.Өз кезегінде, бұл жағдайлар мамандарды дайындау жүйесінің дамымағандығы мен теориялық базаның жоқтығы мен байланысты.Осыған байланысты қаржылық қызмет көрсетудің жаңа түрін , яғни жобалық несиелеуді жетілдіру, тәжірибелік,сондай-ақ теориялық зерттеулерді күшейту қажет. Жобалық несиелеуді енгізу үшін заңдық және нормативтік базаны жетілдіру қажеттілігін қарастыру қажет, яғни :ҚҚС –нан инвестицияны босату;өзіндік құңға ұзақ мерзімді және орта мерзімді несиелер бойынша төлемдерді толық түрде қосуды қарастыру қажет;әр түрлі женілдіктер беру арқылы жобалық несиелеуге қатысатын банктерді ынталандыруды күшейту керек; жеке құрылымдар мен (мемлекеттік франчайз, концессиялық келісімдер) мемлекеттін қарым-қатынасы мен лизингтік қызметті реттейтін заң актілерін қабылдау қажет .Осы жерде ағымды кезеңде мемлекеттің инвестициялық саясатының қағидалары жобалық несиелеу механизмін пайдалану мен байланасты неғұрлым тиімді жүргізілуі мүмкін, сондықтан жобалық несиелеу экономиканың нақты секторындағы инвестициялық сфераны реттеуде мемлекеттң қатысуының негізгі құралы болуы мүмкін.

Қазіргі жағдайда Қазақстан Республикасының шетелдік капиталдың көптеп келуіне бірнеше факторлар қолайсыз әсер етуде. Олардың ішінде: кәсіпорындарға салық салудың дұние жүзіндегі ең үлкен дәрежесі; -бес жыл бойы жүріп жатқан жалпы экономикалық дағдарыс, оның негізгі белгілері (өндірістің қысқарылуы, жүмыссыздықтың өсуі, инфляцияның деңгейінің жоғарылығы және т.б.).

Инвестициялык климат дегеніміз - инвестордың тиімді қапитал салуға жұмсау саясаты, экономиканы, мәдениетті барлық жағдай мен шараларды есепке алу.

Республикада саятшылар мен экономистердің пікіріншс шетелдік күрделі қаржыны қатыстыру мен төмендегі проблемаларды шешуге мүмкіндік туады:

10. 
    сыртқа шығару мүмкіндігінің тиімділігін арттыру, оны шикізаттық сипатынан арылту;
    
11. 
    елдің сыртқа шығару қызметтерін күшейту және сыртқы рыноктағы өз орнын табу;
    
12. 
    сырттан әкелетін өнімдерді ауыстыратын өндірісті дамыту;
    
13. 
    өндірістің ғылыми-техникалық деңгейі, жаңа техника мен технология, басқару әдісін,өнім өткізу арқылы көтеру;
    
14. 
    дайын өнімді шығарудың технологиялық бөлігінің қалыптасуын бітіру, аяқтау;
    
15. 
    артта қалған және тоқырап ыдыраған аудандардың дамуына көмектесу;
    
16. 
    ұлттық экономикада жаңа жұмыс орынын жасау;
    
17. 
    қазіргі заманғы өндірістік және басқару тәжірибелерін, кадр мамандарды оқыту, дайындау;
    
18. 
    қазақстанның экономикалық өз дербестігін қамтамасыз ету.
    

1)Қазақстанның табиғат ресурстарына баилығы. Қазақстан территориясы Еуропа мен Азияның түйіскен жеріндсгі сгратегиялық маңызды жерге орналасқан және Еуропа мен Азияның кең ауқымды рыыногының байланысын жеңілдетуге мүмкіндігі мол.

2)Қазақстанда оқымыстылар, техниктер, маманданған және жартылай маманданған жұмысшыларды қосқанда адам ресурстарының жақсы білімді және әртүрлі ұлт-ұлыстық резервінің (қорының) жеткіліктілігі. Бірақ та әрбір айтылғап факторлардың өз деңгейінде шектелулері бар, оны мойындай және ескере білу керек:

1) Қазақстан құрғақ құрлықта орналасқан және ыңғайлы, арзан, көлемді мұхиттын сауда флотына жақын орналаспаған ;

2) табиғат ресурсы өндіғат ресурсы өндіазбаны өндеуге, тазалауға, бөлшектеуге, тасымалдауға қосымша қажетті шығындарды да есептеу қажет.

Инвестициялық қызметтерде маңызды орынды иивестор алады. Инвестор бұл өзінің ақша қаржысын немесе мүліктік және ой еңбегіндегі құндылықтарды инвестициялық жобаға және оны мақсатты пайдалануды қамтамасыз ететін заңды және жеке тұлга. Инвестор болып:

4. 
   мемлекеттік және белгілі аумақтық мүліктерге немесе мүліктік құққықа ие мекемелер;
   
5. 
   азаматтар ,соның ішінде шетелдік тұлғалар;
   
6. 
   кәсіпорын, кәсіпкерлік бірлестік және басқа заңды тұлғалар, соның ішінде шетелдік заңды тұлға, мемлекет және халықаралық ұйымдар.
   

1) заңды және жеке тұлғалардан алынатын салықтың жоғарылығы;

2) елдегі еркін экономикалық аймақ санының жеткіліксіздігі;

3) төлем мәселесі - шетел валютасына қол жеткізу қиындығы;

4) үнемі өзгеретін және дәйексіз заңдар;

5) заңдық базаның жалпы тұрақсыздығы.

6)"Кепілдік туралы" заңның икемсіздігі, әсіресе шетел кредитына арналған кепіл ретінде қозғалмайтын мүлікті пайдалануға қатысты бөлім; 7)жекеменшіктің бүкіл институтының негізі болатын жер үшін жекеменшіктің жоқтығы;

8) дамымаған қаржы секторы, шетелдік жобалар үшін қаржының жоқтығы, кепілдік алу қиындығы;

9) экологиялық нормаларды сақтауда кәсіпорынның жауапкершілігі туралы мәселеде нақты саясаттың болмауы;

10) жетілмеген банк туралы заңдар және өте түрпайы банк жүйесі;

11) Қазақстан мен сыртқы дүние арасындағы әуе желісінің жеткіліксіздігі;

12) сыртқы рынокқа Қазақстаннан құрлық бойынша тауар тасымалдауға арналған жермен тасымалдау жүйесінің икемсіздігі (“Мұнай және газ” құбырын қоса алғанда).

Өнеркәсіп кешендерін дамытудың артықшылықты иннестициялық жобалар ретінде мыналарға бағытталған жобалар танылады:

1) өнімдердің дәстүрлі экспорттың түрлерін шығаратын өнеркәсіптің базалық салалары өндірісінің көлемін күрт ұлғайту (түсті металл, болат прокаты, ақ қаңылтыр, хром кені, темір кені, сары фосфор, тыңайтқыш және т.б.);

2) металдан жасалынған өнімдердің тауарлық әзірлігін көтеретің мұнай құбырлары өндірісін құру;

3) өнімнің жаңа түрлерінің өндірісін ұйымдастыру (ауылшаруашылық машиналары, тау-кен көлігі техникасы, электр қозғалтқыштар, аккумуляторлар, көмір қышқылы негізіндегі композициялық материалдар, полиэтилен, және полипропилен, бастапкы алюмин және т.б.);

4) күрделі ғылыми мәнді өнімдерді және халық тұтынатын тауарларды шығаратын өндірісті құру(телевизор, магнитафон, тоназытқыш, улы газды тоқтатқыш, сирек металдар негізіндегі бұйымдар және т.б.).

Қарастырылған барлық өзара байланыстар мынадай қорытынды бекітеді, яғни инвестициялардың динамикасын талдау және жөндеу мен мұнай өндіру арасындағы арақатынасын өлшеу кезінде “Маңғыстаумұнайгаз” АҚ тәжірибелік қызметіндегі ағымды инвестициялауға әрдайым бақылау жүргізіп отыру қажет. “Маңғыстаумұнайгаз” АҚ және оның “Жетібаймұнайгаз” МГӨБ мен “Қаламқасмұнайгаз” МГӨБ құрылымдық бөлімшелеріндегі негізгі қорлардың тозуы жайлы қарастырылған барлық моделдер кең орындарынан көмірсутегі шикізаттарын бәсекеге қабілетті шығару мақсатында өндірістің процестегі технологиялық ережелерді сақтау қажеттілігін қолдау үшін қажетті инвестиция тартуды бағалауға мүмкіндік береді.

Экономиканың нақты секторындағы инвестициялық сфера, әсіресе өндірістің техникалық дамуы шаруашылық қызметтің қатысушысы ретінде әлі де артта қалып келеді. Шаруашылық субьектілердің өздерінің жеке жинақтауына негізделген, инвестицияны қаржыландырудың көздерін іздестіру мен реттеу арқылы басқа да аспектілері – ұзақ мерзімді қаражат салымына тұрақты ынталандырушы механизмді құру, өндірістік аппаратты жаңарту да шаруашылық субьектілердің әрдайым қажеттілігін көрсететін және инвестицияға бейімделген қолайлы рыноктық ортаны қалыптастыру.

Экономикаға шетел инвестицияларын тартуды белсендіру үшін салық салу жүйесін жетілдіру және банк жұмыстарын жетілдіру мен банктік емес қаржылық институттардың (сақтандыру мекемелері, зейнет ақы және инвестициялық қорлар, және тағы басқа) байланысын дамыту жолымен кеше банк жүйесіне халық жинағын тарту негізінде бюджет табысын көтеру арқылы елдің масштабында ішкі жинақтаудың нақты бағдарламасын жасау қажет, сондай-ақ экономиканың нақты секторын көтеру бойынша бағдарламаны дефициттік бюджеттік қаржыландыру саясатын жүргізу қажет. Экономиканың нақты секторын тиімділігін тездету мен көтеру мақсатында әлемдік шаруашылық интеграциясына бағытталған ең алдымен ірі өндірістік кәсіпорындарды реабилитациялаудың нақты бағдарламасы жасалынуы қажет. Осының негізінде инвестиция салудың басты басымдылық бағыттары анықталынуы қажет және осы туралы қоғам, кәсіпорын және шетелдік, сондай-ақ отандық кәсіпкерлер ацпортпен қамтамасыз ету қажет.

1. 
   Назарбаев Н.А. Казахстан-2030. Процветание, безопасность и улучшение благосостояния всех казахстанцев. Послание Президента страны народу Казахстана // Казахстанская правда, 1997, 21 октября.
   
2. 
   Сагандыков С. Иностранные инвестиции в Казахстане: анализ и прогноз инвестиционных процессов в экономике. – Алматы, Ғылым, 1994, с.138.
   
3. 
   Сагадиев К., Канатчинова А. Развитие инвестиционного процесса в РК как фактор преодоления экономического кризиса. – Алматы, Азия - Экономика и жизнь, 1996, №12, 13, 14.
   
4. 
   Сысоев Л., Сутюшева Н. Инвестиционный климат, привлечение и регулирование иностранных инвестиций // «Саясат», 1999, № 3, с.7.
   
5. 
   «Инвестиция туралы» Қазақстан Республикасының заңы // 20 қаңтар 2003 жыл.
   
6. 
   Инвестиции в реальный сектор экономики: проблемы оценки и развития: Монография. – Алматы «Экономика», 2000, с.92-170.
   
7. 
   Мамыров Н.К. Макроэконмические аспекты стабилизации и развития экономики Республики Казахстан // Проблемы стабилизации и развития экономики. – Алматы: Ғылым, 1999, с.29-38.
   
8. 
   Долженкова Л.Д. Иностранные портфельные инвестиции в развивающихся странах // Деньги и кредит, 2001, № 10.
   
9. 
   Указ Президента РК № 2035 «О мерах по повышению эффективности государственного управления и регулирования процессов привлечения иностранного капитала в экономику РК» от 19 января 1995 года.
   
10. 
    Указ Президента РК «Об утверждении перечня приоритетных секторов экономики Республики Казахстан для привлечения прямых отечественных и иностранных инвестиций» от 5 апреля 1997 года.
    
11. 
    Камшыбаев Р., Марчевский В. Иностранные инвестиции и интересы Республики // Мысль, 1998, № 3.
    
12. 
    Плышевский Б. Проблемы воспроизводства в современных условиях // Экономист, 1998, № 1, с.25-38.
    
13. 
    Яковцев Ю. Стратегия инвестирования // Экономист, 1998, № 9, с.30-37.
    
14. 
    Ашимбаев Т.А. Экономика Казахстана на пути к рынку. – Алматы: Казахстан, 1999, с.168.
    
15. 
    Челекпаев А. Пути привлечения, использования и возврата иностранного капитала // Финансы Казахстана, 2000, №6, с.59-66.
    
16. 
    Основы инвестирования. – М., 1999, с.88.
    
17. 
    Постановление Правительства РК «Об инвестиционной программе РК на 1997 год» от 4 февраля 1997 года №38.
    
18. 
    Коммерческая оценка инвестиционных проектов: основные положения методики «Альт-Инвест». – М., 1998, с.63.
    
19. 
    Хамитов Е.Н. Современная инвестиционная политика и ее основные направления. – Жн. «Тауар», 1997, №3, с.9.
    
20. 
    Баймуратов У.Б. Методы анализа и оценки экономической эффективности капитальных вложений. – Алма-Ата: Наука, 1991, с.319.
    
21. 
    Иванов И., Рогов С. Воспроизводство основных фондов и его инвестиционные источники // Экономист, 2000 г., № 7, с.20-30.
    
22. 
    Статистический ежегодник Казахстана. – Алматы, 1997, с.5.
    
23. 
    Ирниязов Б. Финансовая оценка инвестиций на расширения производства и замены оборудования в условиях рынка. М., «Бизнес и банки», 2000, 6 апреля.
    
24. 
    Бочаров В.Б. Финансово-кредитные методы регулирования рынка инвестиций. – М.: Финансы и статистика, 1996, с.144.
    
25. 
    Смирнов А.Л. Организация финансирования инвестиционных проектов. АО «Консалтбанкир». – М., 1997, с.103.
    
26. 
    Бабак В.Ф., Новгородов А.А. Финансирование и кредитование инвестиций коммерческими банками // ЭКО, 1999, №4, с.42-50.
    
27. 
    Курс переходной экономики: уч. для вузов / под редакцией академика Л.И. Абалкина М:ЗАО «Финстатинформ», 1998, с.452.
    
28. 
    Сейтказиева А.Н., Байкадамова А.Б., Сариева Ж.И. Инвестиционная деятельность предприятия. – Алматы: Экономика, 1999, с. 198.
    
29. 
    Шаукенбаев Т.Ш., Акдаулетов М.Р. «О новой экономической реформе в нефтеразведке». Алматы, АИНХ, 2001, с.138.
    
30. 
    Нурланова Н.К. Формирование и использование инвестиций в экономике Казахстана: стратегия и механизм. – Алматы, Ғылым, 1998, с.45,235.
    
31. 
    В.Я. Горфинкель. Экономика предприятия. Уч. М. «ЮНИТИ», 1998.
    
32. 
    Затраты на ненужные бюрократические процедуры и задержки. Консультативная служба по инвестициям. Совместная служба международной финансовой корпорации и Всемирного банка. Октябрь 2001.
    
33. 
    «Нефтяной Клондайк на грани социального взрыва». Н. Фомин «ЦАБ» «Центрально-азиатский бюллетень», 2002, №7
    
34. 
    Хамитов Н. Проектное кредитование и его использование в Казахстане. Сб. «Развитие открытой рыночной экономики Казахстана». – Алматы, «Экономика», 1999, с.127-134.
    
35. 
    Кошанов А.К., Рамазанов А.А., Мурзалина Ш.С. Основные направления формирования рынка ценных бумаг в РК // Деловая неделя, 1998, №52; 1999, №1, 2, 3, 4.
    
36. 
    Инвестиции в реальный сектор экономики: проблемы оценки и развития: Монография. – Алматы «Экономика», 2000, с.92-170.
    
37. 
    Кошанов А.К., Рамазанов А.А., Мурзалина Ш.С. Основные направления формирования рынка ценных бумаг в РК // Деловая неделя, 1998, №52; 1999, №1, 2, 3, 4.
    
38. 
    Направления формирования и развития рынка корпоративных ценных бумаг в РК (Концептуальные положения). Кенжегузин М.Б., Додонов В.Ю., Шалгымбаев Г.Н. – Алматы ИЭ МН-АН РК, 1998, с.20.