Осы күндері Болатов Ильконың оған жиі-жиі қа- Рап, әлденені сұрағысы келіп, бата алмай жүргенін аҢғарған еді.
Илько өзі де айтар деп Болатов оның не екенін сұраған жоқ.
Ақырында, бір күні таңертең Болатовқа келіп:
Командир жолдас! Жагдайды барлап келу үшін, майдан жаққа баруға рұқсат етіңіз. Шыдап отыра алар емеспін,— деді Илько.
Жарайды, мен өзім де соны ойлаған едім,— деп жауап берді Болатов.— Бірақ бұл жайында маған құ- рама командирімен ақылдасу қажет.
Құрама командирі шағын бір топ жасақтан, оны барлау жүргізу үшін майдан линиясына жіберуге ри- залық берді.
Сол күні Василий Бутенко бастаған төрт адам май- дан линиясына қарай бет алды.
Бұл ержүрек барлаушылар тобы зор қиыншы- лықпен шығысқа қарай ілгеріледі.
Жолда майданнан масқара боп жылысып қашып бара жатқан неміс әскерін, жалғыз-жарым солдаттар- ды кездестірді. Бірақ оларға үлкен мақсаттары үшін- ақ тиіскен жоқ.
Екінші күні шағын орманның шетінде тұрып, қар- сы келе жатқан танкты барлаушылардың көздері ша- лып қалды.
Біздікі! Біздің танк! — деп қуана айқайласты барлаушылар, таянып келе жатқан танкіні нұсқап.
Көп кешікпей-ақ тағы да үш совет танкісі көрінді.
Ура! Ура! — деп шаттана айқайлады да парти- зандар танкілерге жүгірді.
Илько алдыңғы танкіге келді.
Ңаһарлы, үнсіз танкілер тұра қалды, бірақ адам- дар көрінбеді.
Танкист жолдастар! Партизан құрамасынан сә- лем қабыл алыңдар. Біз Совет партизандарымыз! — деді көтеріңкі дауыспен. Танктың люгі ақырын ғана көтерілді, онан қылтиып танкистің басы көрінді. Оның жас, жайдары өңі күлім қағып гұр.
Ура! Ура! Ура! Жасасын біздің даңқты Ңызыл Армиямыз! — деп барлаушылар танкистерді құттық- тады. Өңге танкистер де жүздері жайраңдап, көңілдене танкілерінен шықты.
Достарыңызбен бөлісу: |
