Илько сұп-сұр боп кетті, старостаға жетіп келіп, аэтоматтың аузын соған кезеді.
Оңбаған қара жүрек, танимысың мені?! Кісі өл- тіргіш, жендет, опасыз! — деді ол тістеніп тұрып.
Староста балаға тесіле қарады да, үнсіз қатып қал- ды. Көліктен балалардың бақырып жылағаны, әйелі- нің зары естілді.
Өшір үніңді, иттің күшіктері, әйтпесе жексұ- рындар, бәргңді құртамын,— деді ашулы Илько.
Сол сәтте-ақ үндері өш-ті олардың.
Командир жолдас, мынау, сіздің алдыңызда тұрган халйқтың қас жауы, менің әкем мен анамды, Малый Букрин селосының он бір таңдаулы адамын өлтірген қан ішер жауыз. Бұл неміс старостасы, сатыл- ған опасыз, неміс малайы — Роман Гердюк,— деді ол.
Бойын ыза кернегеннен болу керек, оның даусы өдеттегідей емес, дірілдеп шықты.
Ашуланба, Ильюша, енді сенің уысыңнан шыға алмайды,— деді сабырмен Спижевой.
Полицайларды тінтіп еді, олардың біреуінің қалта- сынан неміс командованиесінің ішкері, Днепрден жүз елу километрдей әрі өтіп барып тоқтар мекендері, мү- ліктерді, лагерьлерді көшіру жөніндегі бұйрығын та- уып алды. Бұл партизандар үшін бағалы олжа еді.
Бұл кезде Илько старостаны және қалған төрт по- лицайды бір қатарға тұрғызып, ұзын арқанмен байлап, оларды орман ішіне қарай алып кетті. Командирдің мұның не дегендей үнсіз сұрағына Илько:
Бұл қан ішерлер, менің қымбатты әкемді және біздің селоның он бір активін осылай арқанмен байлап дарға сүйретіп әкеліп еді,— деді. Осы жерде, табан астында партизандық далалық сот жүргізілді де, алты опасызға өлім жазасы кесілді. Үкім шығарылғаннан кейін Илько командирге қарап:
Командир жолдас, мынау жексұрын жауызды өз қолыммен құртайын, рұқсат етіңіз,— деп ол Роман Гердюкті көрсетті.
Ңуанышпен рұқсат етемін, Илько. Ата-анаңның қаны үшін кек алу, бұл сенің правоң,— деп жауап бер- ді Спижевой.
Достарыңызбен бөлісу: |
