Амансыңдар ма, батырларымі — деп бәрімізбен қол алысып амандасты.
Вася, «Василь атай» деген қарт осы кісі. Бұл кісі, міне, осымен екі бірдей соғыстың партизаны. Аза- мат соғысында да үлкен еңбек сіңірген адам. Бәріміз- дің ақылшы ағамыз осы атай,— деп таныстырды қарт пен бізді Иван Кузьмич.
«Василь атай» кеудесін жауып тұрған аппақ қауға сақалын оң қолының сом саусақтарымен тарамдап қойып:
Осы тұрған бәріміз бір-бірімізді көрмегәнмен, сырттай таныс шығармыз. Попов пен Ломактың айтуы бойынша мен мына Васяны да жақсы білемін,— деп қарт маған қарады.
Ал мына кісі осы Хоцкий селосының тұрғын адамы, таңдаулы патриоттарымыздың бірі Шевчен- ко,— деп таныстырды тағы да алдыңғы келген алып денелі адамды Иван Кузьмич.
Сонан кейін Иван Кузьмич «Василь атаймен» ұзақ сөйлесті. Анда-санда «Василь атай» дауысын көтере сөйлеп, «оны қой, олай істеуге болмайды!» — деп, Иван Кузьмичпен бірер мәселеге келіспегендей қолын сермеп қояды.
Екі-үш сағаттан кейін бізді жандарына шақырып алды да:
Кешегі жерге барып, Золотоноштан келген жі- гіттерді осында ертіп кел. Барарыңда да, қайтарыңда да байқа, өте сақ бол! — деді «Василь атай» Шевчен- коға қарап. Ана адам «құп болады» —- дегендей басын изеді де, көзден ғайып болды.
Гельмиязов ауданына кеше Петр Васильевич Луценко кетті. Каневке де кісі жібермекшімін. Осы екі ауданнан бір отряд алуға болады. Сонда сенің құ- рамаңа бұл өлкедегі неміс гарнизондарының тісі бата алмайтын болады,— деп, қарт Иван Кузьмичтің иығы- нан қағып-қағып қойды...
Вячеслав Алексеевич, сізге қатты ризамын. Осы партизан құрамасын ұйымдаетыруда сіңірген еңбегі- ңіз орасан зор. Ңұрама басшылары атынан сізге алғыс айтамын. Мұнан былай сізге өзім келе алмайтын шы- ғармын. Сіздің талабыңызға сай, сақ адамдарды жібе- ріп тұрармын. Ал өзіңізге қауіпті болса, бүгін бізбен
Достарыңызбен бөлісу: |
