атңа қалай ырғып мінгенімді білмей де қалдым. Тіз- гінді қолыма қымтып алысымен:
Коля, а і кеттік! Немістер бізді қазір қуады.
Мен партизанмын,— дедім мен. Бала бетіме жалт етіп бір қарады да, астындагы атын тебініп-тебініп қалды. Мен көшені бойлап шаба жөнелдім. Ңосшы бала менен қалысар емес, атына қамшыны үсті-үстіне басып келе- ді. Әуелде бала «партизанмын» деген сөзімнен шошып, бұрылып қаша жөнелер ме екен деп ойлаған едім. Бі- рақ ол ойым теріске шықты. Нендей тәуекелге болса да бекініп бел байлағандай, екі көзі шоқша жайнап, соңымда құйғыта шауып келе жатыр.
Бізге әр үйдің есік, терезесінен үрейлене көз тік- кен жұрт ұрлана қарап тұр. Біз құйғытып келеміз. Ңаланың шетіне шыға бергенімізде артымыздан әлде- қандай мылтық атылды. Сәлден соң мылтық қаланың тұс-тұсынан атылып, полицайлар біріне-бірі хабар бе- ріп жатқанға ұқсайды.
Ңаланың оңтүстік жағын орағытып із тастап шық- тым да, әлдебір шие бағын аралай тартып, аттың ба- сын шығысқа қарай бұрдым. Артыма қарап қоям, бала ілесіп шауып келеді. «Ңалма менен» деген- дей ңолымды бұлғап, оған әлсін-әлсін белгі берем. Бала атына қамшыны бұрынғыдан да бетер баса түседі.
Мироновка ңаласынан төрт-бес шаңырым жер шық- пай жатып-ақ артымыздан қуғыншылардың қарасы да қылт етіп көрініп ңалды. Жау жердің жазықтығын пайдаланып, төрт мотоциклмен соңымызға түсіи берді. Панитов орманының шетіне шейін әлі де біраз жер бар. Мотоцикл жүре алмайды-ау деген ойлы-қырлы жерлермен тартып келемін. Атқосшым барған сайын соңымда ұзап қалуға айналды. Атымның басын тежеп, оны тосып алмақшы болдым. Бірақ анталап жаңындап ңалған жау сыртымыздан оқты толассыз жаудырып келеді. Жалт бұрылып артыма бір қарасам: Коля ма- нағыдай емес, оң қолын ту сыртына қайыра ұстап, үс- ті-үстіне тебініп келе жатыр екен. Сәлден соң соңым- нан қуып жетті де:
— Мен жараланып қалдым. Мені тастамай ала ке- тіңіз! Атым болдыруға айналды,— деді ол. Ңарасам оқ оң жаң ңолынан тиген екен. Сірә, оқ атына да тисе керек, өйткені астындағы көк аттың сауыры жосадай
Достарыңызбен бөлісу: |
