Мәдениет пен тілдің байланысы
Тіл философиясы априорлы түрде білімнің түрлі салаларын: мәдениеттануды, лингвистиканы, тілтануды, социолингвистиканы, семиотика, семиологияны қамтуды қажетсінеді. Егер біз сұрақтың іргелі мәселесін анықтайтын болсақ, онда бірнеше салалардағы ізденістер нәтижесі болатын ғылыми шындыққа сілтеме жасауға міндеттіміз. Тек сонда ғана біз өз нәтижеміздің дәйектілігіне сендіре аламыз. Тіл тек қана коммуникативті қызмет атқарып қоймайды, сонымен қатар, магиялық-мистикалық қызмет те атқарады. Адамды жаңғырту – тілді жаңғырту деп түсінуге болады.
Оған қоса, осы ұғымдарды концептуалды түрде талдау барысында тілдің таза аудармашылық рухы ашылатындығы тағы да бар дегендей. Тілдің аудармашылық рухы, біріншіден, оның белгілік табиғатына тәуелді. Ал белгінің өз табиғаты бүгінгі таңда симулякр туралы түсінікпен, яғни негізі жоқ негізділікпен, шындығы жоқ шындықпен байланыстырыла қарастырылады. Тілдің таңбалық сипаты таңба, белгі ұғымдарын нақтылау арқылы ашылады. Сонымен, тіл арқылы жүзеге асатын аударма мәселесінің лингвомәдениеттанулық тұрғыдан қарастырылуының орындылығы танылады.
Мәдениет түгелдей тілдік үлгімен, сондағы заңдылықтармен құрылымданатындықтан, Мәтін-иет ретіндегі мәдениетті толық та жан-жақты сараптау дискурс, интермәтін, мәтінмаңы (контекст), фрейм (күтулі жағдайлар) және т.б. лингвомәдениеттанулық терминдер мен тіл философиясының майталман өкілдерінің концепцияларына тоқталуды қажет етті.
Достарыңызбен бөлісу: |
