141
күй және күйшілер туралы аңыздар
соққан жел, жауған жауынға ден қойып, табиғатпен тілдес бо-
лып өседі.
Күндердің бір күнінде, бойы өсіп,
бұғанасы қатқан Қорқыт
түс көреді. Түсінде ақ сақалы беліне түскен, ақ таяғы көк тіре-
ген әулие қарт аян береді: «уа, Қорқыт, тұр!—дейді әулие.—Сен
бір аспап жаса. Аспабың алты жасар нар атанның жілігіндей
болсын, шанағы қара бақырдай болсын,
көні аруананың бауыр
терісінен болсын, тиегі ор текенің мүйізінен болсын, ішегі бесті
айғырдың құйрығынан болсын. Аспабыңның аты қобыз бол-
сын. Сол қобыз қиялыңа қанат, жолыңа шырақ,
жаныңа ара ша
болар!»
Қорқыт осы сөзді өңінде естігендей болып оянса, көкірегі
күйге толып, көмейінен сөз саулағандай халде екен дейді. Сол
бетінде қобыз жасауға кірісіп,
әулиенің қойған барлық шарт-
тарын орындайды. Сонан соң қобызды қолына алып, құлағын
бұрап, қияғын шалып көрсе, сарнап қоя береді.
Әлгі көкірегін
кернеген күй қобызына көшіп, аспан асты сазды сарынға бө-
ленеді. ұшқан құс, жүгірген аң, ескен жел—бәрі сүттей ұйып,
қобыз күйін тыңдайды.
Қорқыт тартқан көп күйдің бір қайырымы осы екен.
Достарыңызбен бөлісу: