§ 139. Морфологик юл белән рәвеш ясалышы

–ча / -чә кушымчасы ярдәмендә исемнәрдән, алмашлыклардан, рәвешләрдән һәм төрле фигыль формаларыннан рәвешләр ясала.

а) Исемнәрнең берлек һәм күплек формаларына ялгана, күбрәк чагыштыру мәгънәсендәге рәвешләр ясала: татарча, язча, китапча, дусларча, байларча, иптәшләрчә һ.б.

Төшкә таба күк йөзе ачылып, кояш язча көлеп җибәрде (Ф. Хөсни). Матвей Яковлич та, Ольга Александровна да, татарча аңлаганлыктан, Миңзифа әбигә сөйләшү бер дә читен булмады (Г. Әпсәләмов). Һәрнәрсәгә үземчә күз салам, Бер шагыйре мин дә татарның (С. Хәким).

ә) күбрәк иялек килешендәге зат алмашлыкларына, яки билгеләү алмашлыкларына ялгана: минемчә, аныңча, аларча, синеңчә, үземчә, үзеңчә һ.б.

... Син үзеңне дөньяда безнеңчә йөрт, безнеңчә тот... (Г. Тукай). Юк, юк!- диде ул.- Минемчә булыр, мин әйткәнчә (Г. Бәширов).

б) сыйфатларга һәм рәвешләргә ялгана: әүвәлгечә, элеккечә, кичәгечә, яңача, җиңелчә, бүгенгәчә, кыскача һ.б.

в) кайбер затланышсыз фигыль формаларына ялганып рәвеш ясала: әйткәнемчә, күрүемчә, белүебезчә һ.б.

1. П а р л ы рәвешләр. Синтаксик ысул белән ясалган рәвешләр арасында парлы рәвешләр һәм телдә таралышы, һәм структур төзелешенең төрлелеге ягыннан аерым урын алып тора. Парлы рәвешләрнең түбәндәге төрләре бар:

а) баш килештәге ике исемнән торган парлы рәвешләр: ара-тирә, көн-төн, иртә-кич, вакыт-вакыт, тау-тау, төркем-төркем һ.б.;

Аны ел буе берөзлексез һәр иртә-кич су керә дип сөйлиләр (Г. Кутуй). Һөҗүмгә һәр минут хәзер булып тору өчен сугышчылар көн-төн кар көриләр (Г. Әпсәләмов). Берни дә каршы тора алмый котырынган ташуга! Карт өянкеләрне сындырып ыргыта, күпер төбендәге тау-тау кар, боз өемнәрен кубарып ала... (Г. Бәширов). Кече якның чаршавы артында ара-тирә көйсезләнеп кече сеңел шыңшый... (Г. Бәширов).

ә) сыйфат яки рәвешләр кабатланып килеп, парлы рәвешләр ясала: тиз-тиз, кинәт-кинәт, кызу-кызу, әкрен-әкрен, озын-озын, кышын-җәен һ.б.;

б) –лы / - ле, -сыз / - сез кушымчалы сыйфатлар яки исемнәр кабатлана: ишекле-түрле, үрле-кырлы, иртәле-кичле, арлы-бирле, кулсыз-аяксыз, вакытлы-вакытсыз, урынлы-урынсыз, ирекле-ирексез һ.б. ;

в) алмашлыклар һәм аларның төрле килеш формалары кабатланып, рәвешләр ясала: аннан-моннан, алай-болай, анда-монда, анда-санда һ.б. ;

г) исем, рәвеш яки алмашлыкларның төрле килеш формалары кабатланып килә: күзгә-күз, колактан-колакка, кулдан-кулга, үзеннән-үзе, үтәдән-үтә, элек-электән, буйдан-буйга, көннән-көн, елдан-елга һ.б.;

Билгеле булганча, к у ш м а һәм т е з м ә рәвешләрнең ясалу ысулы бер үк, алар үзара ияртүле бәйләнештәге сүзләрнең кушылуыннан барлыкка килә. Нинди сүз төркемнәре кушылуга бәйле рәвештә кушма рәвешләрнең берничә төре билгеләнә:

а) кушма рәвешнең беренче компоненты булып шул, һәр, үз һ.б. алмашлыклар килә, икенче компонент күпчелек очракта исем була: һәрвакыт ,һәрчак, кайвакыт, шулчак, һәрвакытта, үзара һ.б.

Күңел шатлык белән тулы, Җаным һәрчак шат минем (З. Мансур). Уракчылар зур дәрт белән үзара ярышып ура башладылар (М. Гафури). Якуб, яшьләрнең сөйләшүләрен тыңлап, кайвакыт үзе дә катышып, су буенда уйланып утырды (И. Гази). Шулчактан бирле якын дуслар булып киттек (Р. Ишморат).

Бүген, быел кебек телдә киң кулланылыштагы рәвешләр дә шул ук алмашлык + исем калыбында ясалганнар: б у+ көн ~ бүген, бу + е л~ быел һ.б.;

ә) беренче компонент булып билгесезлек төсмерен белдергән бер саны килә, икенче компонент исем, сыйфат, рәвеш һ.б. сүз төркемнәре: бераз, берүзе, бервакыт, беркөн, бермәлне, берсүзсез, бертуктаусыз, беравык, берьюлы һ.б.

Бу кушма рәвешләрнең синонимы буларак, еш кына һич алмашлыгы белән ясалган рәвешләр дә кулланыла: һичсүзсез, һичтуктаусыз, һичөзлексез һ.б.

б) кушма рәвешләргә шулай ук үзенчәлекле юл белән ясалган башаркан, йөзтүбән, яланаяк, баштүбән, яңабаштан кебек рәвешләр дә керә:

а) юнәлеш килеше формасында рәвешкә күчкән сүзләр: гомергә, мәңгегә, күпкә, озакка, юкка, бергә, тикмәгә, заяга һ.б.

ә) чыгыш килеше формасыннан рәвешкә күчкән сүзләр: яңадан, эчтән, тыштан, киредән, кулдан (язу), киредән, юктан, өстән-өстән һ.б.

б) у р ы н – в а к ы т килеше формасында аерымланган рәвешләр: башта, арыда, биредә һ.б.

в) хәл фигыльдән күчкән рәвешләр: бара-бара, тора-бара, үтә, үлеп, өзелеп һ.б.

Морфологик изоляцияләнү юлы белән ясалган рәвешләргә тамыр яки ясалма нигезле рәвешләрнең төрле килеш кушымчалары белән кулланылу очракларын да кертергә кирәк. Мәсәлән, ерак рәвеше телдә төрле килеш формаларында очрый: ерак ~ еракта ~ еракка ~ ерактан һ.б. Ләкин болар рәвешләрнең килеш белән төрләнеше дип кабул ителергә тиеш түгел.Чөнки бу шундый ук р ә в е ш л ә ш ү (адъективация) күренеше, ягъни алар билгеле бер килеш формасында аерылып, рәвешкә күчкәннәр, ә килеш кушымчаларын алуның сәбәбе предмет билгесен белдереп (ерак җиргә, ерак җирдән һ.б.), вакытлыча исемләшү белән бәйле булуы ихтимал.

Һай, әле бик еракта идек без, Җитмеш чакрым җирдән килдек без... (җыр). Кош оча, йолдызлар атыла, Елгалар ярыннан ташына... Шуларны күрәм дә, күңелем еракка, еракка ашкына (Р. Фәйзуллин). Кошларның да калмый бәхетлесе Еракларда ялгыз аерылып... (Р. Байтимеров). Күн иярләр түзми шәп атларга, Йөрәк ничек түзсен еракларда (Зөлфәт).

Конверсия ысулы белән ясалган шундый ук рәвешләргә: бире~биредә ~ бирегә, хәзер ~ хәзергә ~ хәзердән, күп ~ күпкә ~ күптән һ.б. кебек рәвешләр дә керә [Тумашева, 1964: 249-256].

Шуны да билгеләп үтәргә кирәк, конверсия ысулы белән рәвешләр ясалу кайбер хезмәтләрдә артык киңәйтелеп күрсәтелә, ягъни яхшы, начар, якты, җылы, салкын, суык, җиңел, озын, туры һ.б. сыйфатларның җөмләдә фигыль белән бирелгән кисәкне ачыклап, х ә л функциясендә килү очраклары конверсия ысулы белән ясалган рәвешләргә кертелә [Татарская грамматика, 1993: 501-503]. Моңа капма-каршы фикердә торучы галимнәр исә, сыйфат һәм рәвеш мөнәсәбәтенең катлаулы булуын таныган хәлдә, сүз төркемнәрен морфологик планда бу рәвешле билгеләүгә каршы чыгалар. “Исемне ачыклап килгән рәвешне “сыйфат ролендә килгән рәвеш”, һәм фигыльне ачыклап килгән сыйфатны “рәвеш ролендә килгән сыйфат” дип әйтүне дөрес дип әйтеп булмый, чөнки бу очракта, гали әйткәнчә, “төптәнрәк караганда, морфологик категорияне синтаксик категория белән бутау гына була” [Д. Г. Тумашева, 1964: 251].

БЕЛЕМЕГЕЗНЕ ТИКШЕРЕГЕЗ.

2.Рәвешләр мәгънәләре буенча ничек төркемләнәләр? Билге һәм хәл рәвешләренең төрле төркемчәләрен аерып күрсәтегез, мисаллар китерегез.

3. Рәвешләрнең лексик составы һәм ясалыш ысуллары турында сөйләгез.

5. Рәвеш ясагыч кушымчаларны атап күрсәтегез, мисаллар китерегез.

6. Синтаксик ысул белән нинди рәвешләр ясала?

а) парлы рәвешләрнең структур төрләрен атагыз, мисаллар китерегез.

б) кушма рәвешләр күбрәк нинди сүз төркемнәреннән ясала?

в) тезмә рәвешләргә мисаллар китерегез.

7. Конверсия ысулы белән рәвеш ясашын аңлатыгыз. Төрле сүз төркемнәреннән һәм төрле грамматик формада рәвешкә күчкән сүзләргә мисаллар китерегез.

8. Конверсия ысулы белән рәвеш ясалышына карата нинди бәхәсле карашлар бар?

РӘВЕШ СҮЗ ТӨРКЕМЕН АНАЛИЗЛАУ ҮРНӘГЕ.

1. 
   Ясалышы буенча нигезнең төрләре
   
2. 
   Рәвешнең мәгънә төркемчәләләре
   
3. 
   Нинди сүзне ачыклавы һәм җөмләдәге функциясе.
   
4. 
   Төрләнеше (исемләшү һәм дәрәҗә)
   

Тавышларга охшатып ясалган аваз ияртемнәре белән бергә, кеше яки предмет хәрәкәтен, яктылык яки башка билге буенча табигать күренешен “образлы итеп күз алдына китерү өчен” (Д. Г. Тумашева) дә төрле и я р т е м н ә р кулланыла. Аларны гадәттә “образ ияртемнәре” дип атыйлар: ялт, гөлт, җем-җем, җәлт-җәлт һ.б.

Л е к с и к – с е м а н т и к яктан аваз ияртемнәре чынбарлык күренешләрен белдерәләр, әмма алар аны атап күрсәтмиләр, ә кыска юл белән белдерәләр, ягъни аларның номинатив функцияләре юк: карр-карр, бак-бак, гөлдер-гөлдер, шыбыр-шыбыр һ.б.

С и н т а к с и к яктан аваз ияртемнәре аерым җөмлә кисәге булып киләләр:

1. Хайван, җәнлек, кош-корт, бөҗәк тавышларын тасвирлый торган аваз ияртемнәрею. Татар телендә бу төркемгә кергән аваз ияртемнәре бай һәм күптөрле, һәм алар әдәби әсәрләр телендә дә шактый мул чагылыш таба.

Й о р т х а й в а н н а р ы тавышының тасвиры: иһа-һа-һай, бә-ә, һау-һау, эм-мә-ә, ләң-ләң, мики-ки, му-у һ.б.

Әйе, әнә ул чыкты, әче тавыш белән кешнәп тә җибәрде: “Иһа-һа-һай!” (М. Кәрим). Гөлбәчкә ябылган бәрәннәр, әниләренең тавышын ишетеп, артларына ут капкандай, кычкыра башладылар: “Эм-мә-ә! Эм-мә-ә!” (Г.Сабитов). Кәҗә әйтә: “Мики-кики!” Капчыктагы бүре башы бит унике (Г. Тукай). Кыяфәтсез түгел, матур ул, әни, матур. Ләң-ләң дип өрә дә белә ул (Г. Шәрәфи). Айдарны күргәч, песи, балалары өстенә тәпиен салды да, “менә минем песиләрем бар” дигән шикелле, элеккечә “мияу” дип түгел, тамак төбе белән әкерен генә “мау” дип сузды (Г. Шәрәфи).

К о ш – к о р т тавышларының тасвиры: ка-ка-ка, кыйгак, кикрикүк, кыт-кыт-кыт, пи-би-би, бак-бак, гөлдер-гөлдер һ.б.

Иң элек, муенын өскә сузып, “ка-ка-ка” дигән булып безнең ала каз килеп чыкты (Ш. Маннур). Каз, поварны аңлагандай, җанланып сөйли башлый : “кый-кый, каг-каг”,- ди, һәм поварга бер-ике тапкыр ышкылып үтә: “Кыйгак-кыйгак!”,- ди (Ә.Еники). “Пи-би-би-бип”,-ди каз бәбкәсе, Яхшатланып килгән, сөйләнә (Һ. Такташ). – Кыт-кыт-кыт, кунакларга вакыт!,- дип, берәм-берәм... куначаларга менеп кунаклыйлар икән...(әкият). Усал күгәрчен... гөлдер-гөлдер килде дә очып китте (Г. Шәрәфи). Сания апа суга бара зәңгәр чиләген асып. Сандугачлар чут-чут сайрый көянтәсенә басып (җыр).

Е р т к ы ч җ ә н л е к л ә р тавышыннан әдәби әсәрләрдә күбрәк бүре авазының тасвиры теркәлгән:

Җил дулый, Ач бүре юлдан адашкан, Ач бүре шыңшый, Улый: У-у-у- у-у! (Һ. Такташ).

Б ө җ ә к л ә р тавышының тасвиры: безз-безз – черки тавышы, чарр-чарр – чикерткә тавышы һ.б.

§ 144. Образ ияртемнәре. Табигатьтәге һәм кешеләргә бәйле төрле тавышларга охшатып ясалган аваз ияртемнәреннән тыш телдә к ү р ү, с и з е м л ә ү г ә бәйле рәвештә ясалган тасвирый сүзләр – о б р а з ияртемнәре дә кулланыла. Тикшеренүчеләр образ ияртемнәрен дүрт семантик төркемчәгә бүлеп карыйлар: я к т ы л ы к һәм төс тасвирлары, х ә р ә к ә т тасвирлары, к ы я ф ә т һәм характер тасвирлары, э ч к е с и з е м л ә ү г ә бәйле тасвирлар [Татар грамматикасы, 2002: 426-427]

Я к т ы л ы к һәм т ө с тасвирлары: ялт, гөлт, ялт-йолт, ялтыр-йолтыр, ялык-йолык, җем-җем һ.б.

Чын күл бу, хәтта җем-җем уйнаклаган вак дулкыннарга кадәр күренә (Ә.Еники). Бала-чага урамнан керергә өлгерә алмады, ялтыр-йолтыр яшен утлары уйнарга тотынды (Г.Ибраһимов). Ул да булмады, күзен ялт-йолт уйнатып, Гыйльми Салихы үзе килеп чыкты (А.Гыйләҗев). Мылтыгын аскан муенга, аста атның яхшысы, юл язудан курку юк: гөлт иткән айның яктысы (Г.Исхакый).

Х ә р ә к ә т т а с в и р л а р ы: тыр-тыр, тыз-быз, җил-җил, кәз-кәз, фырт-фырт, мелт-мелт, дерт-дерт, челт-челт, дер-дер һ.б.

Э ч к е с и з е м л ә ү г ә, психик халәткә бәйле тасвирлар: жу, дер-дер, дерт, леп-леп, сулк-сулык һ.б.