172
Үміт cәулесі
«..Білмегендер оларды абырой сақтағандықтарынан
бай деп ойлайтын пақырларға беріңдер», – деген.
Мағынасы: Адамдардан ризық, нәсіп күтіп жал-
барынба!
Расында Алла тағала ризықты, ажалды
кепілдікке алған. Өйткені ешкімнен сұрамайтын адам-
дар игі, бастары көтеріңкі және абыройлы болып келеді.
Бұл жайында Құранда:
«...(кедейлер) тіленшілік
етпегендіктерінен басқалар оларды бай деп ой-
лайды, кейіптерінен де белгілі, ешкімнен қадалып
тіленшілік жасамайды...» деп мұсылман кедейлер, на-
мысты, абыройлы болғандықтары сонша олардың кедей
екендіктерін біле алмайды. Тек білер болса парасатты,
көкірегі ояу адамдар ғана тани алады екен. Және олар
сұрағанда да қадалып, артынан қалмай, байларға жа-
бысып, жалбарынып тіленшілік жасамайтындығымен
сипатталған. Тіпті олардың сұрамайтындықтарынан
басқалар оны бай деп ойлап қалады екен. Бұл да кедей
мұсылманның Құрандағы сипаты.
АШУ – ДҰШПАН
Бір кісі Салман Фарисиға келіп былай дейді: «Әй,
Алланың құлы! Маған насихат айт!». Салман Фариси:
«Ашуланба!» дегенде әлгі кісі: «Ашуланбау қолымнан
келмейді», – дейді. «Олай болса, ашуланған кезіңде тілің
мен қолыңа ие бол!» – деген екен. Өйткені қысқа сәттегі
ашу, пендені өмір бойы өкіндіретін іске жетелейді.
Адам ашуланғанда ашуын басу оған парыз болады.
Ал бұл парызды орындау үшін пенденің білімі болуы
қажет. Білімі болуы керек дегеніміз мыналар:
Ашуды
басу жайлы аят пен хадистерді білу немесе есіне алуы
қажет.
173
Үміт cәулесі
Бірде Омар (р.а.) бір кісіге ашуланып, дүре соғуды
бұйырады. Сонда ол
Омарға Құранның мына ая-
тын оқиды:
«Кешір! Жақсылыққа шақыр және
Достарыңызбен бөлісу: 
