Жарғының ежелгі бес тарауына тағы да екі тарау қосып, «Жеті Жарғы» (Жеті
хақиқат) деп атаған. Тәукенің кезінде қосылған екі тарау: 6) Жесір дауы, 7)
Құн дауы. Шапқыншылық кезде кісі өлтіру көп болған соң,
құн дауын
қылмыс заңынан жекелеп, өз алдына заң еткен. XV-XVIII ғасырда
қолданылған Жарғының үзінділері халық аузында сақталған. Мәселен, «Қара
қылды қаң жару», «Ердің құнын екі ауыз сөзбен шешу»; «Түгел сөздің түбі
бір, түп атасы – Майқы би», «Тура биде туған жоқ». Жарғының бір нұсқасы
«Қазақ хандарының рәсимлері» деген атпен Стамбулда Сулеймен Канунидың
кітапханасында сақталыпты. Жарғының негізгі ережелерін 18-19 ғасырларда
ел басқарған сұлтандар, билер жақсы білген (Абылай, Жәңгір,
Ахмет
Жантөрин, Құнанбай қажы). Олардың айтуынан орыс ғалымдары А.И.
Левшин, А. Ягмин, И.II. Ибрагимов, В.А. Плотников, ДʼАндре, Бонч-
Осмоловский, А.И. Добросмыслов жазып алған. Бұл заңдарды 19 ғасырдың
басында жақсы
білген атақты билер Қарымбай, Балтекей, Құнанбай М.М.
Сперанскийдің мәжілісінде қатынасып, «Сібір қазақтары туралы заң» (1824)
жасауға қатысқан. Қасым хан мен Есімнің заңдарын әкесі Құнанбайдан
жазып алған Абайдың інісі – Халиулла Өскембаев. Ол өлген соң достары бұл
заңдарды Сібірде шығатын газетте жариялаған. Сонымен, Жарғы заңдары
қазақ халқының рухани тіршілігінде айқын із қалдырған тарихи ескерткіштің
бірі [16-25].
Достарыңызбен бөлісу: