Жау жүре алмас десіпті
Қырлы қала шәрінің
Бір жағысудың жағасы,
Алтықабат
ор қазып,
Бекіткенін қарашы.
Қырық жерден қойдырып,
Болаттан соғып қақпаны….
Список исторических топонимов Среднего Прииртышья можно
продолжить. Только в 2006 году во время летних экспедиционных работ, мы
обнаружили более 30 уникальных раннесредневековых топонимических
объектов. На сегодняшний день предварительные
этимологические
исследования проведены по таким историческим топонимам как – Ақсарай,
Ақтоғай, Ақсу, Қулы көл (Аққу), Емыль, Қазан, Қара түн, Түлкісу (Тюлька),
Үрлітүп (Урлютуп) и др. Но уже этих вполне достаточно,
чтобы обратить
внимание исследователей на проблему древнетюркского и огузо-
кыпчакского наследия в топонимии Среднего Прииртышья.
Топонимия
Прииртышья уходит своими корнями в раннее средневековье, это указывает
на глубокую историческую преемственность и сохранении традиций
насельников евразийских степей.
Литература:
1. Артықбаев Ж.О., Ерманов А.Т., Жәнісов Ә.Т.
Орта Ертіс өңірі қимақ
дәуірінде («Темір жауынгер» тарихының құпиясы). – Астана,
«Фолиант» баспасы, 2004.
2. Әбілғази. Түрік шежіресі. Ауд. Б.Әбілқасымов. – Алма-Ата, 1992
3. Ал-Истархи. Китаб месалик ал-мемалик //Материалы по истории
туркмен и Туркмении. Т. 1. VII – XV вв. араб. и перс. источники. – М.-
Л., 1939
4. Ал-Идриси. Нузхат-ал-Муштак ви ихтирак ал-Афак //
Сурат ал-Ард
//Материалы по истории туркмен и Туркмении. – М.-Л., 1939.
5. Қазақ халық әдебиеті: көп томдық. Т. І. Қобыланды батыр. Алматы,
1986
6. Русско-китайские отношения XVII в. т. І, М., 1969 /сб. документов/.
7. Сембин М. Сырлытам. Көне ескерткіштер туралы толғам // Білім және
еңбек. 1987. №8, 36-37 бб.