146
Осындай адамға деген көзқарасты жан-жақты аңықтама ретінде
пайдаланып, Н.Макиавелли өткен адамзат тарихын (ертедегі Грекия
мен Римді) осы тұрғыдан қарайды. Мұндай көзқарастың тарихтағы
түңілушілік сипатын айтпаса да көруге болады. «Адамдар жайында,
жалпы алғанда, мынаны айтуға болады. Олар рақымсыз және тұрақсыз,
алдау мен екіжүзділікке жақын, әлдебір төнген қауіптен қашады, оңай
олжаға жүгіреді».
Адам табиғатының өшпес өзімшілдігі қажетті түрде мемлекеттік
ұйымдардың пайда болуына әкеледі. Тек мемлекеттік күш, билік қана
адамдардың өзімшіл іс-әрекетіне
тосқауыл қоя алады, өмірдегі тәртіп
қалай болуы керектігі жөніндегі қағидалар мен нормаларды туды-
рады. Сөйтіп, Н.Макиавеллидің ойынша, мемлекет адамдардың өз
іс-әрекеттері арқылы дүниеге келеді, ал Құдайдың оған ешқандай
қатысы жоқ.
Н.Макиавеллидің адамға деген көзқарастарының ғажап жері ол
тек жеке адамның мүдделерін мойындап қоймай,
сонымен қатар
адамдардың
ортақ мүддесінің негізінде
әлеуметтік топқа айналу
мүмкіндігін көрсетуінде. Ол Ертедегі Рим тарихын сараптай келіп,
«ондағы қабылданған заңдардың сипатының ерекшелігі ондағы халық
пен басқару топтарының арасындағы күрестерден шығатыны туралы»
пікірге келеді. Өзінің әлеуметтік-саяси философиясында, Н.Макиавелли
Құдайдың керектігін қажет етпейді, бәрі де адамның табиғаты мен
тәлім-тәрбиесінен шығады.
Оның ойынша, христиан діні алғашқы
қалыптасқан мақсат-мұраттардан анағұрлым алшақтап кетті. Католик
дінінің қызметкерлері Папамен бірге жемқорлық жолына түсіп, халық
алдындағы абыройынан жұрдай болды.
Екінші жағынан, христиан дінінің моральдық қағидалары өзінің
қасиетті, киелі адамдары ретінде мүсәпірлерді, өмірдің қызығынан
бас тартқан адамдарды жұмаққа батыл іс-әрекеттерінің арқасында
емес, көнбістігінің, зардап-азап шегуінің
негізінде барғысы келгендер
деп есептейді. Кейіннен XІX ғ. Ф.Ницше христиан дінінің моральдық
қағидаларын сынағанда, осы Н.Макиавеллидің идеяларына ұқсас
пікірлер айтады.
Ал мұның өзі Н.Макиавеллидің айтуына қарағанда, кертарт-
палыққа әкеледі. Ол Грекия және Римнің өткен тарихында болған
көпқұдайлыққа сүйсіне қарайды, өйткені
олар белсенді адамдарды,
батырлықты паш еткен.
– Дегенмен қоғамға дін керек, өйткені езілген, зардап шеккен халық
дін арқылы өзіне рухани сүйеніш тауып, өмірдің қиындығына төзе
алады, мемлекеттік тәртіп дінсіз мүмкін емес, – деген ащы пікірге келіп
тоқталады ұлы ойшыл.