Өзбекстан республикасы жоғары және орта арнаулы бiлiм министрлiгi а. Бектаев, Т. Турткулбаева

36 
бiреудiң жасып мұңынан жарылуға жақындап келем.
жүрегiм сыздаған кезде Өмiрдiң өткелдерiнен
жаным мұздаған кезде
қиындық көп көргенiммен, 
мен сенi саялаймын. 
өртенiп от басқаныммен, 
Бiреудiң күлкiсiн көрiп,
өзiңмен қоштаспадым мен. 
бақыттының түр-түсiн көрiп, Күлкiмдi, жайлы күнiмдi,
шаттанып қалған шағымда 
азапты қайғы-мұңымды 
жеткендей арман-сағымға, 
өзiммен бөлiскенiң Үшiн, 
қуаныштан дiрiлдеп денем,
қатем мен жеңiстерiм Үшiн 
алдыңа күлiмдеп келем.
менiң мынау қиындау
Ажалмен айқасқан сәтте тағдырым болып 
қыршын жас көз iлгенiн көрiп, о баста көрiскенiң үшiн 
Өлең, мен сенi аялап өтем! 
«Айек» есiмдi ақын Маржан Ершуованың «Шырақ» атты жыр жинағына 
дес берейiк. Бұл жинақта Маржан өзiнiң ақын басын тасқа да ұрып тауға да 
қысқасы шарқ ұрып iзденгенiне куә боламыз. Ендеше, ақынның өлеңдерiнен 
үзiндi келтiрейiк. 
«Ақ бетiнiң сүтi тамып…» 
Керуендей ұзын күн, 
Мұхит түбiн бойласам 
Кешегiден көшедi.
Үмiттенем қуыапен: 
Шапағындай қызыл тым, 
Тасқын жұтып қоймаса. 
Арманымды төседiм. 
Арман өлмей, жоқ күмән, 
Ұшқан ұям – орнында,
Пендемiн ғой, айыбым. 
Кеттiм алыс, жырақтап.
Көзiм алды көк тұман, 
Жүрегiме, жаныма
Кiмнен күтем қайырым. 
Үмiт деген шырақты ап.
Тарғыл, тарғыл, 
Жеткiзбеген жол шетi,
Тарғыл тас 
Мың сүрiндiм, құладым.
Табанымды қариды. 
Дүниенiң бөлшегi
Аялайды – көзде жас 
Тас кескендей шыдадым. 
Анашымның әлдиiн. 
Күн айналып. Түн келер.
Ернiн керген езу – күн 
Түксие ме төге мұң. 
Елiре ме желменен?! 
Аспандағы денеден 
Жоқты iздеп, кезуден, 
Арманымды енемiн. 
Кесiр таптым көлденең. 
Кете ме, - деп әл дәрмен,
Көк Аспан мен Қара жер 
Шыңырауға шын ауса.
Қауышса егер не дейдi: 
Жеткей, - деп ем, жан-кемем, Бақыт деген - қара тер 
Тауға жетiп құлауға. 
Қазаныңды жебейдi. 
Қанатымды жайып мен, 
Поэзиясында өз суреткерлiгiмен елдi ойланта келген ақынның бiрi – 

жүктеу/скачать 1.27 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: