Педагогика

қарастыру керек. Менің ойымша тартпаны екеу қылмай, біреу
қылсақ. Біреу қылғанда, баланың мойнынан аяғына жететіндей
қылсақ. Енді тартпа демей-ақ жабу дейік. Жабу бесіктің бір
жағына, айталық, 6-7 баумен байланған болса, баланы
жѳргегімен орап, тѳсегіне салып, әлгі жабуды жаппай жауып,
бесіктің екінші жағынан алып келіп, тағы 6-7 баумен байласақ.
Міне, осындай жабумен таңылса, аса зиянды болмас еді. Бұл
бір – тәжірибе кѳрмеген ой. Мүмкін, қате болуға. Мен үшін
емес, баласын дұрыс тәрбие қылу үшін ата-ана осы ойды бір
тәжірибе қылып кѳрсе, игі болар еді.
Жә, баланы бесікке бѳлеуді мақұлдадық. Қалай бѳлеу
туралы да ой жүгірттік. Енді тербетуге келейік.
Күн батып барады. Үй іші қара кѳлеңке. Қыс болса, сасық
үңгірдің ішінде терезе аталған тесіктерден суық жел азынап
кіріп, аш аңдай ұлып тұр. Жаз болса, туырлықтың етегінен,
шидің арасынан жыландай жүз бұралып, қоңыр жел кіріп,
жолдасын жоғалтқан жандай мұңды, зарлы бір қоңыр әнге
басады. Үйдің бір босағасында бесік тұр. Ішінде бѳлеулі бала
жатыр. Жылап-жылап шаршаған. Енді айқай салып жылауға
шамасы жоқ. Әлсіз ғана ыңыранады. Бесік жанында баланың
анасы жоқ. Әлдеқайда кеткен. Мал жайлап, шаруа қылып жүр
ме? Әлде кѳрші үйдің қатынымен басын шұлғи-шұлғи бір
қысыр кеңесте отыр ма? Кім білсін, бесік жанында кѳзі кѳрдей
сұп-сұр бір кемпір отыр. Құрысқан қолы бесіктің
арқалығында. Салмақпен бесікті тербетеді. Бала ыңыранады,
бесік күңіренеді, кемпір де күңіренеді.
Әлди-әлди, ақ бѳпем,
Ақ бесікке жат бѳпем.
Жылама, бѳпем, жылама,
Жілік шағып берейін,
Байқұтанның құйрығын,
Жіпке тағып берейін…
Әлди-әлди, әлди-ай… –деп күңіренеді кемпір. Кемпірде
талу жоқ. Тербетеді, күңіренеді, тербетеді.
26

Баланың ыңылы баяулап келеді. Басылды. Бала ұйықтады.
Кемпір күңіренеді. Болмаса сол кеште, бос үйде бесіктің
жанына жас баланың жеті жасар апасын отырғыз. Жел
жылайды, бесіктегі бір жасар да жылайды. Жанында отырған
жеті жасар да жылайды. Бос үйде дауыс шығарып, қорқуын
азайту үшін бесікті тарсылдатып тұрып тербетеді. Әлде не
уақытта бала ұйықтайды. Бесік жанында ѳксігін баса алмай
апасы әлі отыр.
Не болмаса, мынадай картинаны кѳз алдыңа алып кел. Түн.
Бала бесікте бѳлеулі жатыр. Жанындағы тѳсектегі шешесі
қалың кѳрпені жамылып шырт ұйқыда. Қарны ашты ма,
тоңды ма, тѳсегі тынышсыз болды ма, бір мезгілде бала оянып
жылайды. Бастап ақырын жылайды. Елең де қылған ана жоқ.
Дауысты молайтыңқырайды, оянған ана жоқ. Шыр-пыры
шығып, пырылдап, ішегі түйіліп жылайды. Ыңырана түсіп
шеше оянады. Бастап тербетіп ақырын қозғайды. Оған бала
уанбайды, «тұрмадың» деп ашуланғандай айқайын үдете
түседі. Үй ішінде жел долданады, шеше де долданады. «Ѳй,
кѳгала келсін, шешек шықсын», - дейді шеше. Тарс-тұрс, тарс-
тұрс тербетеді. Баланың айғайын бесіктің тарсылы жеңеді.
Әлде не уақытта бала ұйықтайды. Баласын күбірлеп қарғай-
қарғай қорылдап, ұйқыға кетеді шеше. (Әрине, қазақ
қатынының кѳбі мұндай емес қой. Бірақ кѳбі осындай десек,
аса адаспаймыз. Пысық, сергек, бала қадірін білетін аналардан
мына сѳзіме кешірім сұраймын.)
Жә, күңірене-күңірене баланың әжесі ұйықтайды. Жылай-
жылай бала ұйықтайды. Қарғай-қарғай баланы, ана
ұйықтайды. Баланың осы ұйқысы сау ұйқы ма? Шын ұйқы
ма? Жоқ.
Бұл дұрыс ұйқы емес. Бұл ұйықтату емес, шайқап-шайқап
баланың басын айналдыру, естен тандыру.
Тербетіп ұйықтату – баланы талдырып ұйықтату деген сѳз.
Тербетіліп ұйықтатылған бала ұйықтап жатқан жоқ. Талып
жатыр. Ѳзіңді бір нәрсеге тас қылып байлап тұрып, ерсіл-
27

қарсыл шайқап-шайқап тербетіп-тербетіп талдырып тастаса,
жақсы болар ма? Қазақ әйелі! Балаңда қасың болмаса,
тербетпе баланы. Бесік – баланың жататын орны. Естен
тандырып, талдыратын орны емес. Осыны ұғыну керек,
ұғу керек.
Ұйқы. Ұйқысы тыныш болу үшін баланы кѳзді
шағылыстыратын жарығы жоқ, құлақты жаратын айғайы жоқ
жерде ұйықтату керек. Әсіресе кенет айқай болмасын.
Баланың тыныш ұйықтауына себеп болатын бір нәрсе –
баланы белгілі бір уақытта ұйықтату. Және баланы
жаратылыстың ѳзі ұйқы үшін белгілеген уақытында яғни
түнде ұйықтату керек. Баланы түнде ұзақ ояу отырғызу дұрыс
емес. Баланы тамақ берісімен ұйықтату тіпті жѳнге келмейді.
Ұйқысы тынышсыз болады, һәм саулыққа зиян. Тамаққа тоя
сала ұйықтату – біздің жалпы зиянды әдетіміз. Ұйықтағанда
дененің, мүшенің бәрі демалатын, тыншығатын уақытта,
асқазанға сен тынықпа, мынау жеп-ішкеніңнің бәрін сен
қайнатып денеңе сіңіріп қой деу тіпті жѳнге келмейтін бір
зорлық емес пе? Ол сорлы қайтсін, бұл қызметті атқара
алмайды. Міне, осындайдан асқазан бұзылып, адамда неше
түрлі аурулар пайда болады.
Жас бала тіпті кѳп ұйықтайды. Жаңа туған бала ұйқыдан
тамақ үшін ғана оянады. 24 сағат бір тәуліктің 20 сағатын
ұйқымен оздырады.
Бала жарты жас шамасында әжептәуір уақыт ояу отырады.
Әйткенмен де екі жасқа қарағанша ояуынан ұйқысы кѳп
болады. 2–3 жасар бала күндіз 1–3 сағат, түнде 9–12 сағат, 4–5
жасар бала күндіз сирек ұйықтағанымен, түнде 10–11 сағат
ұйықтайды. 6–7 жасар бала 8–10 сағат, 12–13 жасар бала 8–9
сағат ұйықтайды. Жеткен адамға 6–7 сағаттан артық ұйқы
дұрыс емес.

жүктеу/скачать 2.51 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: