Сабақтың тақырыбы: Абай «Тұтқындағы батыр», «Өзіңе сенбе, жас ойшыл»
жүктеу/скачать 103.83 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Не верь себе
| Өзіңе сенбе, жас ойшыл
Өзіңе сенбе, жас ойшыл, Тіл өнері дертпен тең. Көңілдің жүгін қиял қыл, Ызаға тұтқын бой мең-зең. Қасиет тұтып, ойға ұмтыл, Қан қайнап, қуат егілсін! Онан гөрі еңбек қыл, Улы сусын төгілсін! Ойлай берсең, ой деген Не қызыққа келер кез. Кісі айтпаған, білмеген Күй әдемі, тәтті сөз. Тыңдама оны, ұмыт сен, Бүркен-дағы, бар да жат. Тамылжытып айтқанмен, Қыла алмассың сен қымбат. Кез болсаң қайғы, я зарға Құрсатса тілді ұмтылтып, Алып шықпа базарға, Асаудайын бұлқынтып. Қайғы-дертің мейлі мың, Саудаға салмақ өзіңе ар. Жаныңа түскен жараның Іріңін нетсін надандар. Біліп оған не керек, Ішіңнен қайғы жемесең, Жалтандаған жас жүрек Байғұс-ай десін демесең. Өз бойыңа болып сақ Жан-жағыңа қараңдар! Күн көріп жүр күліп-ақ Сенен басқа жарандар. Не верь себе Не верь, не верь себе, мечтатель молодой, Как язвы бойся вдохновенья... Оно — тяжелый бред души твоей больной Иль пленной мысли раздраженье. В нем признака небес напрасно не ищи: То кровь кипит, то сил избыток! Скорее жизнь свою в заботах истощи, Разлей отравленный напиток! Случится ли тебе в заветный, чудный миг Открыть в душе давно безмолвной Еще неведомый и девственный родник, Простых и сладких звуков полный,— Не вслушивайся в них, не предавайся им, Набрось на них покров забвенья: Стихом размеренным и словом ледяным Не передашь ты их значенья. Закрадется ль печаль в тайник души твоей, Зайдет ли страсть с грозой и вьюгой,— Не выходи тогда на шумный пир людей С своею бешеной подругой; Не унижая себя. Стыдися торговать То гневом, то тоской послушной, И гной душевных ран надменно выставлять На диво черни простодушной. Какое дело нам, страдал ты или нет? На что нам знать твои волненья, Надежды глупые первоначальных лет, Рассудка злые сожаленья? Взгляни: перед тобой играючи идет Толпа дорогою привычной... |