Сакрамэнт як дзейсны знак

Напэўна, большасць з вас у будучым будзе мець сваю сям’ю. Якога чалавека вы б хацелі бачыць побач з сабою?

Вучні атрымліваюць заданне намаляваць контуры хлопчыка / дзяўчынкі, падзяліць кожны контур напалову, a затым напісаць:

• (дзяўчыны) Чым павінна характарызавацца добрая жонка?

• (хлопцы) Чым павінен характарызавацца добры муж?

• (хлопцы) Якія рысы павінна мець мая жонка?

• (дзяўчыны) Якія рысы павінен мець мой муж?

Вынікі працы вучні запісваюць у падручнік для вучня.
Разважанне:

— Якія рысы характару я павінен (павінна) у сабе выхоўваць, каб у будучым быць добрым мужам (добрай жонкай)?

— Як я разумею сужэнства, якое заключаецца перад Богам?

— Ці малюся за асобу, якая будзе маёй жонкай (маім мужам)?

Добрай падрыхтоўцы да сужэнства служыць малітва ў гэтай інтэнцыі, таму зараз з даверам скіруем яе да Пана Бога:

1. 
   Памаліся за сваіх бацькоў аб умацаванні іх сужэнскага саюза.
   
2. 
   Напішы, як ужо сёння ты можаш рыхтавацца да адказнага сужэнства.
   

— не испытывать принуждения;

— не иметь препятствий с точки зрения естественного или церковного закона (ККК 1625).
Соглашение должно быть волевым актом каждого из брачующихся, свободным от любого насилия или серьёзной боязни чего-то извне. Никакая человеческая власть не может заменить этого соглашения. Если такой свободы нет, брак не действителен (ККК 1628).
Христианские супруги (…) в своём состоянии и положении имеют свой собственный дар в Народе Божием. Благодать, присущая таинству брака, предназначена совершенствовать любовь между супругами и укреплять их неразрывное единство. При помощи этой благодати они «помогают друг другу освящать себя через супружескую жизнь, а так же через принятие и воспитание детей» (ККК 1641).
Супружеская любовь по своей природе требует от супругов нерушимой верности. Это — следствие обоюдного дарования себя, которое совершают супруги. Любовь должна быть постоянной. Она не может быть «временной». Этот глубокий союз и обоюдный дар двух личностей, не менее, чем благо детей, требует полной верности супругов и нерасторжимости их единства (ККК 1646).

Тэма № 25, VIII кл.

— Чым адрозніваюцца гэтыя фігуры?

— Як і чаму падчас працы змяніўся колер пластыліну ў першай групы?

— Якая з гэтых фігур будзе больш трывалай і чаму?

— Якая з гэтых фігур, на ваш погляд, адлюстроўвае сапраўдную сутнасць сужэнства?
Бог адказвае
Падчас урачыстасці сужэнства маладыя кажуць адно аднаму наступныя словы: «Я, N.., бяру цябе, N.., сабе за жонку (за мужа) і абяцаю захоўваць табе вернасць у шчасці і ў няшчасці, у здароўі і хваробе, а таксама любіць і шанаваць цябе ва ўсе дні жыцця майго».

1. 
   Напішы, як ты разумееш гэтыя словы: падручнік вучня
   

Якім павінна быць сужэнства паводле Божага плана мы прачытаем у Святым Пісанні (спачатку вучні чытаюць самастойна, затым чытае К.):

«І стварыў Бог чалавека паводле свайго вобразу, паводле Божага вобразу стварыў яго, стварыў мужчыну і жанчыну. І благаславіў іх Бог,

— Якая істотная праўда адносна сужэнства заключаецца ў гэтых тэкстах Св. Пісання?

— Якімі рысамі мы можам ахарактарызаваць сужэнства?
Адказы вучняў К. запісвае на дошцы, вучні выконваюць гэта заданне ў падручніку:

АДЗІНСТВА

НЕПАРЫЎНАСЦЬ

ПЛОДНАСЦЬ

ВЕРНАСЦЬ

Адзінства — манагамія, азначае сувязь аднаго мужчыны і адной жанчыны. Непарыўнасць палягае на тым, што сужэнскі саюз заключаецца да канца жыцця адной са старон. Адзінства і непарыўнасць з’яўляецца дабром не толькі для сужэнцаў, але таксама і для іх будучых дзяцей. Сужэнская любоў адкрытая на плоднасць і скіраваная на пераказ жыцця, дару, які паходзіць ад Стварыцеля.

Толькі трывалая і любячая сям’я можа быць крыніцай сапраўднай любові, у якой будзе гарманічна развівацца кожны чалавек. Побач з непарыўнасцю ідзе вернасць. Захаваць сужэнскую вернасць дапамагае Хрыстус у сакрамэнце сужэнства, які становіцца для сужэнцаў крыніцай духоўных сілаў, месцам асаблівай прысутнасці Бога.

Для кожнага чалавека сям’я мае вельмі вялікае значэнне. У сям’і ты развіваешся, пазнаеш Бога, вучышся прабачаць, адчуваеш сябе бяспечна, бо твае блізкія любяць і клапоцяцца пра цябе. Напэўна, у будучым ты таксама захочаш стварыць сваю сям’ю, таму ўжо сёння ты павінен рыхтавацца да выканання гэтага вельмі адказнага задання, каб твая будучая сям’я была крыніцай шчасця, любові, павагі і ўзаемнай дапамогі. Задумайся, што ты сёння робіш дзеля дабра сям’і, у якой жывеш.

Для кожнага чалавека сям’я мае вельмі вялікае значэнне. У сям’і мы развіваемся, адчуваем сябе бяспечна, бо нашыя блізкія любяць нас і клапоцяцца пра нас. Большасць з вас у будучым захоча стварыць сваю ўласную сям’ю, таму ўжо сёння мы павінны рыхтавацца да выканання гэтых вельмі адказных заданняў, каб нашыя будучыя сем’і былі крыніцай шчасця, любові і ўзаемнай дапамогі. Задумаемся, што мы сёння робім дзеля дабра сям’і, у якой жывём:

— Як часта я малюся за сваю сям’ю?

— Што я раблю дзеля таго, каб у маёй сям’і была добрая атмасфера?

— Якія каштоўнасці я бачу ў трывалым сужэнскім саюзе?

— Што я раблю сёння для дабра сваёй будучай сям’і?

Праз пасрэдніцтва Маці Божай папросім Бога аб узаемнай любові і вернасці ў сужэнствах і сем’ях: Тваёй абароне.., Святая Сям’я, маліся за нас.

1. 
   Намалюй, з якіх каштоўнасцяў будзе пабудавана твая будучая сям’я. Кожнай цаглінцы можаш надаць адпаведны памер. Напішы, што будзе падмуркам, на якім ты будзеш будаваць сваю сям’ю.
   

Тэма № 26, VIII кл.

Са словам сям’я кожны чалавек мае свае асацыяцыі, у кожнага ўзнікаюць свае пачуцці. Агульна ж пад словам сям’я мы разумеем супольнасць асобаў, звязаных паміж сабою вузамі крыві, супольнымі падзеямі і агульным жыллём. Найчасцей сям’я — гэта супольнасць некалькіх асоб, куды ўваходзяць самі сужэнцы, іх уласныя бацькі, родныя, а таксама дзеці, якімі адорыць сужэнцаў Пан Бог.

Першым і асноўным заданнем кожнай сям’і з’яўляецца будаванне сапраўднай еднасці, якая будзе фундаментам для развіцця ўсяго грамадства. У Пасланні да Каласянаў знаходзіцца адказ на пытанне, як дасягнуць такой еднасці і ўзаемазразумення ў сям’і.

— Да чаго Бог заклікае мужоў?

— Да чаго Бог заклікае жонак?

— Да чаго Бог заклікае дзяцей?

Сям’я стане «супольнасцю жыцця ў любові» тады, калі ЎСЕ яе члены будуць імкнуцца да гэтага праз выкананне сваіх штодзённых абавязкаў. К. змяшчае на дошцы вялікае сэрца i раздае вучням па дзве карткі паперы. Уключае спакойную музыку і звяртаецца да вучняў:

Пастарайцеся самастойна ў цішыні з гэтых картак зрабіць штосьці непаўторнае і прыгожае (метадам арыгамі). Тое, што вы зараз зробіце, з’яўляецца для вас вялікім скарбам і толькі вашым (час для працы). Цяпер паглядзіце на змешчанае на дошцы нашае супольнае сэрца, якое ў гэтую хвіліну пустое, у ім няма нічога каштоўнага і важнага. Паразважайце зараз і прыміце рашэнне, ці хочаце вы даць свой «скарб» для нашага супольнага сэрца. Хто вырашае аддаць, падыходзіць да дошкі і змяшчае свой «скарб» у сэрцы.

Падобна адбываецца і ў нашых сем’ях. Сям’я можа быць пустой і зімнай. Гэта адбываецца тады, калі тыя асобы, якія яе ствараюць, не хочаць адорваць адно аднаго тымі скарбамі, якія маюць. Найвялікшым скарбам для сям’і з’яўляюцца не матэрыяльныя рэчы, аб якіх мы так часта турбуемся. Гэтымі скарбамі могуць быць нейкі добры ўчынак, прыязнае слова, a таксама адказнае выкананне штодзённых абвавязкаў. У сям’і будзе столькі дабра і любові, колькі дадуць іх ад сябе тыя людзі, якія яе складаюць.

Хрысціянскую сям’ю называюць хатнім Касцёлам. Чаму? Бо сям’я выяўляе і здзяйсняе супольны і сямейны характар Касцёла, як Божай сям’і, у якой кожны паводле ўласнай ролі рэалізуе святарства хросту, прычыняецца да таго, каб сям’я стала супольнасцю ласкі і малітвы, школай чалавечых і хрысціянскіх цнотаў, месцам першага абвяшчэння веры дзецям.

К. дзеліць вучняў на 3 групы і кожнай дае канверт з пранумараванымі літарамі на знешнім баку. У кожным з канвертаў знаходзіцца па адной часцы фразы:

У сям’і будзе столькі дабра і любові, колькі іх ахвяруюць тыя, хто яе ўтварае.

Кожная група складае сваю частку, а К. запісвае яе на дошцы. Так узнікае ўся фраза, якую затым вучні запісваюць сабе ў сшытак.
Разважанне:

— Што я раблю для ўмацавання еднасці ў маёй сям’і?

— Як выглядае мая малітва ў сям’і і за сям’ю?

— Як я адношуся да сваіх бацькоў і старэйшых асоб, якія ўваходзяць у маю сям’ю?

Ад кожнага з нас залежыць, якая ёсць і якой будзе мая сям’я. Кожны з нас можа даць штосьці ад сябе для супольнага дабра ў сям’і. Заахвочваю вас, каб вы зараз зрабілі і запісалі ў сшытак пастанову, якую пастараецеся ўжо сёння рэалізаваць у сваёй сям’і.

1. Напішы ў сшытку, навошта чалавеку патрэбна сям’я.

2. Напішы разважанне на тэму «Сучасныя пагрозы для сям’і». Як іх пераадолець?

3. Пастарайся як мага часцей маліцца за сем’і, якім пагражае крызіс.

Тэма № 27, VIII кл.

Духу Святы Божа!

Прашу, памнажай і ўмацоўвай маю веру,

каб кожны дзень я набліжаўся да Цябе.

Напоўні мяне Тваёй любоўю,

каб я ўмеў заўважыць кожнага чалавека,

які патрабуе маіх рук і майго сэрца.

Дапамажы мне мудра выкарыстоўваць Твае дары

і рабіць усё так, каб маё жыццё было радасцю для людзей

і хвалою для Цябе. Амэн.

На старонках Святога Пісання мы часта сустракаемся з людзьмі, якіх Пан Бог кліча да выканання пэўных заданняў. Таксама і ў наш час ёсць людзі, якія адчуваюць у сваім сэрцы заклік прысвяціць сваё жыццё на служэнне Богу, заклік да бескарыслівай любові бліжняга, а ахвяравання свайго часу, сваіх здольнасцяў на патрэбы іншых людзей.

Чалавек пытае

К. раздае вучням фотаздымкі святароў і сясцёр з розных кангрэгацыяў, дзе ўсе яны выконваюць свае штодзённыя абавязкі (напр., працуюць з дзецьмі, моладдзю, сем’ямі, апякуюцца хворымі, моляцца, урачыста складаюць шлюбы і г.д.).

— Каго мы бачым на гэтых фотаздымках?

— Як можна ахарактарызаваць жыццё гэтых людзей?

— Каму, дзе і як служаць гэтыя людзі?

— Як вы разумееце слова пакліканне?

Вы ўжо, напэўна, здагадаліся, што сёння мы будзем размаўляць пра своеасаблівае пакліканне — пакліканне да жыцця ў чыстасці дзеля Божага Валадарства. Менавіта так гучыць наша сённяшняя тэма.

— Што з’яляецца мэтай жыцця кансэкраваных асоб?

Часта мы не можам зразумець людзей, якія пакідаюць сям’ю, кар’еру, сяброў, каб ісці за Хрыстом. Але яшчэ часцей, калі закранаюцца пытанні выбару ўласнага спосабу жыцця, узнікае няўпэўненасць.

• 
  Як Песня песняў Саламона апісвае любоў?
  

У большасці парафій тваёй дыяцэзіі працуюць сёстры і прэзбітэры, якія належаць да розных манаскіх супольнасцяў, выконваюць шэраг розных заданняў, давераных ім Панам Богам і Касцёлам. Усіх гэтых людзей аб’ядноўвае адно — яны жывуць згодна з трыма евангельскімі парадамі. Якімі? Вучні падкрэсліваюць адказ на гэтае пытанне (падручнік вучня).

На гэтых фотаздымках — сёстры і святары, якія належаць да розных манаскіх супольнасцяў, выконваюць шэраг розных спраў. Але ўсіх гэтых людзей аб’ядноўваюць шлюбы, аб якіх мы толькі што прачыталі ў ККК. Назавіце іх, калі ласка.

Шлюб чыстасці — гэта адрачэнне ад сужэнства і сям’і. Гэты шлюб глыбей звязвае чалавека з Асобай Езуса Хрыста.

Шлюб убогасці — гэта наследванне Езуса ў прастаце сэрца і жыцця.

Шлюб паслухмянасці — гэта наследванне Езуса праз адрачэнне ад сваёй вольнасці дзеля збаўчага плана Бога.

Манаскае жыццё — гэта перадусім дар і заданне, атрыманае ад Бога, гэта місія абвяшчэння Добрай Навіны праз слова і чын усім патрабуючым братам і сёстрам. Асобам, якія ахвяравалі сваё жыццё на служэнне Богу і людзям у манаскім стане, больш за ўсё патрэбна твая малітва і твая пашана. Сваёю малітвай ты дапамагаеш прэзбітэрам і сёстрам, якія працуюць у тваёй парафіі.

— Як часта я ахвярую сваю малітву за святароў і кансэкраваных асоб?

— Што я раблю для таго, каб распазнаць уласнае пакліканне?

— Як я дзякую Богу за дар святарства і манаскага жыцця?

Кожны чацвер пастарайся маліцца за новыя і святыя пакліканні.

Падчас вячэрняй малітвы паразважай над выказванне Маці Тэрэзы
з Калькуты. «Кім для мяне з’яўляецца Езус? Езус — гэта.... Слова, якое трэба прамовіць, Свет, любоў, Мір. Езус — гэта галодны, якога трэба накарміць; бяздомны, самотны, адкінуты, пракажоны, убогі, сляпы, калека, вязень...»

Заключная малітва:

Пане Езу Хрыстэ, Ты аддаў сваё жыццё дзеля збаўлення людзей і стаў Вечным Святаром. Просім у Цябе за тых, хто рыхтуецца да святарства альбо манаскага жыцця. Атулі іх ласкаю свайго благаслаўлення,