айырмашылығын ашады. Ол шешендіктің
көркем əдебиеттегі берілуі мен публицистика
тіліне қатысын көрсетеді. Поэтикалық құралдар
мен айшықтау тəсілдері – троп пен фигураның
түрлеріне кеңінен тоқталады. Қазақ
шешендіктану ғылымында алғаш рет шешен
нені білуі керек, шешенге қандай талаптар
қойылады деген мəселелерге жауап іздеген.
Қорыта айтқанда, жалпы қазақ шешендігін
зерттеген қай ғалым болмасын қазақ
шешендіктану ғылымына айрықша өз үлестерін
қосты. Қай еңбек болмасын шешендік өнердің
ғылым ретінде қалыптасуына, дамуына септігін
тигізген. Осы салада еңбек етіп, өмірінің сан
жылдарын осы өнер түріне арнаған ғалымдардың
арқасында қазіргі таңда шешендік өнер
өміріміздің баға жетпес бір бөлігіне айналды.
Адамбаев. Б. Алтын сандық. – Алматы: Жазушы, 1989.
Қосымова Г. Шешендік өнердің негіздері. – Алматы,
2007.
Негимов С. Шешендік өнер. – Алматы, 1997.
Сыздық Р. Шешендік сөз//Қазақ əдеби тілінің ауызша
түрі. – Алматы, 1987.
Электронды ресурс: http://www.kulturevreni.com
Пайдаланылған әдебиеттер:
1.
2.
3.
4.
5.
На ар ар ң
ға
рақме !
Достарыңызбен бөлісу: | 
